بالداسّاره کاستیلیونه در کتاب درباری (1528) خود نشان می دهد که برای انسان چقدر آسان و طبیعی است که از گذشته تمجید کند و به خود بگوید کارم هر چه هست، در روزگار پدربزرگم بهتر می توانستند انجامش بدهند! من...

اصطلاح کلاسیسیزم تعریف دقیقی ندارد. در دانشنامه ها عباراتی به کار برده اند از قبیل: گرایشی در زیبایی شناسی که مشخصاتش احساس تناسب، ترکیب بندی متوازن و بادوام، جستجوی هماهنگی صوری، و خویشتنداری در بیان

به نظر می رسد که دو نظر اساسی در باب استعاره وجود دارد. یکی، که می توان دیدگاه کلاسیک نامیدش، استعاره را «انفکاک پذیر» از زبان می داند؛ صناعتی که می توان برای حصول تأثیرات ویژه و از پیش اندیشیده وارد زبان...

عرصه ی مردم شناسی اساساً عرصه ای است که در آن نحوه ی «نیندیشده» سخن گفتنِ مردم با نحوه ی زندگی آنان مربوط می شود. در واقع، رابطه ی نزدیک بین «نحوه ی سخن گفتن» و «نحوه ی زندگی» بین زبان و فرهنگ، دغدغه

شاید دین اصلی که زبان شناسی مدرن بر گردنِ بحثِ استعاره دارد، به حوزه ی رابطه ی زبان شعر با زبان «متعارف» یا «معیار» مربوط باشد. در نهایت، مسئله همانی است که زبان شناس چک، یان موکاژوفسکی بیان کرده است:...

قرن بیستم بی تردید بیش از یک «پژوهِش نظریِ کلی در باب زبان... که قادر است قدرتهای تازه ای را که می توانیم بر ذهن خود اعمال کنیم بر ما آشکار سازد» در اختیارمان نهاده است و، به طور کلی، نقد ادبی، زبان شناسی...

علاقه ی کولریج به «ادراک مشابهت در عدم مشابهت» و، به طور کلی تر، کل «نحوه ی تداعی افکار ما» بسیار شناخته شده است، و می توان گفت هسته ی تفکر او را در مبحث قوه ی تخیل انسان تشکیل می دهد.

سرسپردگی وردزورث به «زبانی که واقعاً انسانها به آن سخن می گویند» قطعاً نشانگر این احساس اوست که چنین زبانی فی نفسه «بالضروره استعاری» است و پیش درآمد چکامه های غنائی او مؤید همین نکته است. وردزورث خود...

در تصور رمانتیک ها از تخیل، قدرت پیوند دهنده ی این قوه تثبیت و برجسته می شود، و این قدرت را در تقابل با خصوصیتِ جداکننده ی قوه ی دیگری قرار می دهند که گاه آن را خِرَد می نامند، اما برای راحتیِ کار شاید...

از جان استوارت میل نقل شده است که کولریج همیشه می گفت هر کسی یا افلاطونی به دنیا آمده یا ارسطویی. تصوراتی که در بابِ استعاره بیان کرده اند قطعاً مؤید همین تقسیم بندی است، و شاعران و نظریه پردازانی که می...