كلام وحى و مهدويت(3)

سوره الليل

در آن پنج آيه مي باشد
آيات 1 ، 2 ، 9 ، 10 ، 14
1 ـ ( والليل اذا يغشي ، و النهار اذا تجلي ) [1]
قسم به شب در آن هنگام كه جهان را بپوشاند .
و قسم به روز هنگامي كه تجلي كند .
محمد بن مسلم گويد : از حضرت باقر تاويل آيات فوق را سئوال نمودم ، فرمود مراد از ليل « اولي » و «دومي » است كه تاريكي جهل و ستم آنها روشنائي امير المومنين رادر خلافتي كه براي خودشان تشكيل دادند پوشضاند و حق آن بزرگوار را غصب نمودند .
و آن حضرت صبر كرد تا دولت آنها به پايان رسيد ، و مقصود از نهار ( وجود مقدس ) حضرت قائم آل محمد است چون ظاهر شود باطل را محو نمايد و از بين ببرد ، و در قرآن خداوند مثلهايي براي مردم زده ولي مخاطب قرآن پيامبر اكرم و ما ائمه هستيم و مثلهاي قرآن را جز ما كسي نمي داند و نمي فهمد . [2]
2 ـ ( وكذب بالحسني ، فسنيسره لليسري فانذرتكم نارا" تلظي ) [3]
و پاداش نيك ( الهي ) را تكذيب كند .
ما به زودي او را در مسير دشواري قرار مي دهيم .
امام صادق (ع) فرمود : «ليله» حضرت فاطمه u است و « قدر» خداوند است و هر كس به «فاطمه » معرفت داشته باشد ، به درستي كه شب قدر را درك نموده ( و در حقيقت خدا را شناخته است ) وحضرت فاطمه (س) را فاطمه ناميدند به اين دليل كه مردم ازمعرف او قطع و دورند ( يعني كسي به كنه معرفت حضرت فاطمه نرسيده است ) و « ليله القدر خير من الف شهر » يعني :
بهتر است از هزار مومن است و حضرت فاطمه زهرا ـ ام المومنين است و « تنزيل الملائكه و الروح» ملائكه ، مومنين هستند كه داراي علوم آل محمد اند ، و « روح القدس» حضرت فاطمه است و «مطلع الفجر» يعني خروج قائم آل محمد . [4]

پی نوشت ها:

[1] ليل آيات 1 و 2
[2] الف) غايه المرام ، ص 757 - ب ) تفسير صافي ، ج 5 ص 336
[3] ليل ، آيات 9 ـ 10
[4] الف ) تفسير فرات كوفي ، ص 581 - ب ) اثبات الهدي ، ج 7 ، ص 134

سوره بروج

در آن يك آيه مي باشد آيه 1
1 ـ ( والسماء ذات البروج ) [1]
سوگند به آسمان كه داراي برجهاي بسيار است .
اصبغ بن نباته ميگويد :
از ابن عباس «رض» شنيدم كه رسول خدا فرمود :
منم آسمان و برجهاي آن امامان از اهل بيت و عترت من مي باشند كه اول ايشان علي است و آخر ايشان مهدي است و آنها دوازده نفرند . [2]

پی نوشت ها:

[1] بروج ، ايه 1
[2] الف ) ينابيعالموده ، ص 430 - ب ) غايه المرام ، ص 756

سوره بقره

در آن نه آيه مي باشد
آيات 2 و 3 و 60 و 124 و 133 و 148 و 155 و 261 و 285
1 ـ( الم ذلك الكتاب لا ريب فيه هدي للمتقين، الذين يومنون بالغيب)[1]
اين همان كتابي است كه در آن ترديدي نيست ، ووسيله هدايت براي همه پرهيزكاران است .
(پرهيزكاران )آنهاهستند كه به غيب ايمان مي آورند.
(متقين ) اشاره به شيعيان حضرت امير المومنين علي (ع) مي باشند .
(الغيب) اشاره به حضرت حجت ابن الحسن (عج) مي باشد . [2]
2 ـ (فانفجرت منه اثنتا عشره عينا قد علم كل اناس مشربهم كلو و اشربوا من زرق الله)[3]
دوازده چشمه آب از آن(سنگ)، به طوري كه هر يك (از طوائف دوازده گانه بني اسرائيل) چشمة مخصوص خود را مي شناخت( گفتيم ) از روزيهاي الهي بخوريد و بياشاميد.
پيامبراسلام (ص) در ضمن حديثي طولاني به جابر فرمودند:
فالائمة يا جابر اثنا عشراماما اولهم علي ابن ابي طالب و آخرهم ببب القائم صلوات الله عليهم)[4]
اى جابر امامان دوازده نفر هستند اول آنان على بن ابى طالب و آخر آنان قائم مى باشد (عج).
3- (و اذ ابتلى ابراهيم ربه بكلماتي فآتمهن. )[5]
(بخاطر بياور) هنگامى كه خداوند ابراهيم را با ابزارهاى گوناگون آزمود، او به خوبى از عهده آزمايش برآمد.
امام صادق (ع) به مفضل بن عمر دربارة فرمايش خداوند متعال (فاتمهن) فرمود (اين كلمه اشاره به حضرت مهدى (عج) است) كه خداوند امامت را با امامت او (حضرت قائم(ع)) به اتمام رساند (12 امام) نه تن از امامان از فرزندان امام حسين (ع) مى باشند. [6]
4- (قالوا نعبد إلهك و اله آبائك ابراهيم و اسماعيل و اسحاق الهآ واحدآ و نحن له مسلمون. ) [7]
كفتندخداى تو و خداى يدرانت؟ ابراهيم و اسماعيل و اسحاق را مى يرستيم، خداوند يكتا، و ما در برابر او تسليم هستيم.
امام باقر (ع) فرمود:
اين آيه (قالوا نعبد الهك) تا آخر دربارة حضرت قائم جريان دارد ((يعنى مردم ) يا خصوص فرزندانش) در زمان ظهور حضرت مهدى (ع) مي كويند:
ما خداى تو و يدرانت ابراهيم و اسماعيل و اسحاق را مى پرستيم.[8]
5- (فاستبقوا الخيرات اينما تكونوا يأت بكم الله جميعا". ) [9]
در نيكيها و اعمال خير بر يكديگر سبقت بجوئيد، هر كجا باشيد خداوند شما را حاضر مى كند.
امام صادق (ع) دربارة اين آيه شريفه فرمودند:
اصحاب قائم سيصد نفرند و كمى زيادتر از ده نفر، به خدا قسم امت معدودى هستند كه در يك ساعت جمع شوند، هم چون جمع شدن پاره هاى ابرها در فصل پائيز.[10]
6- (و لنبلونكم بشئ من الخوف و الجوع و نقص من الاموال و الأنفس و الثمرات و بشر ا لصابرين. ) [11]
قطعا همة شما را با امورى همجون ترس، گرسنگي، زيان مالى و جانى، و كمبود ميوه ها آزمايش مى كنيم و به استقامت كنندكان بشارت بده.
محمد بن مسلم از امام صادق (ع) روايت مى كند كه فرمود:
(اين آيه) مربوط به قبل از قيام قائم و راجع به نشانه هايى است از جانب خدا در مورد ابتلاء مومنين، و بشارت ده صا برين را. [12]
7- (كمثل حبه أنبتت سبع سنبله فى كل سنبله مائه حبه. ) [13]
همانند بذرى هستند، كه هفت خوشه بروياند، كه در هر خوشه يكصد دانه باشد.
حضرت اميرالمؤمنين على (ع) در كلام مشروحي دربارة وصف حضرت مهدى (ع) فرمود:
مهدى (براى فرماندهان ولايات) و به نمايندگان خود پيغام مى فرستد كه عدالت را (صد در صد) بين مردم پياده كنيد. در ادامه مى فرمايد: (پس از آن) شر و گرفتاريها از بين مى رود و به جاى آن بركت و خير جايگزين خواهد شد، دست آورد كاشتن يك مد 700 مد خواهد بود اين است معنى آيه شريفه. [14]
8- (آمن الرسول بما أنزل اليه من زبه و المؤمنون كل آمن بالله و ملائكته و كتبه رسله.) [15]
پيامبر (ص) به آنچه از طرف پروردگارش بر او نازل شده ايمان آورده است (او رهبري است كه به تمام سخنان خود كاملأ مؤمن مي باشد) و مؤمنان نيز به خدا و فرشتگان و كتابها و فرستادگانش ايمان آورده اند.
مؤمنون اشاره به ائمه اطهار (ع) است كه در حديث مفصلي از پيامبر اسلام (ص) نقل شده است كه:
در شب معراج در سمت راست عرش ديدم علي و فاطمه و حسن و حسين وعلي بن الحسين ومحمد بن علي و جعفربن محمد وموسي بن جعفر و علي بن موسي و محمد بن علي و علي بن محمد وحسن بن علي و مهدي (ع) (مانند خورشيدي از نور مي درخشند) و همه در حال قيام، مشغول نمازند، و مهدي (ع) در ميان آنان مانند شاخة درخشان است.
خداوند متعال فرمود:
اي محمد، اينان حجتهاي من (روى زمين) و اين مهدي قائم امت و از عترت مي باشد، به عزت و جلالم بدرستي كه او حجت واجبه بر اولياء من و منتقم از دشمنان من است. [16]

پی نوشت ها:

[1]بقره ، آيه 3 و 2
[2]الف ) ينابع الموده ص 443 - ب ) غايخ المرام , ص 719 - ج ) بحار الانوار، ج 51 ، ص 50
[3]بقره ، آيه 60
[4]آيه المرام ص 224
[5]بقره آيه 124
[6]الف) المهدي في القرآن ، ص 12 ، نقل از ينابيع الموده ، ص 507 - ب) تفسير برهان ، ج 1 ، ص 156
[7]بقره ، آيه 133
[8]الف) اثبات الهدي ،ج 7 ، ص 93 - ب ) تفسير برهان ، ج 1 ، ص 156
[9]بقره ، آيه 148
[10]الف) ينابيع الموده ، ص 421 - ب ) بحار الانوار ، ج 51 ، ص 58 ، اصحاب قائم بدون وعده اي قبلي جمع مي شوند - ج) اثباتالهدي ، ج 7 ، ص 95 - د) غايه المرام ، ص 220 - هـ ) تفسير برهان، ج 1 ، ص 162 ، اشاره به اصحاب قائم عليه السلام است .
[11]بقره ، آيه 155
[12]الف ) ينابيع الموده ، ص 421 - ب ) تفسير برهان ، ج 1 ، ص 167 - ج ) تفسير صافي ، ج 1 ، ص 186
[13]بقره ، آيه 261
[14]الف) المهدي في القرآن ، ص 15 - ب ) تفسير برهان ، ج 1 ، ص 253 ( حبه ، حضرت زهرا (س) و آخرين سنبله ، حضرت مهدي (ع) است . )
[15] بقره ، آيه 285
[16] فرائد السمطين ، ج 2 ص 32

سوره بينه

در آن يك آيه مي باشد آيه 5
1 ـ ( و ذلك دين القيمه ) [1]
و اين است آئين مستقيم و صحيح و پايدار .
ابي بصير از امام صادق نقل مي كند :
كه حضرت در تفسير آيه :
و « وذلك دين القيمه » فرمود خداوند متعال مي فرمايد : اين دين ، دين قائم آل محمد «عج» است . [2]
آري دين واقعي و حقيقي و پياده كردن آن به تمام معني دين كه به دست مبارك حضرت بقيه الله الاعظم « عج» در اين جهان به اجرا گذاشته مي شود و در وقت ظهور حضرت موبه مو به آن عمل خواهد شد .

پی نوشت ها:

[1] بينه ، آيه 5
[2] غايه المرام ، ص 757

سوره تغابن

در آن يك آيه مى باشد آيه 8
(1- فآمنوا بالله و رسولة والنور الذي انزلنأ والله بما تعملون خبير.)[1]
به خدا و رسول او و نورى كه نازل كرده ايم ايمان بياوريد و بدانيد خدا به آنچه انجام مى دهيد آگاه است.
زيد بن ارقم گفت:
هنگامى كه پيامبر اسلام (ص) در حجه الوداع به غدير خم رسيد و دستور ايستادن و نماز را داد، سپس خطبه خواند و اين آيه را تلاوت نمود و فرمود:
اى مردم اين نور منم، سپس بعد از من على، سپس از نسل او (جانشينان) تا قائم مهدى (عج) مى باشد.[2]

پی نوشت ها:

[1] تغابن آيه 8
[2] المهدي في القرآن ص 241

سوره تكوير

در آن دو آيه مي‌باشد
آيات 15 ـ 16
فلا اقسم بالخنس الجوار كنس.
سوگند با ستارگاني كه باز ميگردند, حركت مي‌كنند و از ديده‌ها پنهان مي‌شوند.
هاني گويد:
از امام باقر معني اين آيه شريفه را پرسيدم, حضرت فرمود:
مراد به خنس امامي است كه برگشت كند از غيبت سال 260 هجري پس ظاهر مي‌شود مانند ستاره (درخشان) شهاب ثاقب.

سوره توبه

درآن سه آيه مى باشد آيات 3-33- 6 3
1- (و أذان من الله و رسوله الى الناس يوم الحج الا كبر)[1]
و اين اعلامى از ناحيه خدا وپيامبرش به (عموم) مردم در روز حج اكبر (روز عيد قربان) است.
امام باقر و امام صادق(ع) فرمودند: اين حج بزرگ هنگام ظهور قائم ماست، كه مردم را به سوى خود دعوت كند. [2]
2- (هو الذى أرسل رسوله بالهدى و دين الحق ليظهره على الدين كله و لوكره ا لمشركون. )[3]
او كسي است كه رسولش را با هدايت و آيين حق فرستاده تا او را بر همه آيين ها غالب گرداند، هر چند مشركان كراهت داشته باشند.
ابن بصيرو سماعه هر دو روايت مى كنند كه امام صادق (ع) كه فرمود:
به خدا سوگند تأويل اين آيه تا ظهور قائم (ع) صدق نمى كند زمانى كه حضرت قائم ظاهر شود مشركى باقى نخواهد ماند، مگر آن كه خروج او را كراهت داند، و مشركى باقى نماند مگر آن كه نابود مى شود (البته معاندين) تا جائى كه ا گركافرى در شكم سنگ سختى باشد، آن سنگ گويد اى مؤمن در شكم من كافرى مستقر است مرا بشكن و او را بكش. [4]
3- (إن عده الشهور عندالله اثتا عشر شهرأ فى كتاب الله يوم خلق السمواتو الارض.)[5]
تعداد ماهها نزد خداوند در كتاب (آفرينش) الهى از آن روز كه آسمانها و زمين را آفريده دوازده ماه است.
داود بن كثير از امام صادق (ع) روايت كرده است كه فرمود:
منظور از " عدة الشهور " دوازده ماه در اين آيه، اينها هستند:
ا- اميرالمؤمنين على بن ابواطالب (ع).
2- حسن بن على (ع).
3- حسين بن على (ع).
3- على بن الحسين (ع).
5- محمد بن على (الباقر) (ع).
6- جعفر بن محمد (الصادق) (ع).
7- موسى بن جعفر (الكاظم) (ع).
8- على بن موسى (الرضا) (ع).
9- محمد بن علي (الجواد) (ع).
10- على بن محمد (الهادى) (ع).
11- حسن بن على (العسكرى) (ع).
13- حجت بن الحسن (المهدى) (ع).
سپس حضرت فرمود: اى داود آيا مى دانى نام آنان از چه زمانى بوده است؟ عرض كردم: خدا و رسولش و شما مى دانيد.
حضرت فرمود:
دو هزار سال قبل از اين كه خداوند متعال آدم را خلق نمايد. [6]
(و قاتلوا المشركين كافة كما يقاتلونكم كافه) [7]
و با مشركان (به هنگام نبرد) دسته جمعى پيكار كنيد، همان گونه كه آنها دسته جمعى با شما پيكار مى كنند.
زراره مى گويد:
از امام باقر (ع) تأويل اين آيه را پرسيدند و حضرت فرمود: موقع تأويل اين آيه نرسيده هر كس قيام قائم ما را درك كند و آن جناب را ببيند، تأويل آن را مى بيند، و دين محمد (ص) تا جائى كه شب و روز است گسترش مى يابد به گونه اى كه در پشت زمين مشركى نباشد. همان گونه كه خداوند فرموده است. [8]

پی نوشت ها:

[1] توبه آيه 3
[2] الف ) بحار الانوار ج 51 ص 55 - ب) اثبات الهدي ج 7 ص 99
[3] توبه آيه 33
[4] الف ) ينابيع الموده ص 423 - ب ) بحار الانوار ج 51 ص 50 - ج ) غايه المرام ص 732
[5] توبه آيه 36
[6] تفسير برهان ج 2 ص 123
[7] توبه بخشي از آيه 36
[8] ينابيع الموده ص 423