رفتم سُراغش، اُفتادن و خیزان... وامانده از ره، غمگین و نالان گفتا: «که هستی، ای مردِ عابر؟» ... گفتم: «غریبم. دورم زیاران» گفتا: «چه خواهی در این دلِ شب؟!» ... گفتم که: «هستم، مایل بخوبان»

عظمت سنایی در ادب پارسی، تنها در آثار و سروده های او خلاصه نمی شود، بلکه در تأثیری است که در شعر فارسی و گویندگان پس از خود نهاده و منشأ تغییر سبک فارسی گردیده است. «او اوّل کسی است که تصوّف را به شعر...

شب معاصر ایران، به باور اکثریت قریب به اتفاق منتقدان و شاعران و صاحبان اندیشه، در این دو دهه فراز و نشیب زیادی داشته است. منظورم از فراز و نشیب، آزمودن شیوه های ادبی آن چنان متعدّدی است که چندان قابل شناختن...

دفتر شعر برف بر داوودی های سفید، در واقع به قسمی ادامه ی پیام و شکل بندی اشعار مجموعه ی آه تا ماه است، با این تفاوت که در دفتر آه تا ماه، شاعر بیشتر بیننده و شنونده ی «طبیعت» است؛ در حالی که در دفتر برف...

سال ها جای نسخه ای بی عیب از مثنوی های هفت اورنگ نورالدین عبدالرّحمان جامی، شاعر عالم و عارف قرن نهم و خاتم الشّعرای شعر کلاسیک فارسی خالی بود؛ نسخه ای که فاقد غلط های نسخه ی چاپی مرحوم مرتضی مدرس گیلانی...

کشف و تحلل دیدگاه های نظری و عملی استاد فرزانه ی توس در دو زمینه ی هنر شاعری و هنر داستان پردازی برای درک بیشتر اندیشه های هنری این شاعر سترگ و تعیین قابلیت های هنری اثر گران قدرش «شاهنامه» موضوعی است

عشق عاشورا چنین ما را سبکسر کرده است دل هوا خواه مناهای مکرر کرده است از چه با دریادلان گویی ز بیم موج غم؟ حق برای عاشقان، هجران مقدر کرده است

مثنوی شرحیست بر غمهای دل سوزشش از سوزش آوای دل نی کجا از حال دل شد با خبر یا کجا چون مثنوی دارد اثر کوهی ازاندوه ونی ناید به کار غم فراوان است و ماتم بی شمار

تیره روزان دغل چهره نمایان سازید سیرت و باطن خود یکسره عریان سازید فاش گویید که ازاهل نفاق اید همه دشمن خونی عشاق شمایید همه خون شد از جهل شما در دل مردان خدا مایه ننگ و نفاق اید و فسادید شما

چشمی که خواب دارد تا که مرا عشق تو آموختند دل زمن بی سر و پا سوختند کیستی ای شعله عالم فروز نام تو آمیخته با اشک و سوز ای همه تقدیم تو سرهای ما ازغم تو خون جگرهای ما اشک چو ازدیده برون می جهد