معرفي شرکت هاي بزرگ ماهواره اي (کامست و اينتل ست)
نويسنده:رضا فرشاد نيا
معرفي شرکت هاي بزرگ ماهواره اي (کامست comsatو اينتل ست Intelsat)
پيش از پرتاب ماهواره تل استار در ژوئن 1961، رئيس جمهور آمريکا خواستار رفع گرفتاري و پيچيدگي دولت در ارتباطات ماهواره اي شده بود. سيزده ماه بعد،کنگره آمريکا لايحه ي ماهواره هاي ارتباطي را تصويب کرد. اين قانون باعث تأسيس شرکت ماهواره اي ارتباطات (مشهور به کامست) شد که براي توسعه و کنترل کارکرد آمريکا دراين زمينه به ثبت رسيد.اين قانون جديد درشرکت اي تي اند تي که در واقع کارگزار سامانه هاي تلفني بيشتر کشورها بودـ کاملاً مورد توجه قرار گرفت.اي تي اند تي براي ساخت ماهواره هاي تل استار و استقرار يک سامانه ماهواره اي جهاني آماده شد. اما دولت آمريکا بر اين عقيده بود که اين شرکت با توجه به سابقه و توانايي صنعتي و اقتصادي، همه ي توان خود را براي از ميدان بيرون راندن رقبا به کار خواهد گرفت که اين موضوع در کل به زيان رشد صنعت ارتباطات خواهد بود.شرکت هاگس از جمله ي اين رقبا بود.مديرهاگس آقاي هارولد روزن (4)،به اميد برقراري سامانه اي بود که نسبت به تل ستار کارايي بيشتري داشته باشد.ماهواره ي تل ستار (5)در يک مدار نسبتاً کم ارتفاع پرواز مي کرد و به يک آنتن گران قيمت نياز داشت تا بتواند براي رديابي آن به هنگام حرکت در آسمان به خوبي بچرخد.روزن مي خواست ماهواره ارتباطاتي در مدار با ارتفاع حدود 36000 کيلومتري قرار دهد.اين ماهواره 24 ساعت طول مي کشيد تا يک بار به دور کره ي زمين بچرخد.بنابراين ماهواره همسانگرد با زمين بود و در نتيجه ساختار آنتن هاي زميني مي توانست ساده تر و ارزان تر باشد.اين آنتن ها در جاي خودشان محکم شده و نياز به رديابي ماهواره نداشتند.افزون بر اين،يک ماهواره در آن ارتفاع مي توانست کم و بيش نيمي از زمين را تحت پوشش قرار دهد.روزن اين ايده را به سازمان ناسا فروخت.اين سامانه ي ماهواره اي، سينکام (6) ناميده شد و نخستين ماهواره ي آن،به عنوان يک نمونه ي آزمايشي در سال 1963 شروع به کار کرد و در مدار قرار گرفت.
انتل ست،طي سال 1969 به هدف خودـ که پوشش دهي جهاني بودـ دست يافت.تا آن زمان، سه ماهواره بر فراز اقيانوس اطلس و سه ماهواره بر فراز اقيانوس آرام قرار داشتند.هفتمين ماهواره بر فراز اقيانوس هند قرار گرفت و لندن و توکيو را در دوسوي جهان به هم مرتبط ساخت و سامانه ي اوليه را کامل کرد.اين ماهواره ها از انواع بهسازي شده ي ارلي برد بودند و هر کدام از آنها امکان برقراري بيش از 1200 مکالمه ي تلفني را به طور همزمان فراهم مي ساختند.بنابراين، ظرفيت هرماهواره، به سه برابر همه کابل هاي مشغول به کار در سال 1965، مي رسيد.اما هنوز کافي نبود.
در سال 1967، اينتل ست با رقابت شديدي رو به رو شد.فرانسه و آلمان غربي، براي توسعه ي ماهواره ارتباطي با نام سيمفوني توافق کردند.در سال 1968، مديران پروژه سيمفوني نامه اي به ناسا نوشته و درخواست کردند دو ماهواره ي اروپايي را با استفاده از موشک هاي حامل آمريکايي در مدار قرار دهد.ناسا اين پيشنهاد را نپذيرفت.اما سه سال بعد، صاحب منصبان واشنگتن تغيير عقيده دادند.زيرا موشک هاي حامل و پرتاب کننده هاي اروپايي در حال پيشرفت بودند و براي چالش و مبارزه با انحصار آمريکا آماده مي شدند.ناسا در مقاله اي به اين مطلب اشاره کرد که همکاري با اروپايي ها ضروري است.بنابراين در سال 1971، آمريکا طي نامه با پرتاب سيمفوني موافقت کرد.اين قضيه باعث شد تا ناسا دو ماهواره سيمفوني را در سال هاي 1974 و 1975 پرتاب کند.
تا آن هنگام، شرکت اينتل ست نزديک به صد کشور را زير پوشش گرفت.با رشد تقاضا،ظرفيت و وزن ماهواره ها افزايش يافت.اينتل ست ـ3، که نخستين بار در سال 1968 به پرواز در آمد، 152 کيلوگرم وزن داشت و ارتباط 1200 خط تلفن را فراهم کرد.پس از سه سال، اينتل ست ـ4 با فراهم آوردن 4000 خظ تلفن، در مدار قرار گرفت.اما هنوز کافي نبود. انيتل ست ـ5 که در سال 1980 به پرواز درآمد، بيش از دو تن وزن داشت و ارتباط 12000 خط تلفن را فراهم مي کرد.
اينتل ست، سرويس تلفن را در بين کشورها و همچنين درداخل کشورها پوشش داد.با پيدا شدن سرويس ماهواره اي، فرايندهاي پرهزينه و طولاني ساخت کابل ها و برج هاي راديويي براي سرويس هاي دوردست حذف شد.زماني که تقاضا و نيازهاي خانگي افزايش يافت، دولت ها توانستند ماهواره هاي ارتباطي کاملي را براي چنين کاربردي خريداري کنند.کانادا نخستين کشوري بود که در سال 1972، با فرستادن فضاپيماي آنيک (9)به مدار، اقدام به اين کار کرد. ماهواره هاي ديگر کشورها عبارت بودند از:پالاپاي اندونزي (10)، اينست (11)هند، اوست (12)استراليا، مرلوس (13)مکزيک و برزيل ست (14).افزون بر اين، کشور اسلامي يک گروه منطقه اي به نام سازمان ارتباطات فضايي عربي تشکيل دادند.نخستين ماهواره هاي اين سازمان در سال 1985، با نام عرب ست (15)به مدار فرستاده شد.با وجود رقابت ماهواره هاي خانگي و بومي،اينتل ست به رشد خود ادامه داد. به ويژه،اينترنت با فراهم کردن راهي براي ارسال پست الکترونيکي با کمترين هزينه،درافزايش درخواست ها کمک فراواني کرد.
آخرين ماهوراه اينتل ست داراي پنج تن وزن است.هرکدام از اين ماهواره ها 120000 خط تلفن را فراهم مي کند،درحالي که ماهواره ي تخصصي اينتل ست ـ کا،32 کانال تلويزيوني را اداره مي کند.موشک حامل ماهواره اينتل ست نيزديگر آمريکايي نبود و اين ماهوراه توسط موشک حامل اروپايي آريان در مدار قرار گرفت.
/خ
1-مقدمه
2-تشکيل شرکت کامست
پيش از پرتاب ماهواره تل استار در ژوئن 1961، رئيس جمهور آمريکا خواستار رفع گرفتاري و پيچيدگي دولت در ارتباطات ماهواره اي شده بود. سيزده ماه بعد،کنگره آمريکا لايحه ي ماهواره هاي ارتباطي را تصويب کرد. اين قانون باعث تأسيس شرکت ماهواره اي ارتباطات (مشهور به کامست) شد که براي توسعه و کنترل کارکرد آمريکا دراين زمينه به ثبت رسيد.اين قانون جديد درشرکت اي تي اند تي که در واقع کارگزار سامانه هاي تلفني بيشتر کشورها بودـ کاملاً مورد توجه قرار گرفت.اي تي اند تي براي ساخت ماهواره هاي تل استار و استقرار يک سامانه ماهواره اي جهاني آماده شد. اما دولت آمريکا بر اين عقيده بود که اين شرکت با توجه به سابقه و توانايي صنعتي و اقتصادي، همه ي توان خود را براي از ميدان بيرون راندن رقبا به کار خواهد گرفت که اين موضوع در کل به زيان رشد صنعت ارتباطات خواهد بود.شرکت هاگس از جمله ي اين رقبا بود.مديرهاگس آقاي هارولد روزن (4)،به اميد برقراري سامانه اي بود که نسبت به تل ستار کارايي بيشتري داشته باشد.ماهواره ي تل ستار (5)در يک مدار نسبتاً کم ارتفاع پرواز مي کرد و به يک آنتن گران قيمت نياز داشت تا بتواند براي رديابي آن به هنگام حرکت در آسمان به خوبي بچرخد.روزن مي خواست ماهواره ارتباطاتي در مدار با ارتفاع حدود 36000 کيلومتري قرار دهد.اين ماهواره 24 ساعت طول مي کشيد تا يک بار به دور کره ي زمين بچرخد.بنابراين ماهواره همسانگرد با زمين بود و در نتيجه ساختار آنتن هاي زميني مي توانست ساده تر و ارزان تر باشد.اين آنتن ها در جاي خودشان محکم شده و نياز به رديابي ماهواره نداشتند.افزون بر اين،يک ماهواره در آن ارتفاع مي توانست کم و بيش نيمي از زمين را تحت پوشش قرار دهد.روزن اين ايده را به سازمان ناسا فروخت.اين سامانه ي ماهواره اي، سينکام (6) ناميده شد و نخستين ماهواره ي آن،به عنوان يک نمونه ي آزمايشي در سال 1963 شروع به کار کرد و در مدار قرار گرفت.
3-شکل گيري شرکت اينتل ست
انتل ست،طي سال 1969 به هدف خودـ که پوشش دهي جهاني بودـ دست يافت.تا آن زمان، سه ماهواره بر فراز اقيانوس اطلس و سه ماهواره بر فراز اقيانوس آرام قرار داشتند.هفتمين ماهواره بر فراز اقيانوس هند قرار گرفت و لندن و توکيو را در دوسوي جهان به هم مرتبط ساخت و سامانه ي اوليه را کامل کرد.اين ماهواره ها از انواع بهسازي شده ي ارلي برد بودند و هر کدام از آنها امکان برقراري بيش از 1200 مکالمه ي تلفني را به طور همزمان فراهم مي ساختند.بنابراين، ظرفيت هرماهواره، به سه برابر همه کابل هاي مشغول به کار در سال 1965، مي رسيد.اما هنوز کافي نبود.
در سال 1967، اينتل ست با رقابت شديدي رو به رو شد.فرانسه و آلمان غربي، براي توسعه ي ماهواره ارتباطي با نام سيمفوني توافق کردند.در سال 1968، مديران پروژه سيمفوني نامه اي به ناسا نوشته و درخواست کردند دو ماهواره ي اروپايي را با استفاده از موشک هاي حامل آمريکايي در مدار قرار دهد.ناسا اين پيشنهاد را نپذيرفت.اما سه سال بعد، صاحب منصبان واشنگتن تغيير عقيده دادند.زيرا موشک هاي حامل و پرتاب کننده هاي اروپايي در حال پيشرفت بودند و براي چالش و مبارزه با انحصار آمريکا آماده مي شدند.ناسا در مقاله اي به اين مطلب اشاره کرد که همکاري با اروپايي ها ضروري است.بنابراين در سال 1971، آمريکا طي نامه با پرتاب سيمفوني موافقت کرد.اين قضيه باعث شد تا ناسا دو ماهواره سيمفوني را در سال هاي 1974 و 1975 پرتاب کند.
تا آن هنگام، شرکت اينتل ست نزديک به صد کشور را زير پوشش گرفت.با رشد تقاضا،ظرفيت و وزن ماهواره ها افزايش يافت.اينتل ست ـ3، که نخستين بار در سال 1968 به پرواز در آمد، 152 کيلوگرم وزن داشت و ارتباط 1200 خط تلفن را فراهم کرد.پس از سه سال، اينتل ست ـ4 با فراهم آوردن 4000 خظ تلفن، در مدار قرار گرفت.اما هنوز کافي نبود. انيتل ست ـ5 که در سال 1980 به پرواز درآمد، بيش از دو تن وزن داشت و ارتباط 12000 خط تلفن را فراهم مي کرد.
اينتل ست، سرويس تلفن را در بين کشورها و همچنين درداخل کشورها پوشش داد.با پيدا شدن سرويس ماهواره اي، فرايندهاي پرهزينه و طولاني ساخت کابل ها و برج هاي راديويي براي سرويس هاي دوردست حذف شد.زماني که تقاضا و نيازهاي خانگي افزايش يافت، دولت ها توانستند ماهواره هاي ارتباطي کاملي را براي چنين کاربردي خريداري کنند.کانادا نخستين کشوري بود که در سال 1972، با فرستادن فضاپيماي آنيک (9)به مدار، اقدام به اين کار کرد. ماهواره هاي ديگر کشورها عبارت بودند از:پالاپاي اندونزي (10)، اينست (11)هند، اوست (12)استراليا، مرلوس (13)مکزيک و برزيل ست (14).افزون بر اين، کشور اسلامي يک گروه منطقه اي به نام سازمان ارتباطات فضايي عربي تشکيل دادند.نخستين ماهواره هاي اين سازمان در سال 1985، با نام عرب ست (15)به مدار فرستاده شد.با وجود رقابت ماهواره هاي خانگي و بومي،اينتل ست به رشد خود ادامه داد. به ويژه،اينترنت با فراهم کردن راهي براي ارسال پست الکترونيکي با کمترين هزينه،درافزايش درخواست ها کمک فراواني کرد.
آخرين ماهوراه اينتل ست داراي پنج تن وزن است.هرکدام از اين ماهواره ها 120000 خط تلفن را فراهم مي کند،درحالي که ماهواره ي تخصصي اينتل ست ـ کا،32 کانال تلويزيوني را اداره مي کند.موشک حامل ماهواره اينتل ست نيزديگر آمريکايي نبود و اين ماهوراه توسط موشک حامل اروپايي آريان در مدار قرار گرفت.
پي نوشتها:
1-comsat & intelsat
2-American Telephne and Telegraph-AT&T
3-Maine
4-Harold Rosen
5-Telstar
6-syncom
7-Intelsat
8-Early Bird
9-Anik
10-Indonesiaُs palapa
11-Insat
12-Aussat
13-Morelos
14-Brazilsat
15-Arabsat
/خ