آیا ماه توخالی است؟

آیا ماه ما می‌تواند توخالی باشد به همراه بیگانگانی که داخل آن زندگی می‌کنند؟ خب، این چیزی است که یک نظریه محبوب به شما خواهد گفت. ادامه مطلب را بخوانید تا در مورد ریشه و ادعای این نظریه بیشتر بدانید و بفهمید که علم امروزی در مورد آن چه می‌گوید.

تصادفی است یا یک بیگانه در آن دست دارد؟

در یکی از مهمترین و قابل توجه‌ترین اتفاقات کیهانی، ماه حدودا 400 برابر کوچکتر از خورشید و همچنین حدود 400 بار به زمین نزدیکتر است. این واقعیت باعث می‌شود هر دو این اجرام آسمانی به یک اندازه به نظر برسند، و همچنین در پدیده گرفتگی، کل خورشید گرفته شود.
ماموریت فرود آپولو روی ماه قطعا جهش بزرگی برای بشریت است. با‌این‌حال، جدا از اینکه اولین کجکوعه ماموریت این بود که بشر را به ماه ببرد، اما چیز دیگری در مورد یک ماموریت خاص وجود داشت –آپولو 12، در نوامبر 1969 پرتاب شد- که به همان اندازه قابل توجه است. این چیزی بود که زمانی رخ داد که ناسا تصمیم گرفت تا یکی از ماژول‌های (قسمتی از یک سفینه) قمری مصرف شده را در سطح ماه ساقط کند.
دانشمندان می‌خواستند بدانند که آرایش و ساختار ماه شبیه چه چیزی است. به‌طوری‌که آن‌ها یک آزمایشی انجام دادند که شامل استفاده از سنسورهای لرزه برای اندازه‌گیری ارتعاشات ماه بود. زمانی که این سنسورها در سطح ماه تعبیه شدند، دانشمندان یک موشک مصرف شده را بر سطح ماه پرتاب کردند. ماژول با قدرتی برابر با انفجار یک تن بمب تی‌ان‌تی با سطح ماه برخورد کرد و حفره‌ای ناشی از این برخورد ایجاد شد. آنچه را که سنسور لرزه متعاقبا ثبت می‌کند را به محفل ناسا می‌فرستد. هنگامی که برخورد اتفاق می‌افتد، ماه به معنای واقعی کلمه مانند زنگ به مدت بیش از نیم ساعت زنگ می‌زند. این پدیده بسیار غیرمنتظره بود، و بر خلاف اتفاقی است که بر روی کره زمین رخ می‌دهد. این رویداد غیرعادی موجب شد بسیاری فکر کنند که، چون ماه مانند زنگ به صدا درآمد پس می‌تواند تو خالی باشد؟

نظریه ماه توخالی

در اویل قرن 20، مدت‌ها قبل از ماموریت‌های آپولو، افسانه‌های علمی تخیلی قبلا در مورد احتمال توخالی بودن ماه صحبت کرده بودند، و حتی گفته شده بود که بیگانگان در آن سکونت دارند. کتاب اولین مردان در ماه (1901) نوشته H.G. Wells"s book و دوشیزه ماه (1902) نوشته Edgar Rice Burrough دو نمونه از داستان‌های تخیلی هستند که در مورد توخالی بودن ماه نوشته شده‌اند. در حالی که در ابتدا به این ایده بیشتر از پرواز قلعه‌ها و صحبت کردن گربه‌ها اهمیت داده نمی‌شد اما پس از واقعه اپولو، حتی در میان برخی از اعضای جامعه علمی ریشه دوانید.
در سال 1970، یک زن و شوهر از دانشمندان شوروی به جهان پیشنهاد دادند که ماه که ما مبینیم و آسمان شب را روشن می‌کند در حقیقت پوست خارجی یک فضاپیمای بیگانه خارجی است که توسط فوق زمینی‌های بسیار هوشمند طراحی شده است و تکنولوژی‌های بسیار پیشرفته‌تری از انسان‌ها دارند. این حرف به نظریه به اصطلاح سفینه فضایی ماه تولد دوباره داد، که محبوب‌تر از آنهایی است که اداعا دارند ماه یک کره توخالی است.

نظریه سفینه فضایی ماه

نظریه سفینه فضایی ماه، توسط Michael Vasin و Alexander Shcherbakov کسانی که از اعضای آکادمی علوم شوروی سابق بودند مطرح شد. این نظریه همچنین به عنوان نظریه Vasin-Shcherbakov شناخته می‌شود. در جولای 1970Vasin و Shcherbakov مقاله‌ای با عنوان "آیا ماه ساخته هوش بیگانه است؟" نوشتند. در این مقاله آنها استدلال کردند که ماه در واقع یک سیارک بود، که که توسط بیگانگان فوق هوشمند و با کمک فناوری‌های فوق پیشرفته آنها توخالی شد.
به معنی واقعی کلمه، سفینه فضایی ماه را نمی‌توان یک نظریه نامید، چون تابحال تایید نشده است. واژه مناسب‌تر برای آن فرضیه است که پیشنهاد می‌کند که ماه به طور کامل با یک پوسته نازک توخالی است یا حداقل دارای مقدار قابل توجهی فضای توخالی است. قضیه آن بسیار عجیب است که بیگانگان ماه ما را ساخته باشند و در جای امروزی قرار داده باشند. آن‌ها حدس می‌زنند که این بیگانگان از ماشین آلات ساخت و ساز بزرگی برای کار روی یک مقیاس سیاره‌ای استفاده کرده‌اند تا فضای سنگی داخلی ماه را ذوب کنند و درون آن حفره‌ای بزرگ تشکیل دهند. سنگ مذاب (گدازه) جریان می‌یابد و فوران می‌کند و بر روی سطح ماه گسترده می‌شود که پس از آن پوسته بیرونی متشکل از فلز و خاکستر شکل می‌گیرد.
بنابراین، بیگانگان به صورت موثری، فضاپیمایی ساختند که فضای توخالی داشت که تبدیل به بدنه شد. این بدنه توسط پوسته سنگی سخت پوشیده شده است که در واقع ماهی که ما امروزه مشاهده می‌کنیم است. بعد از آن، به دلایل نامشخص، بیگانگان این سفینه فضایی ماه را در مدار اطراف زمین قرار دادند که ما تا این لحظه آن را در حال گردش می‌بینیم. برخی بر این باورند که این بیگانگان ممکن است حیات را از طریق این سفینه فضایی به زمین منتقل کرده باشند.

پیشنهادات حمایتی

در حالی که به وضوح نظریه سفینه فضایی ماه اشتباه به نظر می‌رسد، اما برخی از پیشنهادات توسط نویسندگانی که ادعا می‌کنند این نظریه حقیقت دارد مطرح شده است. پیشنهاد اولیه که توسط Vasin و Shcherbakovقویا استفاده می‌شود این است که چاله قمری، به‌خصوص آن‌هایی که بزرگ هستند، طبق گفته‌های گذشته اعتقاد بر این است که به دلیل برخورد شهاب سنگ ایجاد شده‌اند در واقع خیلی کم عمق هستند و تخت یا محدب هستند. این پیشنهاد ادعا شده است تا یک بدنه جامد داخلی را ثابت کند. در حالی که شهاب سنگ‌های کوچکتر، با عمقی متناسب با اندازه شهاب سنگ‌ها دهانه کوچکی ایجاد می‌کنند، شهاب سنگ‌های بزرگتر تمایل دارند گوستخ خارجی سنگی را حفر کنند تا با بدنه زیرین کششی و غیرقابل نفوذ برخورد کنند که این لایه حرکت شهاب سنگ را متوقف کرده و آن‌ را از بین می‌برد.
یکی دیگر از پیشنهادات حمایتی این است که ماه به صورت عمده شامل کروم، تیتانیوم و زیرکونیوم است که دارای ترکیب متفاوتی نسبت به زمین است. این نظریه‌ای که آن‌ها مطرح کردند نظریه پذیرفته شده توسط عموم که ماه بخشی از زمین است و در طول برخورد سیاره‌ای از زمین جدا شده است را نفی می‌کند. نویسندگان نظریه سفینه فضایی ماه همچنین اشاره کرده‌اند که برخی از سنگ‌های روی ماه از قدیمی‌ترین سنگ‌های روی زمین نیز قدیمی‌تر هستند. این استدلال مجددا ثابت می‌کند که ماه دارای سابقه قدیمی‌تر و جالب‌تر از آن‌چیزی است که ما باور داریم.

مفهوم پشت این نظریه

در حالی که پیشنهادات مطرح شده توسط نویسندگان جذاب به نظر می‌رسد، اما هیچکدام تابه‌حال تایید نشده است. جامعه علمی با همدیگر، به نظریه سفینه فضایی ماه روی برگرداندند، و آن را چیزی بیشتر از خیال و توهمات فرض نکردند. با این حال، اینطور نبود که این نظریه حامی نداشته باشد. در سال 1975، دان ویلسون کتاب سفینه فضایی مرموز ماه را منتشر کرد که در آن، وی وارد تعدادی از حقایق حمایتی به نفع این نظریه شد. بااین‌حال، این نظریه توجه بسیار کمی از دانشمندان را به خود متوجه ساخت. در سال 1976، جورج لئونارد تعدادی از عکس‌های ناسا از سطح کره ماه را جمع‌آوری کرد و آن‌ها را در کتابی به نام کس دیگری بر روی ماه، منتشر کرد. لئونارد ادعا کرد که ماشین آلات بزرگ بیگانگان در عکس‌های منتشر شده قابل مشاهده است. با‌این‌حال، خوانندگان به طور کلی قادر به تشخیص آن نبودند.