تربیت عبارت است از «آگاهی دادن». هدف این است که به فراگیر این امکان را بدهیم که نسبت به استعدادها دقیق، باهوش یا هوشیار شود.

امروزه دائم به وسیله آگهی‌هایی که ما را هدایت می‌کند تا غیر از آن باشیم که هستیم، بمباران می شویم. کلیسا، مدرسه، خانواده، شغل، صنعت، دولت و سایر نیروهای سازمانی، بر افراد سلطه جویی می‌کنند.

اولین چیزی که اکثر اگزیستانسیالیست‌ها می‌خواهند، تغییر در نگرش ما نسبت به تعلیم و تربیت است.

صفات انسانی در یک برنامه درسی اگزیستانسیالیستی مهم به نظر می رسد، چون با جنبه‌های اساسی زندگی انسان مثل ارتباط میان مردم، جنبه‌های غم انگیز و شادی بخش زندگی.

اگزیستانسیالیست‌ها معتقدند که غالب فلسفه‌های گذشته از مردم خواسته اند تا عمیقا پیرامون امور انتزاعی، که ارتباط چندانی با زندگی ندارد، فکر کنند.

به گمان اگزیستانسیالیست‌ها تعلیم و تربیت باید درک نگرانی را پرورش دهد.

ماشین‌های آموزش، محبوب برخی معلمان و شاگردان است و راهی مؤثر و کارآمد برای ابلاغ دانش در عرصه‌ای مشخص با شعاع عرصه‌هایی که پیوسته افزایش می یابد، شمرده می شود.

وقتی که رفتارگرایان با روش‌های گام به گام یادگیری سر و کار دارند، شاید راحت ترین وضعیت را داشته باشند.

مهندسی رفتار اشارات زیادی برای تعلیم و تربیت جدید دارد و در خصوص روشهای کنترل و دموکراتیک سؤالات فلسفی بسیار مهمی مطرح کرده است.

بسیاری از رفتارگرایان شیوه‌های تقویت مثبت و منفی رفتار را به کار می برند، ولی اسکینر طرفدار تقویت مثبت است.