نویسنده: غلامرضا معصومی
آندروگئوس (Androgeus)، نام یکی از پسران مینوس (Minos) از پاسیفائه (Pasiphae) یا کرته (Crete) در اساطیر یونان باستان می‌باشد.
آندروگئوس در تمام مسابقات پهلوانی زبانزد بود و به همین جهت برای شرکت در مسابقاتی که توسط آئگئوس (Aegeus) ترتیب داده شد، به آتن (Athens) رفته و در آنجا بر همه‌ی رقیبان خود پیروز گشت. آئگئوس از روی حسادت، وی را مأمور دفع گاو ماراتن (Marathonian Bull) کرد که به ویرانی کشور مشغول بود، اما در این مأموریت آندروگئوس به هلاکت رسید. بنا به روایتی دیگر، آندروگئوس پس از افتخاراتی که در آتن به دست آورد، تصمیم گرفت در مسابقات تبس (Thebes) نیز شرکت کند که در راه به دست رقبای خویش کشته شد. سرانجام زمانی این اخبار به مینوس رسید که وی در حال انجام مراسم قربانی در جزیره‌ی پاروس (Paros) بود. وی تشریفات قربانی را همچنان ادامه داد و برای نشان دادن تأثر و اندوه خویش، تاج را از سر برداشت و نی‌زنان را نیز از ادامه‌ی کار منع کرد. چنان که روایت است، همین اقدام، منشأ تشریفات مخصوص پاروس گردید. در این مراسم که به افتخار ربةالنّوع‌های زیبایی یا همان کاریت‌ها (Charites) برپا می‌شد، استعمال تاج گل و موسیقی نای، ممنوع گشت. پس از اتمام مراسم، مینوس با تهیه‌ی ناوگانی، آماده حمله به آتن گردید. در بین راه، وی مگارا (Megara) را که کلید آتیک (Attica) محسوب می‌شد به تصرف درآورد. این شهر بر اثر خیانت اسکیلا (Scylla)، دختر نیسوس (Nisus) به اختیار وی درآمده، سپس به جانب آتن حرکت کرد. اما چون جنگ به طول انجامید، مینوس برای پایان دادن به این بلاتکلیفی، از زئوس (Zeus) درخواست کرد تا انتقام آنها را از آتنی‌ها بگیرد و بدین ترتیب شهر دچار قحطی و طاعون گردید. آتنی‌ها پس از مدتی انتظار و قربانی کردن دختران هیاسینتوس (Hyacinthus)، نظر هاتفی را خواستار شدند. به آنها پاسخ رسید که برای دفع این بلا، آتنی‌ها باید خواسته‌های مینوس را برآورده سازند. مینوس نیز از آنها درخواست کرد که هر ساله هفت پسر و هفت دختر جوان، بدون سلاح نزد وی فرستاده شوند تا غذای پسرش مینوتور (Minotaur) که از پاسیفائه داشت، تأمین گردد. عاقبت تسئوس (Theseus)، آتنی‌ها را از پرداخت این خراج آزاد کرد.
بنابر روایتی، آسکلیپوس (Asclepius) حیات دوباره به آندروگئوس داد و وی دارای دو پسر به نام‌های آلسائوس (Alcaeus) و استنلوس(4) (Sthenelus) گردید که با عموزاده‌هایش، یعنی پسران مینوس و پاریا (Paria) در جزیره‌ی پاروس مستقر شدند.
منبع مقاله :
معصومی، غلامرضا؛ (1388) دایره المعارف اساطیر و آیین های باستانی جهان جلد اول، تهران: شرکت انتشارات سوره مهر؛ چاپ اول
آندروگئوس در تمام مسابقات پهلوانی زبانزد بود و به همین جهت برای شرکت در مسابقاتی که توسط آئگئوس (Aegeus) ترتیب داده شد، به آتن (Athens) رفته و در آنجا بر همه‌ی رقیبان خود پیروز گشت. آئگئوس از روی حسادت، وی را مأمور دفع گاو ماراتن (Marathonian Bull) کرد که به ویرانی کشور مشغول بود، اما در این مأموریت آندروگئوس به هلاکت رسید. بنا به روایتی دیگر، آندروگئوس پس از افتخاراتی که در آتن به دست آورد، تصمیم گرفت در مسابقات تبس (Thebes) نیز شرکت کند که در راه به دست رقبای خویش کشته شد. سرانجام زمانی این اخبار به مینوس رسید که وی در حال انجام مراسم قربانی در جزیره‌ی پاروس (Paros) بود. وی تشریفات قربانی را همچنان ادامه داد و برای نشان دادن تأثر و اندوه خویش، تاج را از سر برداشت و نی‌زنان را نیز از ادامه‌ی کار منع کرد. چنان که روایت است، همین اقدام، منشأ تشریفات مخصوص پاروس گردید. در این مراسم که به افتخار ربةالنّوع‌های زیبایی یا همان کاریت‌ها (Charites) برپا می‌شد، استعمال تاج گل و موسیقی نای، ممنوع گشت. پس از اتمام مراسم، مینوس با تهیه‌ی ناوگانی، آماده حمله به آتن گردید. در بین راه، وی مگارا (Megara) را که کلید آتیک (Attica) محسوب می‌شد به تصرف درآورد. این شهر بر اثر خیانت اسکیلا (Scylla)، دختر نیسوس (Nisus) به اختیار وی درآمده، سپس به جانب آتن حرکت کرد. اما چون جنگ به طول انجامید، مینوس برای پایان دادن به این بلاتکلیفی، از زئوس (Zeus) درخواست کرد تا انتقام آنها را از آتنی‌ها بگیرد و بدین ترتیب شهر دچار قحطی و طاعون گردید. آتنی‌ها پس از مدتی انتظار و قربانی کردن دختران هیاسینتوس (Hyacinthus)، نظر هاتفی را خواستار شدند. به آنها پاسخ رسید که برای دفع این بلا، آتنی‌ها باید خواسته‌های مینوس را برآورده سازند. مینوس نیز از آنها درخواست کرد که هر ساله هفت پسر و هفت دختر جوان، بدون سلاح نزد وی فرستاده شوند تا غذای پسرش مینوتور (Minotaur) که از پاسیفائه داشت، تأمین گردد. عاقبت تسئوس (Theseus)، آتنی‌ها را از پرداخت این خراج آزاد کرد.
بنابر روایتی، آسکلیپوس (Asclepius) حیات دوباره به آندروگئوس داد و وی دارای دو پسر به نام‌های آلسائوس (Alcaeus) و استنلوس(4) (Sthenelus) گردید که با عموزاده‌هایش، یعنی پسران مینوس و پاریا (Paria) در جزیره‌ی پاروس مستقر شدند.
منبع مقاله :
معصومی، غلامرضا؛ (1388) دایره المعارف اساطیر و آیین های باستانی جهان جلد اول، تهران: شرکت انتشارات سوره مهر؛ چاپ اول
