هایدگر در معرفت شناسی هیچ مبنای از پیش تعریف شده و تعین یافته‌ای را نمی پذیرد و معتقد است هیچ نوع قانون و راه و راهبر و راهنمایی به صورت عینی و حقیقی وجود ندارد تا فرد را در رویارویی با پرسش‌های اساسی...

به اعتقاد نیچه، فرد هنگامی که به مقام ابرمردی و ابرقدرتی رسید، سندیت و اعتبار تام می یابد و ملاک داوری‌ها قرار می گیرد.

انسان مداری، به پیروی از اصل تحول و انتقال، معرفت انسان را به صورت تابعی از این اصل سیال و بی ثبات و مشمول قانون تحول می داند.

انسان مداری در تبیین و تفسیر هستی از مکتب تحول گرایی طبیعی الهام می پذیرد؛ به گونه ای که جهان هستی را خود پیدا می‌شناسد و به هیچ عاملی ورای عالم مادی و انسانی استناد نمی دهد.

رفتارگرایی با الهام از اندیشه افرادی چون توماس هابز، اصرار می ورزد که آنچه در دایره درک و شناخت انسان قرار می گیرد چیزی جز حقیقت و جوهری مادی و متحرک نیست

افراد و آحاد انسانی نیز تنها از طریق مشاهده رفتارشان توسط روان شناس مورد شناخت و داوری قرار می گیرند.

هشیاری انسان که به همان فردیت او باز می گردد، با مفهوم و جنبه نخست وجودی سر و کار دارد.

رفتارگرایی از جمله مکتب‌هایی است که در قلمرو روان شناسی و تعلیم و تربیت غرب جایگاه ویژه ای دارد. مهم ترین ویژگی رفتارگرایی را باید در نگرش آن به سرشت و رفتار انسان و آموزش و تربیت ماشینی او جست.

سلسله مبانی، اصول، ارزش‌ها و دیدگاه‌های انسان مداری در حوزه‌های گوناگون ایدئولوژیک، معرفت شناختی، انسان شناختی، سیاسی، اجتماعی و تربیتی، آن چنان از درون و بیرون درگیر چالش‌ها و نابسامانی‌ها شده

اصول انسان مداری از ارزش‌هایی حکایت دارد که پیروان این مکتب می کوشند از جنبه نظری و عملی به آنها پایبند باشند.