همچنان که اشارت رفت نیاز به خدا و اتکا محض سراپای جهان مادی به یک محرک مقوم یعنی موجودی که این کاروان شتابنده و آسایش ناپذیر کائنات را

به سراغ زمان می رویم. فیلسوف ما در این مورد نیز فیلسوفی واقع بین است. به وجود و واقعی زمان در خارج اذعان دارد و مثلاً فاصله سیصد ساله میان رودکی و

حرکت جوهری چیزی نیست جز زوال و حدوث مستمر عالم. باید توجه شود که حرکت جوهری حرکت ذات است نه این که خود حرکت جوهر است.

حرکت را شناختیم اینک نوبت آن است که از بستر حرکت (مقوله)جست وجو کنیم و روشن کنیم که حرکت در کجا و در چه مقوله ای صورت می پذیرد. آیا در هر تحول در

در بخش قبل جوهر و آموزش جوهر انسانی را شرح دادم اکنون می پردازم به حرکت جوهری. انتخاب حرکت جوهری از میان صدها جواهر دیگر عمدتاً به دلیل نقشی است

علّامه طباطبائی گاه باید و نباید را از اموری اعتباری می داند که انسان آن را از بین خود و فعلش جعل می کند تا فعل ضرورت یابد. درباره ی معنای حسن و قبح هم ایشان دو نظر دارد

یکی از پایه های حکمت متعالیه ی صدرایی مسئله ی «تشکیک وجود» است که بنابر آن، «حقیقت وجود» حقیقتی یک گونه و واقعیتی یگانه می باشد که مراتب متفاوتی دارد؛

اهل منطق در مبحث قضایای موجهه و فلاسفه در مبحث مواد ثلاث، از سه معقول وجوب، امکان و امتناع بحث می‌کنند؛ با این تفاوت که در منطق، هر محمولی در این زمینه قابل طرح است؛

این نوشتار ضمن ارائه توضیح مختصر دربارة مواد ثلاث، بر این باور تکیه دارد که مواد ثلاث، معقول ثانی فلسفی‌اند و فیلسوف که به واقع نظر دارد، اهتمام جدّی به بحث مواد دارد و

در فلسفه ی سیاسی، نسبت سنجی میان مسؤولیت ها و حقوق سیاسی از اهمیت خاصی برخوردار است. هر تصویر که از نسبت این دو ارائه شود،