قبرهای پوشیده از گُل در مکانی 11000 ساله

توضیح شکل: شواهد جدید نشان می دهد انسان ها برای بیش از 10000 سال است که می میرند و در آرامگاه خود دفن می-شوند.
محققانی که آثار گیاهان و خاک را درون و در اطراف قبرهای دوران میان سنگی در اسرائیل تجزیه و تحلیل می نمایند، شواهدی پیدا کردند مبنی بر اینکه مردگان بر طبق رسم بر لایه های کلفتی از گیاهان که به دست خودشان در آنجا کاشته شده بودند دفن می شدند، که بسیاری از این گیاهان در زمان دفن افراد در حال گل دادن بوده و بوی بسیار مطبوعی از خود تولید می کردند. برطبق یکی از تحقیقات جدید منتشر شده در مجله ی مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم (Proceedings of the National Academy of Sciences)، 4 محل در غار Raqefet، در کوههای کرمل، قدیمی ترین نمونه های شناخته شده از قبرهای گُل اندود می باشند.
با استفاده از تاریخ گذاری رادیوکربنی، تیم تحقیقاتی تعیین کردند که محل این چهار قبر 13700 تا 11700 ساله بودند. محققان سنگ بستر و رسوبات اطراف محل قبر و غار را به همراه خاک خارج از غار مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند، و توانستند چگونگی دفن افراد را شناسایی نموده و دریابند که آیا آثار گیاهان ناشی از رشد طبیعی شان است یا خیر.

فرشی از گل

این مطالعه نشان داد که وضعیت دورن غار جهت حفظ و نگهداری آثار گل ها بسیار مناسب بوده و سایر شواهد هم نشان از جای‌گذاری عمدی گل ها در قبرها بود. سنگ بستر قبرها – که حداقل در یک مورد، با اسکنه تراشیده می شدند تا سطح یکنواخت تری داشته باشند – با یک لایه ی باریک از خاک آماده می شدند. ظاهرا زمانی که، افراد اقدام به کاشتن گل ها به شکل نوعی فرش در قبرها قبل از قرار دادن جسد می نموده اند، گِل هنوز نمناک بوده است. سپس گِل خشک می شد، و اثر گُل ها را تا مدت ها پس از تجزیه شان حفظ می نمود. با استفاده از جای باقی مانده در لایه ی گِل، محققان توانستند مریم گلی، نعنا و علف بواسیر را در بین گیاهان مورد استفاده شناسایی کنند. این مطالعه نشان داد که هر سه نوع گل در بهار، رنگارنگ بوده و دارای بوی بسیار قوی هستند. این گیاهان هم‌چنین در بسیاری از فرهنگ های باستانی و در طب جای‌گزین امروزی دارای استفاده های دارویی می باشند.

آداب و رسوم تدفین

این اثرت باقی مانده از گیاهان تنها در نزدیکی قبرها و نه در سایر مکان های غار پیدا شدند، که به این نظریه که این گیاهان به عمد به عنوان بخشی از آداب ورسوم تدفین در آن‌جا قرار داده شدند قوت بخشید. جالب است بدانید با این‌که قبرها با چخماق، سنگ و استخوان های حیوانات قصابی شده پر می شده است، هیچ نشانی از حفظ و نگهداری این مواد وجود نداشت که یعنی گیاهان ابتدا در یک لایه ی کلفت قرار گرفته اند، لایه ای که به اندازه ی کافی بزرگ بوده و انتهای قبر را می پوشانده است.
در غارهای Raqefet علاوه بر آثار گیاهان در گِل، محققان مقادیر زیادی سلول شیشه ای و ترشحات معدنی حفاظت شده از گیاهان یافتند. چگالی متوسط سلول های شیشه ای در نمونه های گِلِ مکان قبرها برابر با 61199 در هر گرم بود. جهت مقایسه، زمانی‌که تیم یک نمونه خاک از ناحیه ی کنترل خارج از محل قبرها گرفت، متوسط 27231 سلول شیشه ای در هر گرم گِل را به دست آورد.
ترکیب آثار این گیاهان و سلول های شیشه ای، محققان را به سمت این نتیجه هدایت نمود که استفاده از گیاهان، به خصوص تنوع موجود در گیاهان و عطرها، در رسوم مرتبط با تدفین مردگان در منطقه ی Raqefet جزء عادات آن دوره بوده. است قبرهای مورد مطالعه، متعلق به فرهنگ ناتوفیان بود، مردم دوره ی قبل از کشاورزی که در ناحیه ی مدیترانه ای شرقی زندگی می کردند که از 15000 تا 11500 سال پیش با عنوان سرزمین شام شناخته می شد. چهار قبر گُل اندود، بخشی از یک مجموعه ی بزرگ‌تر شامل 29 اسکلت از تمام زمان ها می باشند. بیشتر این اسکلت ها به شکل تکی خاک‌سپاری شدند، اگرچه برخی به شکل جفتی دفن شده اند. محققان در مکان غار Raqefet تصدیق نمودند که سایر مطالعات نشان داده اند، گُل-هایی هم در غار شانیدار چهار، مکان قبر نئاندرتال 60000 ساله در عراق موجودند. شواهد موجود حول گُل های یافت شده در مکان قدیمی تر بر اساس غلظت گرده های مشاهده شده از طریق میکروسکوپ در نزدیک اسکلت بود، و تیم تحقیقاتی Raqefet ادعا می کند که احتمالا این گرده ها توسط جوندگانی که در آنجا لانه داشتند جمع آوری و ذخیره شده است، که بقایایشان هم در همان لایه ی کاوش شده ی گرده ها پیدا شد.