امام حسین علیه‏السلام در کلام خداوند متعال

امام حسین علیه‏السلام نگهبان وحی

بی‏تردید مهم‏ترین دست‏آورد قیام امام حسین علیه‏السلام حفظ و تحکیم احکام اسلام است؛ چرا که اگر حماسه عاشورا نبود به سبب تحریفاتی که سردمداران حکومت‏های جائر در مبانی اسلامی ایجاد کرده بودند امروز از حقیقت اسلام اثری نمی‏ماند. به حق باید گفت «الاسلام محمدیّ الحدوث و حسینیّ البقاء» است؛ یعنی دینی که حضرت محمد صلی‏الله‏علیه‏و‏آله‏وسلم از طرف خداوند آورد، به یاری فداکاری‏های امام حسین علیه‏السلام زمینه بقا و استمرارش فراهم شد. خداوند متعال در حدیث قدسی خطاب به پیامبر اکرم صلی‏الله‏علیه‏و‏آله‏وسلم می‏فرمایند: «ای محمّد من حسین را نگهبان وحی قرار دادم و او را با شهادت عزیز و گرامی داشتم»، و این مؤید صادقی بر این مدعا است.

امام حسین علیه‏السلام و آیه تطهیر

به اتفاق علمای شیعه و سنی مفهوم اهل بیت در آیه: «انّما یریدُ اللّهَ لِیُذهِبَ عنکم الرِّجْسَ اهلَ الْبَیْتِ و یُطهّرکُم تطهیرا» شامل امام حسین علیه‏السلام نیز می‏شود. علامه «بهجت افندی» از علمای اهل سنت در این‏باره می‏نویسد: «امّت اسلامی بر این مطلب متفقند که این آیه در شأن پیامبر اکرم صلی‏الله‏علیه‏و‏آله‏وسلم و علی علیه‏السلام و فاطمه علیه‏السلام و حسن علیه‏السلام و حسین علیه‏السلام نازل شده است» از ام سلمه نقل می‏کنند که گفته است: «این آیه در منزل من بر پیامبر اکرم صلی‏الله‏علیه‏و‏آله‏وسلم نازل شد و رسول خدا صلی‏الله‏علیه‏و‏آله‏وسلم مصداق آن را علی و فاطمه و حسن و حسین علیهماالسلام ذکر کردند. من عرض کردم آیا من نیز مصداق این آیه هستم؟ حضرت فرمودند: تو در طریق خیر و منزلت خاصّ خودت قرار داری؛ اما مصداق اهل‏بیت نیستی».

صالحین در قرآن و حسین علیه‏السلام

در تفسیر آیه 69 سوره نساء که می‏فرماید: «... پیامبران و صِدّیقان و شهدا و صالحان کسانی هستند که خداوند متعال نعمت خود را بر آنان تمام کرده است، پیامبر اکرم صلی‏الله‏علیه‏و‏آله‏وسلم فرمودند: «منظور از پیامبران در این آیه منم و منظور از صِدّیقان برادرم علی علیه‏السلام و منظور از شهدا عمویم حمزه و منظور از صالحان دخترم فاطمه علیه‏السلام و فرزندانش حسن و حسین علیه‏السلام است».

امام حسین و آیه «ذوی القربی»

خداوند متعال در قرآن کریم به پیامبر اکرم صلی‏الله‏علیه‏و‏آله‏وسلم چنین دستور می‏دهد: «به مردم بگو در امر رسالت مزد و اجری از شما نمی‏خواهم، جز این‏که به ذوی القربی مودّت و محبّت داشته باشید». مفسران در تفسیر «ذوی‏القربی» می‏نویسند: منظور از «ذوی القربی» علی و فاطمه علیه‏السلام و فرزندان آن‏دو هستند. حتی از بسیاری از علمای اهل سنت نقل شده که منظور پیامبر از «قُربی»، علی علیه‏السلام و فاطمه علیه‏السلام و دو پسر آن دو است و پیامبر این عبارت را برای آن‏که کاملاً در اذهان بماند سه مرتبه تکرار نمودند.

امام حسین علیه‏السلام و آیه احکام

علی علیه‏السلام و خانواده‏اش در زمان حیات پیامبر اکرم صلی‏الله‏علیه‏و‏آله‏وسلم به عنوان ادای نذر سه روز روزه به جای آوردند. هنگام افطار در هر سه روز نیازمندی به آنها مراجعه کرد و از آنها درخواست غذا کرد که هر سه‏بار مورد اجابت علی علیه‏السلام و خانواده‏اش قرار گرفت. هنگامی که پیامبر اکرم صلی‏الله‏علیه‏و‏آله‏وسلم از ضعف و زردیِ رنگ ایشان پرسید، این آیه نازل شد: «یُطعمونَ الطَّعامَ علی حبُّه مسکینا و یتیما و اسیرا؛ این بزرگواران در راه رضای حق تبارک و تعالی مسکین و یتیم و اسیر را اطعام می‏کنند». و بدین‏سان خداوند علی، فاطمه حسن و حسین علیهماالسلام را می‏ستاید که چگونه با وجود نیاز به غذا، آن را در راه رضای خالق خود به بندگان دیگر او هدیه می‏کنند.
منبع: پایگاه حوزه