حضرت مهدي(عليه السلام) و زنده نگه داشتن عاشورا

روز عاشورايي بود و موج سوگواران از هر سو به سوي كربلا در حركت بود.
علامه بحرالعلوم (رحمت الله عليه) نيز به همراه گروهي از طلاب به استقبال عزاداران حركت كردند به محله ي (طُوَيرِج) رسيدند ، كه دسته ي سينه زني و سبك سوگواريشان مشهور بود.
هنگامي كه علامه و همراهانش به آنان رسيدند،ناگهان علامه بحرالعلوم (رحمت الله عليه) با آن كهولت سن و موقعيت اجتماعي و علمي،لباس خويش را به كناري نهاده و در صف سينه زنان،با شوري وصف ناپذير به سينه زدن پرداختند.
پس از پايان سوگواري ، يكي از خواص از ايشان پرسيد:
چه رويدادي پيش آمد كه شما چنان دچار احساسات پاك و خالصانه شديد كه آن گونه سر از پا نشناخته،لباس از تن درآورديد و به سينه زنان پيوستيد؟
علامه بحرالعلوم (رحمت الله عليه) در جواب فرمودند:
حقيقت آن است كه با رسيدن به دسته ي سوگواران،ناگاه چشمم به محبوب دل ها، امام عصر (عجل الله تعالي فرجه الشريف) افتاد و ديدم ايشان،با سر و پاي برهنه در ميان انبوه سينه زنان،در سوگ پدر والاي خود امام حسين (عليه السلام) با چشماني اشك بار به سر و سينه مي زنند،به همين جهت آن منظره مرا به حال انداخت كه قرارم از كف رفت و در برابر كعبه مقصود و قبله موعود به سوگواري پرداختم.