آخرین نماز امام حسین (ع)

ظهر عاشورا نزدیک می شد، سی نفر از اصحاب حسین علیه السّلام در جریان یک درگیری و تیراندازی که بوسیله دشمن انجام گرفت به خاک و خون غلطیدند.

بقیه در انتظار جانبازی لحظه شماری می کردند و بی قراری می نمودند. ناگهان مردی از اصحاب اباعبدالله به نام ابو ثمامه صید اوی ؛ متوجه شد که ظهر شده است به خدمت امام علیه السّلام شتافت و عرض ‍ کرد:

یا ابا عبدالله ! وقت نماز فرا رسیده است و ما دلمان می خواهد برای آخرین در زندگی ، نماز جماعتی با شما بخوانیم . حضرت سر سوی آسمان برداشت و فرمود:

ذَکَرْتَ الصَّلوةَ جَعَلَکَ اللّهُ مِنَ الْمُصَلّین ؛ نماز را یاد کردی ، خداوند تو را از نماز گزاران قرار دهد. فرمود: از این قوم بخواهید تا دست از جنگ بردارند تا ما نماز گذاریم .

حصین بن تمیم چون این بشنید فریاد برداشت که نماز شما مقبول درگاه خدا نیست . حبیب بن مظاهر علیه السّلام ا صدای بلند فرمود: نماز پسر رسول خداصلّی اللّه علیه و آله قبول نمی شود و از تو قبول خواهد شد.

امام در همان میدان جنگ به نماز ایستاد و اصحاب هم به آن حضرت اقتدا کردند. (نمازی که در اصطلاح فقه اسلامی نماز خوف نامیده می شود یعنی دارای دو رکعت به مانند نماز مسافر).

نیمی از یاران در مقابل دشمن ایستادند و نیمی به جماعت اقتدا کردند. نمازگزاران می بایست یک رکعت از نماز را با امام بخوانند و رکعت دیگر را خود بجا آوردند تا زودتر پُست را از دوستان تحویل گرفته و آنها نیز فضیلت جماعت و نماز خواندن با حسین علیه السّلام را در یابند.

امام و یارانش از دشمن چندان دور نبودند و در حمله ناجوانمردانه ای که دشمن انجام داد اصحابی که خود را مقابل خصم سپر ساخته بودند مورد اصابت تیرهای دشمن قرار گرفتند.

وقتی که امام نمازش تمام شد یکی از رادمردان را در خاک و خون غلطان یافت . سعید بن عبدالله حنفی بود. امام خودش را به بالین او رساند، سعید تا متوجه شد که آقا به بالینش آمده ، عرض کرد:

یا ابا عبدالله ! اوفیتُ؛ آیا من حق وفا را بجا آورده ام ؟ آری این بود آخرین نماز اباعبدالله و یاران پاکبازش در ظهر عاشورا در سرزمین کربلا!!.

دفاع یاران امام هنگام نماز
سید بن طاووس چگونگی نماز حضرت را به صورت نسبتا مفصل چنین آورده است:
وقت نماز ظهر فرار رسید. امام حسین (علیه‌السّلام) به زهیر بن قین و سعید بن عبدالله حنفی امر فرمود که با نیمی از یاران، جلوی امام و نمازگزاران بایستند (و مراقب دشمن باشند).

سپس امام با نیم دیگر، نماز خوف خواند. تیری از جانب دشمن به سوی امام حسین (علیه‌السّلام) پرتاب شد. سعید بن عبدالله جلو آمد (و خود را هدف آن قرار داد). او پیوسته با بدنش امام حسین (علیه‌السّلام) را از تیر‌های دشمن حفظ می‌کرد.

(تا پایان نماز آنقدر تیر بر بدن او خورد) تا اینکه بر زمین افتاد و گفت: «خداوندا، ایشان را لعنت کن همچنان که قوم عاد و ثمود را لعنت کردی.

بارالها سلام مرا به پیامبرت برسان و درد و رنج زخمی که دیده‌ام به او ابلاغ کن. همانا من در یاری خاندان پیامبرت پاداش تو را خواستارم».

سپس جان به جان آفرین تسلیم کرد. رضوان خدا بر او باد. هنگام شهادت او غیر از زخم‌های شمشیر و نیزه سیزده تیر پیکان به بدنش اصابت کرده بود. [۱۰]

(طبق گزارش دیگری شهادت سعید بن عبدالله بعد از نماز بوده است. بر اساس این گزارش بعد از نماز ظهر، جنگ شدت یافت و دشمن به حسین (علیه‌السّلام) نزدیک شد و درگیری به امام حسین (علیه‌السّلام) رسید.

سعید بن عبدالله (و به قولی شخصی حنفی غیر از سعید) در جلوی امام (علیه‌السّلام) قرار گرفت و در حالی که پیشاپیش امام حسین (علیه‌السّلام) ایستاده بود، از هر طرف هدف تیرهای کوفیان قرار گرفت و همواره او را با تیر می‌زدند تا اینکه بر زمین افتاد. [۱۱]

اما طبری نامی از سعید بن عبدالله نمی‌برد و فقط میگوید: شخصی حنفی خود را سپر امام قرار داد. [۱۲]

نتیجه:
از مطالب فوق( آخرین نماز امام حسین علیه السلام) نکات زیر قابل توجه می باشد.

1. نماز ظهری که بعد از عزاداری سید الشهداء در روز عاشورا عزاداران حسینی می خوانند همان نماز ظهر است که به احترام عاشورا و آخرین نماز امام حسین علیه السلامبه نماز ظهر عاشورا معروف شده است.

2.نماز ظهر و خاصی که در ظهر عاشورای سال 62 سید الشهداء علیه السلام خواندند آن را نماز خوف می نماند.که دارای شرایط و احکام خاص حودش می باشد.

پی نوشت:
۱.طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک، ج۵، ص۴۴۱.    
۲. بلاذری، انساب الاشراف، ج۳، ص۱۹۵.    
۳. شیخ مفید، محمد بن محمد، الارشاد، ج۲، ص۱۰۵.    
۴. سید بن طاووس، الملهوف علی قتلی الطفوف، ص۱۶۵.    
۵. ابن نما، مثیر الاحزان، ص۶۵.    
۶.خوارزمی، مقتل الحسین، ج۲، ص۲۰.    
۷. نساء/سوره۴، آیه۱۰۲.    
۸.حر عاملی، وسائل الشیعه، ج۵، ص۴۷۹، ابواب صلاة الخوف و المطاردة، باب ۲، ح۱.    
۹. حر عاملی، وسائل الشیعه، ج۵، ص۴۷۹، ابواب صلاة الخوف و المطاردة، باب ۲، ح۲ تا ۸.    
۱۰. سید بن طاووس، الملهوف علی قتلی الطفوف، ص۱۶۵.    
۱۱. بلاذری، انساب الاشراف، ج۳، ص۱۹۶.    
۱۲.  طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک، ج۵، ص۴۴۱.    

منبع:
نماز خوبان