غلامرضا مرادی، این شعر زیبا را درباره مترسک سروده است.

رضا کبریت کشید و گذاشت پای فتیله­ ی فانوس. دوروبرمان روشن شد. نفسم بالا آمد. خداخدا می­ کردم رضا و بقیه ­ی بچه ­ها صدای تیریک ­تیریک به هم خوردن دندان هایم را نشنیده باشند؛ نه این­که همه­ اش از ترس باشد،...