نظر بر آن است که برای مشخص نمودن اندیشه‌های اساسی تعلیم تربیتی اسلام، باید به نظام‌های فلسفی که به اندیشه مسلمانان نفوذ کرده، پشت نمود تنها در متون اسلامی به جست و جو درمود آن‌ها پرداخت.

منبع ارزش‌ها، شریعت اسلامی است نه وفاق جمعی، و از آن جا که این منبع ثابت است، ارزش‌های مورد نظر اسلام نیز ثابت است.

وحدت و یکپارچگی هستی شناختی و انسان شناختی اسلامی ایجاب می کند رابطه تکمیلی میان تجربیات انسان برقرار باشد.

از آن گذشته، هنوز بسیاری از مسائل غیب و شهود از دسترس حس و عقل و تجربه، با همه وسعتی که دارند، مخفی مانده است؛ مسائلی که بدون اطلاع رسانی وحیانی هرگز برای انسان منکشف نخواهند شد.

در نظام تربیتی اسلام، اهل ایمان رابطه تشریعی ویژهای با پیشوایان دینی، یعنی پیامبر و امامان من می یابند و در سایه آن از الطاف و عنایات ویژه تربیتی برخوردار می شوند.

بهترین راه شناخت خداوند توجه به جلوه‌ها و تجلیات اوست که به دو صورت آیات آفاقی و آیات انفسی در منظر دیدگان حقیقت بین رخ نموده است.

حقیقت این است که نه تنها بنیاد نخستین وجود، که بنیاد نخستین دین و دانش، و پیرو آن، بنیاد نخستین تربیت نیز بر خدابینی و معرفت خداوند استوار است.

هستی نظم و هماهنگی ویژه و برجسته ای دارد که به گونه ای خارق العاده از آغاز تاکنون، به هر صورتی که بوده و هست، تحت اشراف، نظارت، اراده، تدبیر، هدایت و تربیت الهی به سر برده است.

اصل تقدم وجود انسان در دیدگاه وجود گرایی بیانگر آن است که وجود آدمی بر همه اوصاف، عوارض و ویژگی‌هایی که می توان به او نسبت داد، تقدم دارد. در این نگاه، به بررسی سرشت و هویت انسانی چندان توجه نمی کنند،...

انسان با مسئولیت خود و تعهدی که تنها در قبال خویش دارد محور هست و باید قرار می گیرد و در مسیر تربیت یافتگی فاصله بودن تا شدن را طی می کند.