تفاوت میان ویتامین‌های محلول در چربی و محلول در آب

ویتامینهای محلول در چربی

ویتامینهای محلول در آب

این ویتامین‌ها در کبد و دیگر بافت‌های چربی ذخیره می‌شوند.

ویتامین‌های محلول در آب نمی‌توانند درون بدن ذخیره شوند.

هنگامی که بدن به ویتامین‌های محلول در چربی نیاز داشته باشد، به منظور جذب این ویتامین‌ها، گویچه‌های چربی تحت عنوان شیلومیکرون آزاد می‌شوند. این ویتامین‌ها از طریق سیستم لنفاوی حرکت کرده و به منظور استفاده‌ی بیشتر، وارد جریان خون می‌شوند.

ویتامین‌های محلول در آب بلافاصله پس از ورود به بدن جذب می‌شوند. آنها از طریق جریان خون حرکت کرده و در صورت لزوم مورد استفاده قرار می‌گیرند، و مازاد آنها به درون دستگاه ادراری منتشر شده و از آنجا از طریق ادرار به بیرون دفع می‌شوند.

این ویتامینها به تشکیل اجزای ساختاری سلول‌ها کمک کرده، و برای ترمیم آسیب ناشی از فرسودگی بافتها مورد نیاز می‌باشند. عملکرد ویتامین‌های محلول در چربی عبارتند از:

1. ویتامین E به عنوان آنتی اکسیدان عمل کرده، از اسیدهای چرب و سلول‌های قرمز خون در برابر نابودی و تخریب محافظت کرده و تعادل میان ویتامین A و C را حفظ می‌کند.
2. ویتامین D به تنظیم سطوح کلسیم و فسفر در جریان خون با جذب آنها از خون کمک کرده و آنها را در استخوان‌ها ته نشین می‌سازد.
3. مزایای ویتامین A شامل حفظ قوه‌ی بینایی، رشد مناسب بافت و تمایز و همچنین تقویت سیستم ایمنی بدن است.
4. وجود ویتامین K به منظور متابولیسم مواد غذایی به انرژی، لخته شدن خون، و رشد طبیعی استخوان ضروری است.

ویتامین‌های محلول در آب به حفظ سلامتی بدن و تقویت سیستم ایمنی کمک می‌کنند. عملکرد این ویتامین‌ها شامل موارد ذیل است:

1. ویتامین B به تبدیل کربوهیدرات به گلوکز کمک کرده، در نتیجه انرژی بدن را تأمین می‌سازد.
2. وجود بیوتین برای رشد مناسب بدن ضروری است .
3. ویتامین C یک آنتی اکسیدان قوی است، و از آسیب وارده توسط گونه‌های اکسیژن واکنش پذیر محافظت می‌کند.
4. مزایای ویتامین B12 تولید آنتی بادی، عملکرد فولاسین، و حفظ بافت عصبی را شامل می‌شود.
5. فولاسین به سنتز DNA  و تقسیم سلولی کمک می‌کند.