برق فوتوولتایی - 4

گام بعدی نصب یک نیروگاه بزرگ مقیاس فوتوولتایی است که به شبکة برق متصل باشد. به منظور انجام آزمایش‌ها و آزمون‌هایی در جهت قبل به چنین قابلیتی، وزارت انرژی ایالات متحده در اواخر دهة 1970 اعتبار مالی لازم برای ساخت 9 نیروگاه متوسط، با اندازه‌ای از 10 تا 100 کیلووات را فراهم کرد. این نیروگاه‌ها عملی بودن نیروگاه‌های متوسط و بزرگ مقیاس را اثبات کردند. تا سال 1984 تعداد نیروگاه‌های فوتوولتایی نسبتاً بزرگ آماده یا در دست ساخت 14 واحد بوده است. ظرفیت این نیروگاه‌ها در ایالات متحده، ایتالیا، ژاپن، عربستان سعودی، و آلمان غربی واقع شده‌اند. جامعة اروپا و بعضی کشورها، در حال تکمیل 20 نیروگاه نمایشی فوتوولتایی هستند که ظرفیت آن‌ها از 15 تا 300 کیلووات است. ژاپن بیش از 10 نیروگاه فعال ـ از 3 تا 200 کیلووات ـ دارد، و یک نیروگاه یک مگاواتی دارد که توسط "سازمان توسعة انرژی‌های نو" ساخته شده و از 1985 شروع به کار کرده است. هدف پروژة ژاپنی "آفتاب" که در 1974 آغاز شده آن است که نظرهای مربوط به انرژی‌های "لایزرال" را به عمل برساند، طوری که تا سال 2000 بخش قابل ملاحظه‌ای از نیاز انرژی کشور از این طریق تأمین شود. وزارت انرژی آمریکا نیز چندین سال است که یک برنامة فوتوولتایی با اهدافی مشابه داشته است.
بزرگ‌ترین نیروگاه خورشیدی‌ای که فعلاً در حال کار است در دشت‌های کاریزا واقع شده است. این نیروگاه توسط "شرکت انرژی خورشیدی آرکو" و "شرکت برق و گاز پاسیفیک" در کم‌تر از یک سال ساخته شده، و در حداکثر قدرت 2ر7 مگاوات برق به شبکه تحویل می‌دهد.
با در نظر گرفتن پیشرفت‌هایی که می‌توان در زمینة مواد و کارایی انتظار داشت، برق حاصل از دستگاه‌های فوتوولتایی می‌تواند تا چند سال آینده از لحاظ قیمت با نیروگاه‌های معمولی رقابت کند. در آن زمان هزینة تولید برق در نیروگاه‌های معمولی از سه سنت (نیروگاه‌های برق آبی) تا 35 سنت (توربین‌های بخاری ذغال‌سوز) خواهد بود. این هزینه در نیروگاه‌های فوتوولتایی تا آن زمان باید به حدود 8 سنت رسیده باشد. پیشرفت‌های بعدی در تکنولوژی فوتوولتایی باید امکان فروش برق را به بهایی کم‌تر از 4 سنت برای هر کیلووات ساعت فراهم کند.
دستگاه فوتوولتایی خورشیدی علاوه بر اتکا به منبعی تمیز و لایزال، مزایای دیگری نیز دارد. این دستگاه قدرت متحرک ندارد، بنابراین نیروگاه خورشیدی عملاً می‌تواند نیازی به تعمیر و نگه‌داری نداشته باشد؛ همان مزیتی که در مورد سیستم‌های دورافتاده‌ای مثل فانوس‌های دریایی، ایستگاه‌های تقویتی مخابرات، و سفینه‎‌های فضایی هم وجود دارد. سلول‌های خورشیدی را به سهولت می‌توان به صورت انبوه تولید کرد، همان‌طوری که در ترانزیستورها و مدارهای مجتمع تولید می‌شوند. با توجه به تقاضای روزافزون می‌توان انتظار داشت که در نتیجة صرفه‌جویی‌های حاصل از تولید انبوه، کاهشی در قیمت‌ها پدید بیاید. آرایه‌های خورشیدی متشکل از تعدادی مدول‌های سلول خورشیدی‌اند و امکان کاربردهای بسیاری را در انواع و ظرفیت‌های مختلف، با همان تکنولوژی و با همان بهرة تبدیل، فراهم می‌کنند. نیروگاهی با قدرت مرتبة مگاوات را می‌توان در کم‌تر از یک سال ساخت، که در مقایسه با زمان لازم برای نیروگاه‌های متعارف و به ویژه نیروگاه‌های اتمی مدت بسیار کمی است. درنتیجه سازمان‌های تولیدکنندة برق می‌توانند در برنامه‌ریزی برای تغییرات احتمالی ظرفیت نیروگاه انعطاف بیش‌تری داشته باشند.
با در نظر گرفتن تمام این ملاحظات می‌توان انتظار داشت دوران تولید اقتصادی برق فوتوولتایی در آینده‌ای نزدیک، زودتر از آن‌چه می‌شد در یک دهة قبل تصور کرد، فرا برسد. برای میل به این مقصود، پشتیبانی مالی از فعالیت‌های تحقیق و توسعه، همکاری‌های بین المللی، و شاید تخصیص بعضی کمک‌های بلاعوض اولیه توسط دولت‌ها ضروری است. با فراهم شد شرایط مناسب، صنعت فوتوولتایی می‌تواند نهایتاً از نظر وسعت با صنعت الکترونیک رقابت کند.