نظامی گری در تعریف عبارت است از ارزش فوق العاده قائل شدن به امور نظامی در جامعه، تبلیغات مستمر سیاست خارجی تجاوزگرانه و توسعه طلبانه و تسلط نظامیان بر كشور (می یر، 1368: 107). در سنت

مفهوم انقلاب در امور نظامی یكی از مفاهیم به نسبت جدید در ادبیات نظامی - استراتژیك محسوب می‌شود كه پیوند مستقیم و نزدیكی با انقلاب در امور تكنولوژیك داشته و گفته می‌شود كه ابزارها و روش‌های جدید

اتحاد نظامی توافق دولت‌های مستقل برای همكاری نظامی است. اتحادها معمولاً در قالب پیمان‌ها شكل مدون پیدا می‌كنند و شامل تعهد دولت‌ها برای هماهنگ سازی اقداماتشان در صورت بروز درگیری نظامی ضمن

مفهوم رژیم امنیت دسته جمعی به لحاظ تاریخی ریشه در مباحث نظری جامعه ملل و آرا و افكار ویلسون رئیس جمهوری امریكا دارد. در آن دوران ویلسون به عنوان یكی از بانیان اصلی این مفهوم سعی می‌كرد تا صلح

بازدارندگی به عنوان یكی از مهم ترین رژیم‌های امنیتی در كنار رژیم‌های خلع سلاح و كنترل تسلیحات، یكی دیگر از مفاهیم مهم در حوزه علم روابط بین الملل محسوب می‌شود كه در دوران جنگ سرد به همراه رژیم

كراسنر رژیم‌های بین المللی را مجموعه‌ای از اصول، قواعد، هنجارها و رویه‌های تصمیم گیری تعریف كرده است كه به واسطه آنها توقعات بازیگران پیرامون موضوع‌های خاص با هم تلاقی كرده و بدین

استراتژی امروزه به عنوان مفهومی موسع در نظر گرفته می‌شود؛ به این معنا كه فقط مربوط به امور نظامی و چگونگی جنگیدن نبوده و می‌تواند حوزه‌های گوناگونی را در بر بگیرد؛ به عنوان مثال امروزه می‌توان از

بررسی مفهوم جنگ، علل آن و همچنین انواع و گونه‌های مختلف آن همیشه مورد توجه اندیشمندان روابط بین الملل و نظریه پردازان ادبیات نظامی و استراتژیك بوده است.

آخرین مفهومی كه در بخش مربوط به مفاهیم نظری مورد معرفی قرار می‌گیرد، مفهوم امنیتی شدن به عنوان یكی از مفاهیم روابط بین الملل در حوزه مطالعات امنیتی مكتب كپنهاگ است.

در كنار تأكید بر مفهوم هویت و چگونگی برسازی آن در نظریه‌های معناگرایی روابط بین الملل، تأكید بر مفهوم امنیت هویتی نیز در كنار مفهوم امنیت فیزیكی و مادی وجود دارد كه خود نشان از تحول مفهومی مهمی