در هوشیاری فناپذیر، انسان سه مرتبه را تجربه می‌کند: هوشیاری بیداری، هوشیاری خواب و هوشیاری رؤیا. انسان فانی، روح و فراهوشیاری را تجربه نمی‌کند. او خدا را نیز تجربه نمی‌کند؛ درست به عکس انسان متعالی؛

شهودِ روح ما یک قوه‌ی الهی است. حضرت حق دهان ندارد، اما همه چیز را می‌چشد. او دست یا پا ندارد، با این حال کل جهان را حس می‌کند، اما چگونه؟ با شهود هم‌زمان در همه جا.

مراقبه به معنای تمرکز روی پروردگار است. این واژه در معنای عام کلمه به مفهوم تمرین و فنی برای درونی کردن توجه و تمرکزِ آن بر جنبه‌هایی از وجود است. در معنای خاص، مراقبه به نتیجه‌ی پایانی تمرین

از نظر یوگاناندا، کریا یوگا علم ربانی مقدسی که هزاران سال پیش در هند شروع شد. این علم که شامل فنون معین تمرکزی است، تمرین مرتب و مداوم آن منجر به تجربه‌ی مستقیم و شخصی پروردگار می‌شود. کریا

یوگا برآمده از واژه‌ی سنسکریت yui به معنای ارتباط است. یوگا به معنای فنونی است که از طریق آن اتحاد حاصل می‌شود. فنون یوگا متفاوت‌اند، قسمتی که در دوره‌ی کلاس‌های خودشکوفایی آموزش داده می‌شود، Raja

کلمه‌ی طبقه در اصل به مفهوم طبقات مختلف جامعه نبود، بلکه نوعی طبقه‌بندی بود که براساس ظرفیت‌های طبیعی انسان صورت می‌گرفت. انسان در دوران تکاملش، از چهار مرتبه‌ی مشخص عبور می‌کند که بنابر

کارما تأثیر اعمال گذشته، در زندگی کنونی یا زندگی‌های آینده است. این واژه برگرفته از کلمه‌ی سنسکریت کری به معنای انجام دادن است.

بر طبق قانون تناسخ، فرد در حرکتی تکاملی به کرّات در زندگی‌های دیگر، حیات می‌یابد. تلاش‌های معنوی این حرکت را تند می‌کند. این حرکت تکاملی تا زمانی که فرد به مرحله‌ی تطهیر کامل و اتحاد با هستی

یوگاناندا ذکر می‌کند: به تجلی خدا یا «براهما» در انسان، «آتما» می‌گویند که همان روح است. در انگلیسی آن را به خود با حرف بزرگ ترجمه کرده‌اند. این روح سه بدن دارد که به ترتیب او را می‌پوشانند: اول بدن

اِتِر که سنسکریت به آن آکاش می‌گویند، در فرضیه‌ی علمی کنونی در مورد ماهیت جهان مادی، در نظر گرفته نمی‌شود، اما میلیون‌ها سال است که خردمندان هندی بدین کلمه اشاره کرده‌اند. یوگاناندا اِتِر را