![13 آذر 1387 / 4 ذی الحجه 1429 / 3 دسامبر 2008 13 آذر 1387 / 4 ذی الحجه 1429 / 3 دسامبر 2008](https://rasekhoon.net/_files/thumb_images700/article/1d995418-a0e7-4076-b0fb-d7b66537ad90.jpg)
![13 آذر 1387 / 4 ذی الحجه 1429 / 3 دسامبر 2008 13 آذر 1378 / 4 ذی الحجه 1429 / 3 دسامبر 2008](/_WebsiteData/Article/ArticleImages/730/x13.jpg)
13 آذر 1387 / 4 ذی الحجه 1429 / 3 دسامبر 2008
![]() |
![]() نـخـسـتـيـن قـانـون ((بـيـمـه عـمـر)) در سـال 1583 مـيـلادى در انـگـلسـتـان تـحـقـق يـافـت و درسـال 1666 پـس از وقـوع آتـش سـوزى مـهـيب در لندن ((بيمه آتش سوزى )) پديد آمد ولى درسـايـر كـشـورهـا بـيـمـه زودتـر از قـرن هـجـدهـم پـديـد نـيـامـد و بـه صـورت متداول امروز نيز در قرن بيستم پا به عرصه وجود گذاشت . |
![]() |
4) رحلت عالم بزرگوار آيتاللَّه "سيدمرتضي موحد ابطحي" (1371ش) آيتاللَّه سيدمرتضي موحد ابطحي در سال 1284 ش (1323 ق) در اصفهان به دنيا آمد. وي در نوجواني در محضر استاداني همچون جلالالدين همايي، ميرزا احمد شهيدي و سيدمحمد درچهاي به آموختن دروس سطح پرداخت و سپس در درس خارج آيات عظام سيدمحمد و سيدعلي نجف آبادي و محمد رضا مسجدشاهي حاضر شد. از آن پس در مدرسه صدر اصفهان به تدريس پرداخت. آيتاللَّه ابطحي از حضرات آيات شيخ آقا بزرگ تهراني، محدّث قمي و سيد شهاب الدين مرعشي نجفي اجازه اجتهاد داشت و از آيات عظام ديگر، اجازه امور حسبيه دريافت كرده بود. از آثارايشان ميتوان به ديوان اشعار، رسالههاي گوناگون در حديث، تاريخ، كلام و... اشاره كرد. سرانجام اين عالم رباني در نود سالگي درگذشت و به اجداد طاهرينش پيوست. |
5) درگذشت "محمدحسين مشايخ فريدني" محقق معاصر (1369 ش) استاد محمدحسين مشايخ فريدني در سال 1291 ش در تهران به دنيا آمد. وي در محضر پدر، مقدمات علوم ديني را فرا گرفت و در كنار آن به تحصيل علوم جديد نيز پرداخت. سپس وارد مدرسه دارالفنون گرديد و نزد استاداني همچون حبيب يغمايي، جلالالدين همايي، احمد بهمنيار كرماني و علياكبر سياسي شاگردي كرد. وي در سال 1312 وارد دانشكده معقول و منقول شد و همزمان با دروس دانشگاهي، رشته ادبيات را دنبال نمود. استادان وي در دوره دكتراي ادبيات افرادي همچون ملكالشعراء بهار، بديعالزمان فروزانفر و فاضل توني بودند. دكتر فريدني بعدها در پاكستان، كرسي زبان فارسي در دانشگاه كراچي را تأسيس كرد و در دانشگاههاي پنجاب، پيشاور، حيدرآباد و... تدريس نمود. وي همچنين از دانشگاه لاهور، دكتراي افتخاري و مقام استادي را در رشته حقوق اخذ كرد. دبيري دبيرستانهاي تهران، سرپرستي اوقاف در قم، كاشان، ساوه، رايزني فرهنگي ايران در پاكستان، هند، عراق و عربستان و استادي دانشكده حقوق و علوم سياسي، بخشي از خدمات فرهنگي استاد مشايخ فريدني است. نواي شاعر فردا، گزيده اغاني و رسالهاي در شرح نظرات سياسي امام علي(ع) از جمله آثار اوست. وي همچنين در سالهاي آخر عمر با دايرةالمعارف تشيع و دانشنامه جهان اسلام همكاري داشت و عضو آكادمي عرب نيز بود. دكتر مشايخ فريدني در حالي در 78 سالگي بر اثر سكته قلبي درگذشت كه يك هيئت علمي بينالمللي را در يك كشتي مطالعاتي براي بررسي راه آبي جاده ابريشم در نزديكي بندر بمبئي، همراهي ميكرد. پيكر استاد در بهشت زهرا به خاك سپرده شد. |
6) چهارم ذيحجه سال 418 هجري قمري: « ابواسحاق ابراهيم بن محمدِ اِسفَرايني» ملقّب به«ركن الدين» در گذشت. او در علوم سياسي بويژه فقه عالي برجسته بود. از آثار اسفرايني كتاب «اَلجامع في اصول الدين» را مي توان نام برد. |
7) چهارم ذيحجه سال 645 هجري قمري: « نَجيبُ الدين محمّد بن حلّي » از علماي بزرگ حلّه وفات يافت. محضر درس وي همواره مركز تجمع بزرگاني چون محقّق حلّي بود. حلّي در سال 636 هجري قمري مدرسه اي جنب مقام منسوب به صاحبُ الزّمان (ع) در شهر حِلّه بنا كرد و سالها در اين مركز به تدريس و تربيت دانش پژوهان پرداخت. |
8) چهارم ذيحجه سال 681 هجري قمري: «علاءُ الدّين ابوالمظفّر عطا ملك جويني» مورّخ بزرگ و سياستمدار قرن هفتم هجري قمري بدنيا آمد. جويني در نظام اداري و ديواني مغولان به كار گماشته شد و حضورش بسياري از اقدامات خصمانه و غير انساني مغولان را كاهش داد.عطا ملك جويني بيست و چهار سال اداره امور عراق را بعهده داشت و بسياري از ويراني ها را ترميم كرد. اما سرانجام سخن چيني هاي دشمنان موجبات قتل او را فراهم آورد و خان مغول دستور قتل او را صادر كرد. مهمترين اثر عطا ملك جويني تاريخ جهانگشاي جويني نام دارد. |
![]() |
10) چهارم ذيحجه سال 1330 هجري قمري: آيت الله ملّا عبدالله مازندراني از عالمان و رهبران نهضت مشروطه در نجف بدرود حيات گفت. ايشان در نجف همراه با آيات عظام خراساني و خليلي تهراني رهبري مشروطه را بعهده گرفت و بعد از درگذشت اين دو بزرگوار خود اين وظيفه خطير را به انجام رساند. اما آيت الله مازندراني تا زمان سقوط استبداد زنده نماند تا با رهبري درست خويش از انحرافات احتمالي مشروطيت جلوگيري كند. |
11) سوم دسامبرسال1984ميلادي: فاجعه عظيم نشت گاز ازيك كارخانه امريكايي دربوپال هند روي داد. اين كارخانه متعلق به شركت چند مليّتي امريكايي پونيون كاربايد بود و دراثربي احتياطي و عدم پيش بيني هاي امنيتي ازطرف مسئولين كارخانه گاز ام- آي- سي از سه منبع 45تني زيرزميني نشست كرد. دراثرنشست اين گاز انفجار مهيبي رخ داد و هزاران تن از مردم بي گناه جان خود را ازدست دادند. تركيب اصلي گازام- آي- سي سمّ «سيانور» است. |
12) سوم دسامبرسال1884ميلادي: دكتر راجند را پراساد سياستمدار و فيلسوف هندي دريكي ازدهكده هاي استان بيهاربدنيا آمد. دكترپراساد با وجود تنگدستي خانواده تحصيلات خود را تا سطح دكتري ادامه داد و ازآن پس درنهضت استقلال طلبانه هموطنانش شركت كرد. دكترپراساد دراين مبارزه همگام با مهاتما گاندي عليه استعمار مبارزه كرد و چند بار هم به رياست كنگره ملي هند برگزيده شد. دكترراجندرا پراساد پس ازاستقلال هندوستان به عنوان اولين رئيس جمهور اين كشورانتخاب شد. |
13) سوم دسامبرسال1851ميلادي: قيام مردم پاريس عليه ديكتاتوري لوئي ناپلئون برادرزاده ناپلئون بناپارت آغازشد. علت اين قيام دستگيري برخي از رجال برجسته ومخالفين سياسي لويي ناپلئون بود. او درمدت حكومتش مخالفين خود را دستگير و به زندانهاي طولاني مدت محكوم مي كرد ازاين رو خشم مردم را برانگيخت و آنان عليه لويي ناپلئون قيام كردند. دراين قيام مردم پاريس ازلويي ناپلئون شكست خوردند. |
14) تصويب تشكيل ديوان دائمي دادگستري بينالمللي (1920م) : اگرچه در كنفرانس صلح لاهه در سال 1907 درباره ايجاد يك دادگاه جهاني متشكل از تعدادي از قضات بينالمللي مذاكره شد، اما به نتيجهاي نرسيد. امكانِ تأسيس چنين دادگاهي، سالها بعد در خاتمه جنگ جهاني اول پيش آمد. در مقدمه ميثاق، ضمن بيان راههاي تأمين اهداف جامعه ملل، مسئله رعايت كامل حقوق و تعهدات بينالمللي موردِ تأكيد قرار گرفته بود. در ماده 14 ميثاق جامعه ملل، تهيه طرح تأسيس ديوان دائمي بينالملليِ دادگستري و تصويب آن پيشنهاد شده بود. در فوريه 1920م كميته مشورتي با شركت 10 حقوقدان از كشورهاي مختلف تشكيل و پيشنويس اساسنامه ديوان تهيه گرديد. اين طرح با برخي اصلاحات، سرانجام در 3 دسامبر 1920م به تصويب مجمع عمومي جامعه ملل رسيد و پس از تصويب ازطرف اكثر كشورهاي عضو، در سپتامبر 1921م قدرت اجرايي پيدا نمود. ديوان دائم دادگستري بينالمللي پس از انتخاب قضات ديوان، از ژانويه 1922م شروع به كار كرد و در 19 آوريل 1946م رسماً منحل گرديد و ديوانِ بينالمللي دادگستري جايگزين آن شد. |
15) نخستين عمل پيوند قلب در جهان توسط پروفسور "كريستين بارنارد" افريقايي (1967م) يكي از حوادث هيجانانگيز كه نشان دهنده پيشرفت علم بود، انجام عمل پيوند قلب ميباشد. درسوم دسامبر 1967م دكتر برنارد، در بيمارستان "گروت شور" واقع در شهر كِيْپْ تاوْن افريقاي جنوبي نخستين عمل موفقيتآميز پيوند قلب را انجام داد. وي در اين عمل، قلبِ زني 25 ساله را كه بر اثر تصادف جان داده بود به مردي 56 ساله پيوند زد. در اين عمل، يك تيم پزشكي متشكل از 30 دكتر و پرستار مدت 5 ساعت طي چهار مرحله موفق به انتقال قلب و پيوند و بازگرداندن ضربان عادي قلب شدند. اين عمليات پزشكي اگرچه موفقيتآميز بود اما اعتراض بشردوستان را برانگيخت چرا كه آنها معتقد بودند "قلب" اگر هنوز "جان" داشته، پيوند آن به ديگري مساوي با انجام قتل نسبت به صاحب قلب ميباشد. گرچه گيرنده قلب جديد در اين عمل، با قلب جديد به حيات خود ادامه داد اما در 21 دسامبر همان سال به علت سرماخوردگي شديد و بيماري ريوي جان سپرد. دكتر برنارد پس از آن عملهاي پيوند قلب را ادامه داد. |
16) آغاز جنگ هند و پاكستان بر سر سرزمين بنگلادش (1971م) شبه قاره هند از آغاز دهه 1970م، صحنه جنگها و تشنجات سياسي شديدي بود. پاكستان از بدو استقلال به علت تقسيم آن به دو بخش شرقي و غربي كه در دو سوي شبه قاره هند قرار داشتند وضع نامتعادلي داشت. پاكستان شرقي با جمعيت بيشتر و منابع طبيعي كمتر، بيش از پاكستان غربي از فقر و مشكلات اقتصادي رنج ميبرد و اين احساس كه رهبران پاكستان، كه بيشتر از سكنه پاكستان غربي بودند، چندان توجهي به اوضاع پاكستان شرقي ندارند به احساس نارضايتي در ميان مردم پاكستان شرقي دامن ميزد. از اين رو مقدمات استقلال قسمت پاكستان شرقي فراهم شد، اما اين امر با مخالفت پاكستان غربي روبرو گرديد. با اين حال، رهبران پاكستان شرقي اعلام استقلال كردند و كشور جديدالاستقلال خود را بنگلادش به معني ملت بنگال خواندند. اما دولت پاكستان، استقلال پاكستان شرقي را به رسميت نشناخت و در ماه مارس 1971م، با دخالت نظامي و اعمال قوه قهريه درصدد جلوگيري از تحقق يافتن استقلال اين كشور برآمد. دخالت نظامي پاكستان، به مهاجرت ميليونها نفر از اهالي پاكستان شرقي به هند انجاميد و دولت هند براي متوقف ساختن سيل مهاجران، از پاكستان خواست كه نيروهاي نظامي خود را از بنگلادش بيرون ببرد و استقلال اين كشور را به رسميت بشناسد. پاكستان زير بار نرفت و هند و پاكستان در روز سوم دسامبر سال 1971م وارد جنگ شدند. دومين جنگ هند و پاكستان نيز مانند جنگ اولِ اين دو كشور كه در سال 1965م بر سر كشمير روي داد، به شكست نيروهاي پاكستان از ارتش هند، كه قويتر و مجهزتر بود انجاميد. نيروهاي پاكستان در بخش شرقي پس از ده روز جنگ، دست از مقاومت برداشتند و در نهايت پس از آن كه جنگ در 20 دسامبر 1971م به پايان رسيد، دولت پاكستان نيز به ناچار استقلال بنگلادش را به رسميت شناخت. |
تصاوير زيبا و مرتبط با اين مقاله