امام خمینی
روح خدا
یاران دوباره شورشم امروز در سر است گویی مرا به سر شعف و شور دیگر است مجنون تر از همیشه و دیوانه تر ز پیش
امام خمینی
رقص خنجر
با رقص خنجر خویش را مدهوش کردیم عمری به جای باده آتش نوش کردیم
امام خمینی
رفتن جانگداز تو
پاکی تو سپیده را زیر سؤال میبرد خامه تو جریده را زیر سؤال میبرد رایحه حضور تو، عطر نسیم کوی تو دشت ز گل تنیده را زیر سؤال میبرد
امام خمینی
راز سبز
ما را مجال فصل بهاران نبوده است در ما نشانی از گل و باران نبوده است شرماست و شرم، بار گناهان به دوشِ ماست در سینهمان طراوت ایمان نبوده است
امام خمینی
دوست داشتن مثل پدر
به گریه سوز سازی ساز کرده ام بی تو اشکهای پر بهانه، یک ریز، می بارند با بهانه سرخ تو
امام خمینی
دلواپس آفتاب فردا
در هُرم عَطَش امید صحرا بود همسایه و پا به پای دریا بود چون حرف سپیده گفتنیهایش با نیلبک سحر همآوا بود
امام خمینی
دستت مریزاد
به شیون از چه مینالد چنین باد که را میخواند اینگونه به فریاد چرا کوبد به هر سو پیکرش را چو مادر در عزای تازه داماد ؟
امام خمینی
در رثای امام
در شب میلاد غربت مرغ عشق ناگهان از آشیانه پر کشید کاش ان شب، آن شب پرماجرا کار این دنیا به پایان می رسید
امام خمینی
در پناه تو
زمین این دایۀ پیر و اینک ای سترگ از دیر باز شکفتن تو را در آغوش خویش به آرزو نشسته بود
امام خمینی
در پردههای اشک و آه
فریاد، زقلب تنگ، بیرون آمد آه از دلِ سختِ سنگ، بیرون آمد شب در غم تو، سیاه بر تن پوشید خورشید (پریده رنگ) بیرون آمد