مکتبهای مدیریت علمی و روابط انسان به این واقعیت اذعان دارند که در جوامع صنعتی، کار رضایت چندانی ایجاد نمی کند. با وجود این، نظرگاههای این دو مکتب درباره ی انگیزه ی اقتصادی کار (رضایت محدود از پاداشهای...

تأثیر استوارت میل جهانی بود، مع‌الوصف شاگردانی به معنای واقعی کلمه، از خود باقی نگذاشت. شاید بدان سبب، آنها که ممکن بود پیرو او بشوند، مانند آرنولدتوین‌بی(1)، در صف اصحاب مکتب تاریخی و اجتماعی جا گرفتند.

اصحاب مکتب کلاسیک در پایان نیمه اول قرن نوزدهم عنوان «مکتب» را در حق خویش با قدرت هرچه تمام‌تر رد می‌کردند و خود را امانتدار منحصر به فرد دانش اقتصاد می‌دانستند. باید اذعان نمود که اندیشه‌های آنان بر روی...

اعتقاد به وجود قوانین طبیعی پیوسته از صفات مشخص مکتب کلاسیک بوده است. به عقیده‌ی آنان بدون این ضابطه هیچ مجموعه‌ای از معارف شایسته‌ی عنوان دانش نیست. قوانین مذکور دیگر به صفت نوامیس ازلی ناشی از مشیت باری

در همان زمان که اقتصادشناسان فرانسوی، وحشت‌زده از عواقب احتمالی نظریه‌های ریکاردو و مالتوس، در پی آن بودند که قوانین روئین اقتصادی را به قوانین طلائی مبدل کنند، اقتصادشناسان انگلیسی، خونسرد و اضطراب‌ناپذیر،...

در این رد و نقض ناشی از خوش‌بینی که مؤلف کتاب هم‌آهنگی‌ها از قوانین بزرگ مکتب کلاسیک کرده است، تاکنون قانون جمعیت مالتوس را به شمار نیاورده‌ایم. با آنکه قانون مذکور ناسازترین نغمه‌ها در مجموعه‌ی هم‌آهنگی‌های

نباید فراموش کنیم (بدان سان که تقریباً همه نویسندگان در این مورد می‌کنند) که قانون همبستگی، باب روز این زمان را، باستیا برای نخستین بار وارد دانش اقتصاد کرد، و به آن در کتاب خویش مقام ارجمندی داد . یکی...

باستیا برای این اصل اهمیت فراوان قائل بود. ولی از چه جهت آن را «هم آهنگی» می‌دانست؟ از این جهت که تابعیت تولیدکننده نسبت به مصرف کننده دلیل تابعیت نفع خصوصی در برابر مصالح عمومی است. درست است که تولیدکننده،

تنها قانون بهره‌ی مالکانه زمین نبود که برای خوش‌بینان نغمه‌ی ناسازی به شمار می‌آمد، بلکه این قانون دیگر هم بود که «سود سرمایه لزوماً در جهت عکس دستمزد کارگران تغییر می‌یابد». در برابر این قانون و برای...

قانون ریکاردو راجع به بهره‌ی مالکانه اراضی، کابوس خوش‌بینان بود. هر گاه از سوء حظ این قانون مطابقت با واقع داشت، برای آن‌ها دیگر کاری جز این باقی نبود که جامه‌ی ماتم مالکیت ارضی را بر تن کنند و حق به اجتماعیون