نويسنده: محسن فرسايي

سلطه ي مطبوعاتي

قبل از ورود يهوديان اخراجي از « اسپانيا » به عثماني در سال 871ه. ش ( 1492م ) ، كشورها و مناطق « خاورميانه » از صنعت چاپ و مطبوعات بهره اي نداشتند؛ اما اين صنعت توسط يك يهودي به نام رابي [ خاخام ] اسحاق جرسون (1) با تكيه بر چاپ مسائل مربوط به يهود وارد عثماني شد و به عنوان اولين چاپخانه در همين سال، در شهر « اسلامبول » شروع به فعاليت كرد.
در حاكميت عثماني چاپخانه ها عمدتاً در شهر « سالونيك » قرار داشتند كه مركز انتشارات يهوديان بود. ساير اقليت هاي مذهبي دنباله ي كار يهوديان را گرفتند و در سال 1567م چاپخانه اي ارمني در « قسطنطنيه » توسط اپكارسيواسي (2) تأسيس شد. وي كشيشي بود كه در « ونيز » كار نمونه برداري چاپ را فراگرفته بود. در سال 1627م. چاپخانه اي يوناني توسط نيكودموس متاكساس (3) تأسيس شد، كه ماشين آلات و ماشين تحرير آن را از « انگلستان » وارد كرده بود. (4) تسلط يهوديان بر صنعت چاپ و ارتباط صاحبان اين صنعت با كشور صادر كننده ي آن يعني « انگلستان » ، پيوندي استراتژيك ميان يهوديان عثماني و انگليسي كه در اين زمينه فعال بودند، به وجود آورد.
اقتدار يهود بر عرصه ي چاپ و نشر در قرن هجدهم ميلادي، وسوسه ي صهيونيسم را جهت سيطره ي كامل بر فرهنگ جهاني، از اين طريق برانگيخت و محافل و انجمن هاي مخفي وابسته به صهيونيسم جهاني را بر آن داشت تا در پوشش هاي مختلف به فعاليت بپردازند. در همين رابطه يك يهودي به نام آدم وايزهابت (5) ، استاد علم لاهوت و حقوق بين الملل « دانشگاه نگولد شتات آلمان » ، در سال 1776م. يك انجمن پنهاني براي يهود تأسيس كرد و آن را انجمن نورانيان ناميد. وايزهابت براي تحقق هدف اصلي اين تشكيلات كه سيطره بر جهان بود، اساسنامه اي تنظيم كرد. در اصل چهارم اين اساسنامه آمده است:
" نورانيان بايد مطبوعات و تمام رسانه هاي ديگر را در سيطره ي خود داشته باشند. "
در سال 1869م راشورون خاخام يهودي در سخنراني خود در شهر « پراگ » درباره ي اهميت رسانه ها در نظر يهوديان، گفت:
" اگر طلا نخستين قدرت ما براي سيطره بر جهان است، مطبوعات بايد دومين قدرت ما باشد. (6) "
تأمل در شيوه هاي براندازي نرم و بررسي مقايسه اي آن با مجموعه فعاليت هاي فرهنگي انجام شده توسط صهيونيسم بين الملل، نشانگر سير هدايت شده و هدفمند اقدامات صورت گرفته طيّ دو قرن اخير است. اين استراتژي در پروتكل دوم رهبران صهيونيسم، در سال 1901م به روشني چنين آمده است:
" بايد توجه داشت كه امروزه دولت ها ابزار بسيار مهمي در اختيار دارند كه در آفريدن حركت هاي فكري و جريان هاي ذهني به كار گرفته مي شود. اين ابزار همان مطبوعات است. كار مطبوعات، كه در قبضه ي ما هستند، اين است كه نيازهاي ضروري و حياتي ملت را مطرح كنند، شكايات و درد دل هاي مردم را پخش نمايند و با آفريدن عوامل نارضايتي و خشم به آن دامن بزنند. چرا كه مطبوعات تجسم و مظهر پيروز شدن آزادي عقيده و بيان هستند. اما حكومت هاي « گوييم » [ غيريهودي ] نفهميدند كه چگونه از اين ابزار استفاده كنند، بنابراين اين قدرت به دست ما افتاد و ما از طريق مطبوعات، به آن قدرتِ حركت آفرين و مؤثر رسيديم و خود همچنان پشت پرده باقي مانديم. دست ما پر از طلاست و مي دانيم كه اين طلا را در مقابل درياهايي از خون و عرق هاي ريخته شده به دست آورده ايم. آري آنچه كشتيم درويديم. (7) "
توضيح عملياتي همين سياست مزوّرانه در پروتكل دوازدهم سران صهيونيسم، در خصوص سيطره ي جهاني بر مطبوعات، اين گونه برنامه ريزي شده است:
" ما مطبوعات را زين مي كنيم و بر آنها لگد مي زنيم و دهنه ي آنها را محكم مي گيريم. با توليدات رنگارنگ چاپخانه ها و انتشاراتي ها نيز همين كار را مي كنيم. زيرا تا زماني كه همچنان در معرض يورش هاي نشريات و كتاب ها هستيم، خلاص شدن ما از شرّ حملات مطبوعات، بي معنا و بي فايده است. ما نسبت به فرآورده هاي گوناگون نشر و چاپ كه چاپخانه ها دست به انتشار آنها مي زنند، عنايت ويژه اي نشان خواهيم داد. روزنامه هايي هستند كه ماهيت آنها بر كسي آشكار نيست. اين روزنامه هاي نقاب دار را خود ما مخفيانه به وجود آورده ايم. . . بدون خواست ما، روزنامه ها هيچ خبري را منتشر نخواهند كرد. اين موضوع، همان طور كه در همين تعداد اندك بنگاه هاي خبري كه اخبار سراسري جهان به آنها مخابره مي شود، مي بينيم در حال حاضر نيز تقريباً پياده مي شود. در آينده اين شركت هاي خبرگزاري از آن ما خواهد شد و ما آنها را به دلخواه خود اداره خواهيم كرد و هيچ خبري در جهان پخش نخواهد شد، مگر آنكه ما خود آن را ديكته كنيم. (8) "
اين مطالب در حقيقت بيانگر ميزان درك اهميت و قدرت مطبوعات توسط صهيونيسم است.
در تشريح مصداقي نظرات مطرح شده در پروتكل دوازدهم به وضعيت حاكم بر روزنامه ي معروف « تايمز » كه در « انگلستان » چاپ و منتشر مي شود، اشاره مي كنيم: اين روزنامه نخستين بار در سال 1788م منتشر شد و صهيونيسم جهاني و در رأس آن يهودي انگليسي روتشلد، سرمايه ي گزافي را هزينه كردند تا اين روزنامه را تحت نفوذ و تسلط خويش درآورند. تا اينكه توانستند از طريق بعضي از رؤساي يهودي هيئت تحريريه، بر اين سيطره توفيق يابند! بدين طريق اندك اين روزنامه به يك روزنامه ي خالص صهيونيستي مبدل شده است. (9)
اين وابستگي و تسلط صهيونيسم در روزنامه ي ياد شده چنان است كه روز 1219/12/19ه. ش ( 9 ماه مارس 1840م ) در بيانيه ي بازگشت يهوديان به سرزمين مقدس آمده است كه:
" يادداشتي درخصوص بازگشت يهوديان به « فلسطين » به پادشاهان پروتستان اروپايي ارسال شده است. سند ياد شده با توجه به اتفاقات بد در شرق و ديگر اتفاقات جاري جهان با استناد به « تورات » تهيه شده و در آن سرزمين فلسطين به فرزندان ابراهيم اختصاص داده شده است. "
در همين راستا مي توان به روزنامه ي « نيويورك تايمز » آمريكايي اشاره كرد كه در سال 1896م توسط يك يهودي به نام آدولف اُخس (10) از صاحب اصلي اش هانري رانموند (11) كه روزنامه را در 55 سال قبل، تأسيس كرده بود، خريداري شد.
يقيناً عمق اين سياست سيطره ي جهاني بر مطبوعات در قرن بيستم، شامل حال مطبوعات « خاورميانه » و به خصوص مطبوعات عصر عثماني نيز مي شود. به طوري كه نظريه پردازان و نويسندگان وابسته ي عرب كه متأثر از انديشه هاي لائيسم و سكولاريسم بودند، با طرح نظريات خود به صورت عامدانه و هدايت شده در جهت منافع صهيونيسم حركت كرده اند. از سوي ديگر تعدادي از نويسندگان و روشنفكران ترك، اولين بار به صورت سازماندهي شده در قالب يك مكتب ادبي مخالف به نام « ادبيات ثروت فنون » به مقابله با سياست هاي عبدالحميد پرداختند.
افرادي چون توفيق فكرت ( 1867- 1915م ) عبدالحق حميد ( 1853-1937م ) ، شهاب الدين ( 1870-1923م ) خالد ضياء عشّاق ليقيل ( 1865-1945م ) و حسين جاهد يالچين با تأثير از مكتب پارناسي « فرانسه » و با استفاده از واژه هاي استعاري و چند پهلو در سال 1891م ضمن انتشار نشريه اي به نام « ثروت فنون » ، پايه گذار جنبش ادبي و مطبوعاتي نويني در مخالفت با حاكميت عثماني بودند.
روش پيچيده ي نويسندگان و شاعران و رمان نويسان اين مكتب ادبي كه ترسيم كننده ي شرايط خفقان و سياهي و يأس و حرمان در جامعه ي عثماني بود، باعث ناتواني و عدم درك مفاهيم آن توسط ناظران حكومتي مي شد؛ به همين علت آنان به ترويج افكار ليبراليستي و سياسي معارض با حكومت پرداختند و بعداً در كودتاي صهيونيستي تركان جوان عرصه ي فرهنگ و هنر و ادبيات سياسي جامعه را در اختيار گرفتند.
به عنوان مثال قبل از كودتاي 1908م ترك هاي جوان يهودي در عثماني، ضمن اقامت در « پاريس » ؛ مركز فعاليت هاي انتشاراتي خود را در « قاهره » تحت حمايت انگليس ها قرار داده بودند و روزنامه ي « قانون اساسي » را منتشر مي كردند. در همين زمان « نشريه ي فلسطين » كه ارگان مطبوعاتي كميته ي انگليسي- فلسطيني بود، سعي فراواني در صدور بيانيه ها و مقالات يهودي داشت. در طول حوادث سال 1287ه. ش ( 1908م ) و شورش تركان جوان، روزنامه ي صهيونيستي « فراي پرس » (12) كه در « وين » منتشر مي شد و اخبار آن توسط يهوديان صهيونيست عثماني تغذيه مي شد، به دفاع و حمايت از انقلاب تركيه به رهبري تركان جوان در اروپا پرداخت.
از سوي ديگر پس از به دست گرفتن قدرت در عثماني توسط تركان جوان، مطبوعات وابسته به فراماسونري و صهيونيسم تلاش زيادي در تثبيت قدرت آنها به عمل آوردند.
چنان كه « روزنامه ي تركان جوان » تحت حمايت مالي مؤسسه ي صهيونيستي Anglo-Palestiae Trading corp بود. تحريريه ي اين روزنامه متشكل از يهود ترك، ارمني، كِرت هاي قفقاز و عرب بودند. همچنين روزنامه هاي ديگري نيز وجود داشتند كه تابع صهيونيست ها بودند، مثل « روزنامه ي عثمانيتشر لويد » كه موضوع هواداري از انقلاب و خلع سلطان را تأييد مي كرد و مالك و سردبير اخبار آن ساموهشبورگ يهودي اشكنازي فراماسون بود. (13) تلاش هاي حمايتي ياد شده در فرآيند براندازي امپراتوري مسلمان عثماني، هرگز محدود به عرصه ي مطبوعات خبري نماند.
صهيونيست ها همچنين با انتشار روزنامه ها و نشريات عبري زبان در « فلسطين » به منظور همراه ساختن آنان براي ادامه ي سياست هاي خاورميانه اي خود به حمايت از تركان جوان و انتقاد از عبدالحميد پرداختند و حتي مجلات فني و تخصصي را نيز در انحصار خود گرفتند تا روشنفكران و دانشگاهيان را با خود همراه سازند. زياد ابوغنيمه در اين باره مي گويد:
" صهيونيست ها بر شماري از مجلات علمي- تخصصي نفوذ و سيطره دارند و از آنها به نفع خود بهره برداري مي كنند. يكي از اين مجلات « نشنال جئوگرافيك » است كه در زمينه ي جغرافيا شهرت بسيار دارد. به نظر مي رسد صهيونيست ها در اين مجله دست داشته اند. كساني كه سير انتشار اين مجله را از آغاز، يعني از سال ( 1888م ) دنبال كرده اند، درمي يابند كه، مسئولان اين مجله در هر مسئله اي كه به فلسطين مربوط بوده، اصرار داشته اند كه اسامي صهيونيستي از قبيل: سرزمين اسرائيل، سرزمين « عهد عتيق » و سرزمين موعود را به كار ببرند. (14) "
روزنامه هاي معروف ديگري كه در جريان فروپاشي عثماني و به قدرت رسيدن فراماسون هاي ترك، نقش تخريبي فراواني ايفا كردند: به شرح زير هستند:
- روزنامه ي اولوس: سردبير اين روزنامه حسين جاهد يالچين بود كه بعداً رئيس مجلس « تركيه » شد؛
- روزنامه ي طنين: توسط حسين كاظم قدري در سال 1908م تأسيس شد، او فرماندار « سالونيك » بود و بعداً نماينده ي مجلس مبعوثان تركيه شد؛
- روزنامه ي آخرين پست: توسط سليم راغب امچ كه از حزب دمكرات نماينده ي مجلس شد، در سال هاي فروپاشي منتشر مي شد؛
-روزنامه ي وطن: اين نشريه ي صهيونيستي توسط احمد امين يالمان ( 1888-1973م ) يهودي مقيم « سالونيك » ، با درجه ي 33 ماسوني راه اندازي شد. او از مدافعان استوار رژيم صهيونيستي بود؛
- روزنامه ي ديوژن: تئودور كاساپ ( 1835-1905م ) اين روزنامه را به صورت طنز سياسي و فكاهي عليه عبدالحميد منتشر مي ساخت. (15)
علاوه بر فعاليت هاي صهيونيستي فوق كه به صورت غيرمستقيم و هدايت شده در فرهنگ سازي جامعه ي عثماني نقش تخريبي بارزي داشتند، حضور مستقيم و مؤثر تعدادي از نشريات صهيون گرا در عرصه ي مطبوعات ملي عثماني تأمّل برانگيز است.
وابستگي اين جريان فرهنگي از آنجا چهره ي عملي به خود گرفت كه ديويد ولفسون رئيس سازمان جهاني صهيونيسم در ژوئن 1909م ولاديمير ژابوتينسكي را كه سابقه ي خوبي در تنظيم و نشر مقالات به نفع يهود و صهيونيسم در مطبوعات داشت، به عنوان نماينده و مسئول تام الاختيار انتشارات صهيونيستي در امپراتوري عثماني برگزيد. با توجه به انگيزه هاي نژادي و اعتقادات صهيونيستي ژابوتينسكي مديريت عالي وي بر مطبوعاتي كه به صورت مستقيم تحت نظارت سازمان صهيونيسم جهاني منتشر مي شد، اين تصميم، تأثير گسترده اي در افزايش گرايشات عمومي يهوديان به صهيونيسم و اشاعه ي زبان عبري داشت.
ژابوتينسكي با تأسيس نشرياتي چون « ل. آرور » ( پگاه ) و « هاموآسر » و « ال جودئو » ( يهودي ) بيشترين تلاش خود را بر ارائه ي چهره اي مثبت و صلح محور، از صهيونيسم در جامعه داشت و در اين راه از همكاري و مساعدت انجمن اتحاد و ترقي نيز سود جست.

پي‌نوشت‌ها:

1. Issac Jerson.
2. Apkar Sivasy.
3. Nicod emus Metaxas.
4. همان منبع، ص 66.
5. Adem Vays Havbet.
6. زياد ابوغنيمه؛ « يهود در فرهنگ، تبليغات و رسانه هاي غرب » ، عبدالفتاح احمدي، ضياء انديشه، 1380، صص 15-16.
7. عجاج نويهض؛ « پروتكل هاي دانشوران صهيون » ، حميدرضا شيخي، انتشارات آستان قدس رضوي، 1373، ص 262.
8. همان منبع، صص 308-309.
9. فؤاد بن عبدالرحمن الرفاعي؛ « نفوذ صهيونيسم بر رسانه هاي خبري و سازمان هاي بين المللي » ، حسين سرو قامت، انتشارات كيهان، 1377، ص 20.
10. Addolf okhose.
11. Hanry Ranmonde.
12. News freie Presse.
13. حسان حلاق؛ « نقش يهود و قدرت هاي بين المللي در خلع سلطان عبدالحميد از سلطنت » ، ص90.
14. زياد ابوغنيمه؛ « يهود در فرهنگ تبليغات و رسانه هاي غرب » ، ص 55.
15. ادامه ي سلطه ي صهيونيستي بر رسانه هاي جهاني و هدايت افكار عمومي در قرن 20م چنان است كه شبكه هاي معروف تلويزيوني و ماهواره اي، روزنامه هاي پر شمارگان و نشريات مطرح جهاني هنوز هم در اختيار صهيونيست ها قرار دارند. به عنوان مثال شبكه ي ABC تحت اختيار لئوناردهري گولدنسان ( Leonard Hary Goldenson ) يك يهودي صهيونيست قرار دارد، شبكه ي تلويزيوني CBS طيّ 50 سال اخير ابتدا كه در اختيار ويليام اسرائيل پالي ( Wiliam S. Paley ) قرار داشت و اكنون به وسيله ي لورنس تيش ( Laurence Tisch ) صهيونيست سرمايه دار مديريّت مي شود. تلويزيون معروف NBS را يك صهيونيست ديگر به نام استيوفردمن ( Steve Freidmdn ) هدايت مي كند. شبكه ي آمريكايي ديگري به نام MBS توسط نورمن جي پاتيز ( Nurman J. Pattiz ) يهودي صهيونيست كنترل مي شود. روزنامه ي معروف « نيويورك تايمز » كه از سال 1896م توسط آدولف اخص ( Adolof Okhos ) يهودي خريداري شد، اكنون در اختيار فرزندان صهيونيست وي قرار دارد و صدها روزنامه به منابع خبري اين روزنامه ي معروف وابسته هستند. در سال 1877م مؤسسه ي واشينگتن پست توسط يوجين ماير ( Eugin Mayer ) ثروتمند يهودي خريداري شد و اكنون در اختيار دختر و نوه ي او قرار دارد. روزنامه ي واشينگتن پست به عنوان سخنگوي دولت آمريكا و روزنامه ي « وال استريت ژورنال » با دو ميليون شمارگان و مجله ي « نيوزويك » با سه ميليون شمارگان در هفته از جمله مطبوعات وابسته به اين مؤسسه ي صهيونيستي هستند.
همچنين هفته نامه ي « تايم » به رياست صهيونيست معروف جرالدلوين ( Gerald Levin ) به چهار ميليون شمارگان نقش مهمي در هدايت افكار عمومي « آمريكا » دارد.