شاعر: شهید علیرضا شریفی حسینی
سلطان کربلا شه عاشق نواز عشق
آن پادشاه کون و مکان، شاهباز عشق
شاهی که بوده طالب قرب وصال دوست
ماهی که خواند نزد خدایش نماز عشق
مشتاق دیدن رخ آن ماه پاره‌ام
تا درد ما دوا بکند چاره ساز عشق
از جام دوست شهد محبّت چشیده‌ام
دارم امید آنکه بسوزم به ساز عشق
آتش گرفت جان و دل من به بزم دوست
جانم فدای شعله هستی گداز عشق
پرواز مرغ جان «شریفی» به سوی اوست
شاید به قرب او برسد بر فراز عشق
