ابوالعباس عبدالله بن عباس بن عبدالمطلب، پسر عم رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلم) و محدث و مفسر و فقيه و مورخ صدر اسلام و از اصحاب خاص پيغمبر (صلي الله عليه و آله و سلم) و دوست و مشاور خلفاي راشدين...

ابوالعباس احمدبن طولون بخارايي (م270ق)، از امراي ترک خلافت بغداد و پايه‌گذار دودمان بني طولون مصر. پدرش طولون (به ترکي يعني بدر) غلامي ترک از مردم فرغانه بود که امير ساماني بخارا او را به مأمون،

ابوالحسين احمدبن يحيي بن اسحاق (ح205-ح245ق) از متکلمان مننتسب به الحاد. برخي وي را اهل راوند (بين کاشان و اصفهان) و ديگران وي را اهل مروالرود گفته‌اند. بعضي تاريخ مرگ او را اواخر قرن سوم دانسته‌اند

ابوطاهر محمد (م بغداد 367ق) ملقب به ناصح، از وزراي شيعي آل بويه. وي از مردم «اوانا» در ده فرسخي بغداد بود و پدرش پيشه‌ي کشاورزي داشت. ابوطاهر در اوضاع آشفته‌ي نيمه‌ي اول سده‌ي چهارم هجري

ابوعبدالله يا ابوبکر محمدبن اسحاق بن يساربن خبار (يا کوثان) مطلبي قرشي (بالولاء) محدث و مورخ ايراني نژاد و جامع اخبار سيرة رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلم). ابن اسحاق حدود سال 85ق در مدينه متولد شد...

(م132ق) ابواسحاق ابراهيم بن محمد ابن علي بن عبدالله بن عباس، معروف به ابراهيم امام، پيشواي شيعيان کيساني و جنبش سري عباسيان. وي در 125ق که پدرش محمد درگذشت به وصيت او به امامت نشست و

(م145ق) فرزند حسن المثني ابن حسن بن علي بن ابي طالب (عليه السلام) معروف به قتيل باخمري (دهي ميان کوفه و واسط در شانزده فرسخي کوفه). ابراهيم و برادرش محمد و پدرش عبدالله از زمان مروان بن محمد

ابواسحاق ابراهيم بن ادهم بن منصوربن زيد ابن جابر بلخي، از عرفا و زهاد نيمه‌ي اول قرن دوم هجري و از طبقه‌ي اول صوفيه. وي بنابر مشهور از اميرزادگان بلخ بوده که بر اثر انقلاب حال قدم به دايره‌ي سير و سلوک...

آقا رضا کاشاني (970-ب1030ق)، فرزند مولانا علي اصغر، از استادان معروف نقاشي اواخر قرن دهم و اوايل قرن يازدهم هجري و از کارکنان کتابخانه‌ي سلطنتي در زمان شاه اسماعيل دوم. آقا رضا از کودکي

حجةالاسلام ابوحامد محمد بن محمد غزّالی طوسی شافعی اشعری (متوفی 505هـ.ق) ، عالمی كه پیوسته عمر خویش را در تحصیل علوم و فنون متداوله‌ی زمان یعنی ادب، فقه، اصول، حدیث، درایه، كلام، جدل، خلاف،