انگور ترش

درخت انگوري به درخت ديگري تکيه داد و از آن بالا رفت. روباه گرسنه‌اي خوشه‌هاي انگور را ديد که از درخت آويخته بود و سعي کرد خود را به آنها برساند؛ امّا هر چه کرد دستش نرسيد. بنابراين راه خود را در پيش گرفت و هم‌چنان که دور مي‌شد، به خود دلداري مي‌داد که: «ولي خودمانيم انگورهايش هم هنوز نرسيده بودند.»
برخي انسان‌ها وقتي به دليل ناتواني به هدف خود نمي‌رسند، تقصير را به گردن شرايط مي‌اندازند.
منبع مقاله :
هندفورد، اس. اِي و ديگران؛ (1392)، افسانه‌هاي مردم دنيا (جلدهاي 9 تا 12)، ترجمه‌ي حسين ابراهيمي (الوند) و ديگران، تهران: نشر افق، چاپ سوم