رسيدن به مقامات عالي انسان در سايه ي بندگي
نويسنده: مرضيه معيني
هر که حرفي ياد گيرد ، بايد از استاد گيرد.
علم را بايد از استاد آموخت. کتاب کافي نيست. استاد است که مي داند کدام نکته را کي و چگونه به شاگرد بياموزد. افزون بر اين ، استاد شايسته حاصل عمر اساتيد خود است ؛ و استاد بزرگ ، عصاره ي علم و عالمان گذشته است. آيه الله العظمي بهاء الديني (قدس سره) از اساتيد بزرگي است که بايد به واکاوي واژه واژه از گفته هاي حکيمانه او پرداخت. ايشان مي فرمايند:
« راه رسيدن به مقامات عالي انساني در سايه بندگي است ، انسان به ميزاني که حرکتش الهي شود و خالص گردد، به خدا و اولياي او نزديک مي شود. انسان بايد از انبيا (عليهم السلام) تبعيت کند و راه آنان را برود تا به کمالاتي که براي او آماده کرده اند، برسد. نبي اکرم صلي الله عليه و آله خود را پاک کرده بود و به مقام طهارت نفس رسيده بود، تا به مقام خاتميت و معراج ، نبوت و ولايت رسيد. در تشهد مي خوانيم : « أشهد ان محمدا عبده و رسوله »؛ اول عبوديت، سپس رسالت. جهان مملو از نعمت هاي الهي است . محروميت ، از قصور و کوتاهي خودماست.
نعمت هاي جناب موسي و احياي جناب عيسي (عليهما السلام) و مقام والاي نبي گرامي اسلام صلي الله عليه و آله و ولايت و مناصب الهي ائمه عليهم السلام مرد الهي مي طلبد، زحمت مي خواهد، رياضت نفس لازم دارد. اگر يک جزء از هزار جزء ايمان ولي يا نبي در انسان هاي معمولي به وجود آيد ، تمام اضطراب خاطرها و تشويش ها و نگراني ها و ناآرامي هاي آن ها از بين مي رود و به مقام توحيد و آرامش مي رسند. برنامه و تعاليم اسلام به گونه اي است که بهشت را در اين عالم براي انسان درست مي کند. کسي که احکام الهي را عمل مي کند، هدايت مي شود. با برنامه اسلام نمي توان غارتگري کرد؛ هرزگي و لاابالي گري در تربيت اسلامي نيست ؛ چنان که وجدان و فطرت انسان مي فهمد که بايد از جرم و جنايت دور باشد. جرم و جنايت ، ريشه در هوا و هوس و آزادي بي قيد و شرط انسان دارد.
خدمت شيطان و دستگاه هاي ابليسي با تهمت ، دروغ و توطئه است و اين چنين افراد از نصرت و توجه خداوند بي نصيب و محرومند. اگر انسان ها با تعاليم نوراني اسلام آشنا شوند و به آن ها عمل کنند، دنيا را تبديل به بهشت مي کنند و بهشت آخرت را نيز براي خود محفوظ مي دارند. انبيا و اوليا در همين دنيا رشد کردند و به مناصب عالي الهي و مقامات ارجمند معنوي نايل گشتند». (1)
/خ
علم را بايد از استاد آموخت. کتاب کافي نيست. استاد است که مي داند کدام نکته را کي و چگونه به شاگرد بياموزد. افزون بر اين ، استاد شايسته حاصل عمر اساتيد خود است ؛ و استاد بزرگ ، عصاره ي علم و عالمان گذشته است. آيه الله العظمي بهاء الديني (قدس سره) از اساتيد بزرگي است که بايد به واکاوي واژه واژه از گفته هاي حکيمانه او پرداخت. ايشان مي فرمايند:
« راه رسيدن به مقامات عالي انساني در سايه بندگي است ، انسان به ميزاني که حرکتش الهي شود و خالص گردد، به خدا و اولياي او نزديک مي شود. انسان بايد از انبيا (عليهم السلام) تبعيت کند و راه آنان را برود تا به کمالاتي که براي او آماده کرده اند، برسد. نبي اکرم صلي الله عليه و آله خود را پاک کرده بود و به مقام طهارت نفس رسيده بود، تا به مقام خاتميت و معراج ، نبوت و ولايت رسيد. در تشهد مي خوانيم : « أشهد ان محمدا عبده و رسوله »؛ اول عبوديت، سپس رسالت. جهان مملو از نعمت هاي الهي است . محروميت ، از قصور و کوتاهي خودماست.
نعمت هاي جناب موسي و احياي جناب عيسي (عليهما السلام) و مقام والاي نبي گرامي اسلام صلي الله عليه و آله و ولايت و مناصب الهي ائمه عليهم السلام مرد الهي مي طلبد، زحمت مي خواهد، رياضت نفس لازم دارد. اگر يک جزء از هزار جزء ايمان ولي يا نبي در انسان هاي معمولي به وجود آيد ، تمام اضطراب خاطرها و تشويش ها و نگراني ها و ناآرامي هاي آن ها از بين مي رود و به مقام توحيد و آرامش مي رسند. برنامه و تعاليم اسلام به گونه اي است که بهشت را در اين عالم براي انسان درست مي کند. کسي که احکام الهي را عمل مي کند، هدايت مي شود. با برنامه اسلام نمي توان غارتگري کرد؛ هرزگي و لاابالي گري در تربيت اسلامي نيست ؛ چنان که وجدان و فطرت انسان مي فهمد که بايد از جرم و جنايت دور باشد. جرم و جنايت ، ريشه در هوا و هوس و آزادي بي قيد و شرط انسان دارد.
خدمت شيطان و دستگاه هاي ابليسي با تهمت ، دروغ و توطئه است و اين چنين افراد از نصرت و توجه خداوند بي نصيب و محرومند. اگر انسان ها با تعاليم نوراني اسلام آشنا شوند و به آن ها عمل کنند، دنيا را تبديل به بهشت مي کنند و بهشت آخرت را نيز براي خود محفوظ مي دارند. انبيا و اوليا در همين دنيا رشد کردند و به مناصب عالي الهي و مقامات ارجمند معنوي نايل گشتند». (1)
پي نوشتها:
1. نردبان آسمان، ص 115 - 113.
/خ
