نویسنده: مجتبی یزدانی
در آینده فعالیت‌های ورزشی حرفه‌ای به روش‌های گوناگون با شدت بیشتری، جهانی خواهند شد. لیگ‌ها، تیم‌ها و ورزشکاران بیشتری از کشورهای متفاوت حضور خواهند داشت و بازیهای بیشتری در سراسر دنیا تلویزیونی خواهند شد. سازمان‌های ورزشی از کشورهای ثروتمند وادار خواهند شد تا در سراسر جهان به صورت بین‌المللی گسترش پیدا کنند. دخالت‌های سیاسی ناشی از این گسترش مهم خواهد بود، چون مدل آمریکای شمالی فعالیت‌های ورزشی حرفه‌ای و تجاری در سراسر دنیا در نظر گرفته خواهد شد. البته «مک‌دو‌نالدسازی» فعالیت‌های ورزشی با تأکید بر استاندارسازی و ارائه‌ی خدمات نیز وجود خواهد داشت.
فوتبال، بسکتبال و والیبال فعالیت‌های ورزشی تیمی خواهند بود که به طور وسیع بازی خواهند شد. به عبارت دیگر، بیس‌بال و هاکی دسته‌جمعی رشد خواهند کرد و فوتبال توجه تماشاگران را به خود جذب خواهد کرد؛ اما در کشورهای خارج از آمریکای شمالی افراد کمتری به مشارکت در داخل زمین توجه خواهند کرد. تعداد تیم‌ها و لیگ‌های حرفه‌ای افزایش خواهند یافت، اما بسیاری شکست خواهند خورد، به ویژه ارتباط با فعالیت‌های ورزشی که از پیش در جامعه برقرار نشده‌اند.
ورزشگاه‌های جدید برای تیم‌های حرفه‌ای به صورت بازارچه‌های ورزشی ساخته خواهند شد که در آن توجه خاصی به خریدن، خوردن، نوشیدن و نیز تماشای مسابقات ورزشی معطوف خواهد شد. تیم‌های حرفه‌ای، مسابقات ورزشی را به صورت تجربه‌های سرگرم کننده‌ی نهایی برای تماشاگران سازمان‌دهی خواهند کرد. عوامل پویایی رسیدن به شهرت، ورزشکاران را قادر خواهد ساخت تا روی جریان‌های درآمدزایی سرمایه‌گذاری کنند که ممکن است در ارتباط با طرفدارانی صورت بگیرد که از وب‌سایت‌های ورزشکاران بازدید خواهند کرد. سرگرمی از دیدگاه خریدن، خوردن، آشامیدن و هر شکل دیگری از مصرف تعریف خواهد شد که از طریق آن جریان درآمدزایی ایجاد شود. هدف مالکان تیم‌ها این خواهد بود که تماشاگران تا حد امکان داخل ورزشگاه برای سرگرم‌کردن خود پول خرج کنند. در این وضعیت، پول بیت‌المال باز هم صرف یارانه‌دادن به مالکان ثروتمند و بازیکنان آنها خواهد شد، در این عمل بیشتر از گذشته با موفقیت و تکرار بیشتری پرسش و تردید خواهد شد.
اگر شرایط لازم دانشگاهی برای مشارکت در فعالیت‌های ورزشی میان دانشگاهی باز هم مهم‌تر شود، لیگ‌های کوچک حرفه‌ای جدید در ایالات متحده ایجاد خواهند شد. لیگ‌ها ورزشکاران جوانی را جذب خواهند کرد که بیشتر از رفتن به دانشگاه به انجام فعالیت‌های ورزشی حرفه‌ای علاقه دارند. این لیگ‌ها محدودیت‌های سنی (زیر 21 یا زیر 24 سال) خواهند داشت و ورزشکاران حقوق‌هایی را به دست خواهند آورد که بسیار کمتر از حقوق کسانی است که هم ردیف آنها در NBA و NFL بازی می‌کنند. آنها در لیگ‌های کوچک بیس‌بال و هاکی مدل خواهند شد. وقتی این امر اتفاق می‌افتد، جوامع بیشتری بهای کمک‌های دولتی به این سازمان‌ها را پرداخت خواهند کرد و اوراق قرضه‌ی بیشتری فروخته می‌شود و مالیات افزایش می‌یابد تا هزینه‌ی ساخت ورزشگاه‌ها و سالن‌های ورزشی تأمین شود. وقتی تیم‌های جدید به شهرهای متوسط می‌آیند، شرکت در بازیهای دبیرستانی محلی با خطر همراه خواهد شد و درآمد فعالیت‌های ورزشی دبیرستانی و دانشگاهی جز برای تیم‌های بزرگ کاهش پیدا می‌کند. همچنین توده‌ی آماده‌ی درآمدزایی فعالیت‌های ورزشی میان‌دانشگاهی کم خواهد شد. این امر، پول به دست آمده از گیشه و قراردادهای پخش تلویزیونی برای 50 تا 10 دانشگاه را به خطر می‌اندازد.
ورزشکاران حرفه‌ای عالی به کار ادامه خواهند داد تا شهرت جهانی به دست آورند و زندگی آنها با ستارگان فیلم و موسیقی در ارتباط نزدیک باشد. عوامل پویایی رسیدن به شهرت، ورزشکاران را قادر خواهد ساخت تا روی جریان‌های درآمدزایی سرمایه‌گذاری کنند که ممکن است در ارتباط با طرفدارانی صورت بگیرد که از وب‌سایت‌های ورزشکاران بازدید خواهند کرد. ورزشکاران تصاویر همگانی و عمومی خود را جدی‌تر در نظر خواهند گرفت و با بررسی بیشتری مدیریت و برنامه‌ریزی خواهند کرد.
ورزشکاران حرفه‌ای قدرت و آزادی عمل بیشتری را در آینده به دست می‌آورند؛ اما از آن قدرت برای ایجاد و تغییرات در فعالیت‌های ورزشی تجاری یا به طور کلی، در جامعه استفاده نخواهد کرد. هدف اولیه‌ی آنها، افزایش کنترل بر کار و ثروت خواهد بود.
در روبه‌رویی با کسری بودجه، دانشکده‌ها و دانشگاه‌ها به کم کردن از تعداد فعالیت‌های ورزشی خود اقدام خواهند کرد. برنامه‌های تحصیلی و فوق برنامه دانشگاهی به شدت از نظر اندازه و تأکیدشان عمومیت خواهند یافت. برنامه‌های دیگر با امید به حرفه‌ای شدن و با توجه به تعداد تیم‌های کمتری در سطوح رقابتی پایین‌تر به بقای خود ادامه خواهند داد. تیم‌های باشگاهی سازمان‌یافته، دانش‌آموزانی با تیم‌های گوناگون در فعالیت‌های کوچک‌تر جایگزین خواهند کرد. تلاش‌های مستمری برای دانشگاهی ساختن برنامه‌های ورزشی نیز وجود خواهد داشت. گاهی برنامه‌های ورزشی در ارتباط با روند معتبرسازی ارزشیابی خواهند شد. در پاسخ به مشخصه‌ی ساختاری برنامه‌های ورزشی نونهالان باید گفت که بسیاری از جوانان به دنبال فعالیت‌های ورزشی جایگزینی مانند اسکیت بوردینگ و بازیهای غیررسمی گوناگون دیگری هستند که در آن بتوانند قوانین و قواعد خود را پایه‌ریزی کنند و بدون این که تحت کنترل والدین باشند، مهارت‌های خود را به وجود آورند. NCAA قوانین و قواعدش را طوری تغییر خواهد داد که ورزشکاران دانشگاهی بتوانند در فعالیت‌های ورزشی درآمدزا شکلی از حمایت مالی را علاوه بر کمک‌های ورزشی خود دریافت کنند. دانش‌آموزان ورزشکار به کاهش قدرت و خودمختاری خود ادامه می‌دهند. بعضی ازدانش‌آموزان ورزشکار، سعی خواهند کرد تا هم تیمی‌های خود را طوری ساماندهی کنند که در برابر تاکتیک‌های بی‌انصافانه و زورگویانه‌ی مربیان خود مقابله کنند، اما موفقیت این گروه‌ها و تلاش‌های سازمانی در هم ادغام خواهند شد.
این پیشرفت‌ها ادامه خواهد یافت تا دبیرستان‌ها تشویق شوند برنامه‌های ورزشی را در راستای برنامه‌های دانشگاهی حفظ کنند، در صورتی که بضاعت انجام چنین کاری را داشته باشند. ورزشکاران درشت‌اندام و قوی مدارس راهنمایی، توسط دبیرستان‌هایی که به دنبال شهرت و حسن اعتبار ملی می‌گردند، جذب خواهند شد. دبیرستان‌های خصوصی بیشتر این دانش‌آموزان را به خدمت می‌گیرند؛ چون می‌توانند از برنامه‌های آموزشی برای خدمت گرفتن دانش‌آموزان پرداخت کننده‌ی شهریه و بازاریابی برای برنامه‌های دانشگاهی خود استفاده کنند. این گرایش باعث ایجاد تورنمنت‌ها و مسابقات ملی در برخی از فعالیت‌های ورزشی دبیرستانی خواهد شد.
با گرایش به نخبه‌گرایی با مشکلات مالی روبه‌رو خواهند شد و این موضوع باعث حذف یا کاستن از فعالیت‌های ورزشی متنوع می‌شود. وقتی این موضوع اتفاق می‌افتد، بعضی از مدارس و مربیان برای برنامه‌ها و تیم‌ها به دنبال شرکت‌های حمایت‌کننده‌ی مالی خواهند گشت یا همکاری جدیدی را با ادارات و گروه‌های محلی به وجود خواهند آورد تا برنامه‌های خاصی را حفظ کنند. حتی اگر حمایت و پرداخت بودجه‌ی خارجی لازم باشد، بعضی از دبیرستانی‌ها بیشتر فعالیت‌های ورزشی متنوع خود را قطع خواهند کرد. فعالیت‌های ورزشی که به احتمال کم حفظ خواهد شد، فوتبال و بسکتبال پسران و والیبال و بسکتبال دختران خواهد بود. خارج از این فعالیت‌های ورزشی، دانش‌آموزان دبیرستانی به شدت در برنامه‌هایی بازی خواهند کرد که تحت حمایت مالی برخی از باشگاه‌ها قرار داشته باشد. در فعالیت‌های ورزشی متنوعی که هنوز وجود دارند، مشارکت دختران تشویق خواهد شد، اما برنامه و تیم‌های آنها پس از برنامه‌ها و تیم‌های پسران، مدل‌سازی می‌شود. کارآیی برنامه‌های متنوع موجب ارتقا و پیشرفت ورزشکارانی خواهد بود که توانایی‌ها و قابلیت‌های منحصر به فردی دارند، به طوری که بتوانند در سطوح بالاتری از رقابت وارد شوند.
برنامه‌های آموزشی مربیگری، مثل آن برنامه‌هایی که در کانادا و اروپا رونق پیدا کرده‌اند، در ایالات متحده متداول‌تر خواهد شد.
این تغییر برای برآورده کردن تقاضای والدین برای رویکردهای حرفه‌ای‌تر به فعالیت‌های ورزشی نونهالان، برای تأیید مربیان به عنوان متخصصان و برای کاستن از مسئولیت قانونی در برنامه‌های ورزشی خصوصی به وجود خواهد آمد.
برنامه‌های نونهالان به جای تفریح، بیشتر روی پیشرفت و توسعه‌ی فعالیت‌های ورزشی تأکید خواهند کرد و والدین بیشتر نگران نحوه‌ی پرداخت شهریه و هزینه‌ی مشارکت ورزشی کودکان خود در آینده به شکل بورسیه یا پذیرش اجتماعی هستند. در پاسخ به مشخصه‌ی ساختاری برنامه‌های ورزشی نونهالان باید گفت که بسیاری از جوانان به دنبال فعالیت‌های ورزشی جایگزینی مانند اسکیت بوردینگ و بازیهای غیررسمی گوناگون دیگری هستند که در آن بتوانند قوانین و قواعد خود را پایه‌ریزی کنند و بدون این که تحت کنترل والدین باشند، مهارت‌های خود را به وجود آورند. پس از انجام دوازده ماهه‌ی فعالیت‌های ورزشی برنامه‌ریزی شده از سن چهارسالگی، کودک به دنبال فعالیت‌های ورزشی خواهد گشت که تحت کنترل والدینش نباشد و در مقابل، والدینش او را وادار خواهند کرد که به فعالیت‌های ورزشی سازمان‌یافته‌ی پیشین ادامه دهد یا او را در فعالیت‌های برنامه‌ریزی شده‌ی دیگری ثبت نام می‌کنند.
منبع مقاله :
یزدانی، مجتبی؛ (1395)، ورزش و مدیریت جهادی، تهران: تیسا، چاپ اول
فوتبال، بسکتبال و والیبال فعالیت‌های ورزشی تیمی خواهند بود که به طور وسیع بازی خواهند شد. به عبارت دیگر، بیس‌بال و هاکی دسته‌جمعی رشد خواهند کرد و فوتبال توجه تماشاگران را به خود جذب خواهد کرد؛ اما در کشورهای خارج از آمریکای شمالی افراد کمتری به مشارکت در داخل زمین توجه خواهند کرد. تعداد تیم‌ها و لیگ‌های حرفه‌ای افزایش خواهند یافت، اما بسیاری شکست خواهند خورد، به ویژه ارتباط با فعالیت‌های ورزشی که از پیش در جامعه برقرار نشده‌اند.
ورزشگاه‌های جدید برای تیم‌های حرفه‌ای به صورت بازارچه‌های ورزشی ساخته خواهند شد که در آن توجه خاصی به خریدن، خوردن، نوشیدن و نیز تماشای مسابقات ورزشی معطوف خواهد شد. تیم‌های حرفه‌ای، مسابقات ورزشی را به صورت تجربه‌های سرگرم کننده‌ی نهایی برای تماشاگران سازمان‌دهی خواهند کرد. عوامل پویایی رسیدن به شهرت، ورزشکاران را قادر خواهد ساخت تا روی جریان‌های درآمدزایی سرمایه‌گذاری کنند که ممکن است در ارتباط با طرفدارانی صورت بگیرد که از وب‌سایت‌های ورزشکاران بازدید خواهند کرد. سرگرمی از دیدگاه خریدن، خوردن، آشامیدن و هر شکل دیگری از مصرف تعریف خواهد شد که از طریق آن جریان درآمدزایی ایجاد شود. هدف مالکان تیم‌ها این خواهد بود که تماشاگران تا حد امکان داخل ورزشگاه برای سرگرم‌کردن خود پول خرج کنند. در این وضعیت، پول بیت‌المال باز هم صرف یارانه‌دادن به مالکان ثروتمند و بازیکنان آنها خواهد شد، در این عمل بیشتر از گذشته با موفقیت و تکرار بیشتری پرسش و تردید خواهد شد.
اگر شرایط لازم دانشگاهی برای مشارکت در فعالیت‌های ورزشی میان دانشگاهی باز هم مهم‌تر شود، لیگ‌های کوچک حرفه‌ای جدید در ایالات متحده ایجاد خواهند شد. لیگ‌ها ورزشکاران جوانی را جذب خواهند کرد که بیشتر از رفتن به دانشگاه به انجام فعالیت‌های ورزشی حرفه‌ای علاقه دارند. این لیگ‌ها محدودیت‌های سنی (زیر 21 یا زیر 24 سال) خواهند داشت و ورزشکاران حقوق‌هایی را به دست خواهند آورد که بسیار کمتر از حقوق کسانی است که هم ردیف آنها در NBA و NFL بازی می‌کنند. آنها در لیگ‌های کوچک بیس‌بال و هاکی مدل خواهند شد. وقتی این امر اتفاق می‌افتد، جوامع بیشتری بهای کمک‌های دولتی به این سازمان‌ها را پرداخت خواهند کرد و اوراق قرضه‌ی بیشتری فروخته می‌شود و مالیات افزایش می‌یابد تا هزینه‌ی ساخت ورزشگاه‌ها و سالن‌های ورزشی تأمین شود. وقتی تیم‌های جدید به شهرهای متوسط می‌آیند، شرکت در بازیهای دبیرستانی محلی با خطر همراه خواهد شد و درآمد فعالیت‌های ورزشی دبیرستانی و دانشگاهی جز برای تیم‌های بزرگ کاهش پیدا می‌کند. همچنین توده‌ی آماده‌ی درآمدزایی فعالیت‌های ورزشی میان‌دانشگاهی کم خواهد شد. این امر، پول به دست آمده از گیشه و قراردادهای پخش تلویزیونی برای 50 تا 10 دانشگاه را به خطر می‌اندازد.
ورزشکاران حرفه‌ای عالی به کار ادامه خواهند داد تا شهرت جهانی به دست آورند و زندگی آنها با ستارگان فیلم و موسیقی در ارتباط نزدیک باشد. عوامل پویایی رسیدن به شهرت، ورزشکاران را قادر خواهد ساخت تا روی جریان‌های درآمدزایی سرمایه‌گذاری کنند که ممکن است در ارتباط با طرفدارانی صورت بگیرد که از وب‌سایت‌های ورزشکاران بازدید خواهند کرد. ورزشکاران تصاویر همگانی و عمومی خود را جدی‌تر در نظر خواهند گرفت و با بررسی بیشتری مدیریت و برنامه‌ریزی خواهند کرد.
بیشتر بخوانید: ورزش های متفاوت برای سنین مختلف
ورزشکاران حرفه‌ای قدرت و آزادی عمل بیشتری را در آینده به دست می‌آورند؛ اما از آن قدرت برای ایجاد و تغییرات در فعالیت‌های ورزشی تجاری یا به طور کلی، در جامعه استفاده نخواهد کرد. هدف اولیه‌ی آنها، افزایش کنترل بر کار و ثروت خواهد بود.
فعالیت‌های ورزشی میان‌دانشگاهی
فعالیت‌های میان‌دانشگاهی
فعالیت‌های ورزشی میان‌دانشگاهی در ایالات متحده با وجود همه‌ی بررسی‌ها، پرده‌گشایی‌ها و پیش‌بینی‌های آینده وجود خواهد داشت. برابری از دیدگاه فرصت‌های مشارکتی و اختصاصی منابع حاصل می‌شود. برابری جنسیتی باعث بحث‌هایی درباره‌ی مکان فوتبال در برنامه‌های تحصیلی و دانشگاهی خواهد شد. البته بیشتر برنامه‌های فوتبال حرفه‌ای باز هم ادامه خواهد داشت.در روبه‌رویی با کسری بودجه، دانشکده‌ها و دانشگاه‌ها به کم کردن از تعداد فعالیت‌های ورزشی خود اقدام خواهند کرد. برنامه‌های تحصیلی و فوق برنامه دانشگاهی به شدت از نظر اندازه و تأکیدشان عمومیت خواهند یافت. برنامه‌های دیگر با امید به حرفه‌ای شدن و با توجه به تعداد تیم‌های کمتری در سطوح رقابتی پایین‌تر به بقای خود ادامه خواهند داد. تیم‌های باشگاهی سازمان‌یافته، دانش‌آموزانی با تیم‌های گوناگون در فعالیت‌های کوچک‌تر جایگزین خواهند کرد. تلاش‌های مستمری برای دانشگاهی ساختن برنامه‌های ورزشی نیز وجود خواهد داشت. گاهی برنامه‌های ورزشی در ارتباط با روند معتبرسازی ارزشیابی خواهند شد. در پاسخ به مشخصه‌ی ساختاری برنامه‌های ورزشی نونهالان باید گفت که بسیاری از جوانان به دنبال فعالیت‌های ورزشی جایگزینی مانند اسکیت بوردینگ و بازیهای غیررسمی گوناگون دیگری هستند که در آن بتوانند قوانین و قواعد خود را پایه‌ریزی کنند و بدون این که تحت کنترل والدین باشند، مهارت‌های خود را به وجود آورند. NCAA قوانین و قواعدش را طوری تغییر خواهد داد که ورزشکاران دانشگاهی بتوانند در فعالیت‌های ورزشی درآمدزا شکلی از حمایت مالی را علاوه بر کمک‌های ورزشی خود دریافت کنند. دانش‌آموزان ورزشکار به کاهش قدرت و خودمختاری خود ادامه می‌دهند. بعضی ازدانش‌آموزان ورزشکار، سعی خواهند کرد تا هم تیمی‌های خود را طوری ساماندهی کنند که در برابر تاکتیک‌های بی‌انصافانه و زورگویانه‌ی مربیان خود مقابله کنند، اما موفقیت این گروه‌ها و تلاش‌های سازمانی در هم ادغام خواهند شد.
فعالیت‌های ورزشی دبیرستانی
مسابقات حذفی، لیگ‌ها و مقام‌های قهرمانی ایالتی هنوز در فعالیت‌های ورزشی دبیرستانی مهم هستند، هرچند کاهش بودجه، بسیاری از مدارس را وادار خواهد کرد تا لزوم برنامه‌های ورزشی را در مدارس را نقد کنند. با وجود این پرسش‌ها بعضی از تیم‌های دبیرستانی در ایالات متحده سعی خواهند کرد تا سیستم‌های رده‌بندی ملی جدیدی را در برنامه‌های خود درج کنند و بازیهای دبیرستانی سراسر کشور از طریق اینترنت برای تماشاگران مهیا خواهد شد. والدین بچه‌ها در اوهایو می‌توانند از اینترنت برای دیدن بازی بسکتبال دختران خود در اروگون استفاده کنند.این پیشرفت‌ها ادامه خواهد یافت تا دبیرستان‌ها تشویق شوند برنامه‌های ورزشی را در راستای برنامه‌های دانشگاهی حفظ کنند، در صورتی که بضاعت انجام چنین کاری را داشته باشند. ورزشکاران درشت‌اندام و قوی مدارس راهنمایی، توسط دبیرستان‌هایی که به دنبال شهرت و حسن اعتبار ملی می‌گردند، جذب خواهند شد. دبیرستان‌های خصوصی بیشتر این دانش‌آموزان را به خدمت می‌گیرند؛ چون می‌توانند از برنامه‌های آموزشی برای خدمت گرفتن دانش‌آموزان پرداخت کننده‌ی شهریه و بازاریابی برای برنامه‌های دانشگاهی خود استفاده کنند. این گرایش باعث ایجاد تورنمنت‌ها و مسابقات ملی در برخی از فعالیت‌های ورزشی دبیرستانی خواهد شد.
با گرایش به نخبه‌گرایی با مشکلات مالی روبه‌رو خواهند شد و این موضوع باعث حذف یا کاستن از فعالیت‌های ورزشی متنوع می‌شود. وقتی این موضوع اتفاق می‌افتد، بعضی از مدارس و مربیان برای برنامه‌ها و تیم‌ها به دنبال شرکت‌های حمایت‌کننده‌ی مالی خواهند گشت یا همکاری جدیدی را با ادارات و گروه‌های محلی به وجود خواهند آورد تا برنامه‌های خاصی را حفظ کنند. حتی اگر حمایت و پرداخت بودجه‌ی خارجی لازم باشد، بعضی از دبیرستانی‌ها بیشتر فعالیت‌های ورزشی متنوع خود را قطع خواهند کرد. فعالیت‌های ورزشی که به احتمال کم حفظ خواهد شد، فوتبال و بسکتبال پسران و والیبال و بسکتبال دختران خواهد بود. خارج از این فعالیت‌های ورزشی، دانش‌آموزان دبیرستانی به شدت در برنامه‌هایی بازی خواهند کرد که تحت حمایت مالی برخی از باشگاه‌ها قرار داشته باشد. در فعالیت‌های ورزشی متنوعی که هنوز وجود دارند، مشارکت دختران تشویق خواهد شد، اما برنامه و تیم‌های آنها پس از برنامه‌ها و تیم‌های پسران، مدل‌سازی می‌شود. کارآیی برنامه‌های متنوع موجب ارتقا و پیشرفت ورزشکارانی خواهد بود که توانایی‌ها و قابلیت‌های منحصر به فردی دارند، به طوری که بتوانند در سطوح بالاتری از رقابت وارد شوند.
فعالیت‌های ورزشی نونهالان
فعالیت‌های ورزشی برنامه‌ریزی شده‌ی نونهالان در بیشتر ایالات آمریکا خصوصی خواهد شد. برنامه‌های نونهالان در کشورهای ثروتمند و درآمد متوسط از طریق شهریه، برنامه‌ریزی و بودجه‌گذاری خواهند شد و والدین کودکان این جوامع را برای پیوستن به تیم‌ها تشویق خواهند کرد.برنامه‌های آموزشی مربیگری، مثل آن برنامه‌هایی که در کانادا و اروپا رونق پیدا کرده‌اند، در ایالات متحده متداول‌تر خواهد شد.
این تغییر برای برآورده کردن تقاضای والدین برای رویکردهای حرفه‌ای‌تر به فعالیت‌های ورزشی نونهالان، برای تأیید مربیان به عنوان متخصصان و برای کاستن از مسئولیت قانونی در برنامه‌های ورزشی خصوصی به وجود خواهد آمد.
برنامه‌های نونهالان به جای تفریح، بیشتر روی پیشرفت و توسعه‌ی فعالیت‌های ورزشی تأکید خواهند کرد و والدین بیشتر نگران نحوه‌ی پرداخت شهریه و هزینه‌ی مشارکت ورزشی کودکان خود در آینده به شکل بورسیه یا پذیرش اجتماعی هستند. در پاسخ به مشخصه‌ی ساختاری برنامه‌های ورزشی نونهالان باید گفت که بسیاری از جوانان به دنبال فعالیت‌های ورزشی جایگزینی مانند اسکیت بوردینگ و بازیهای غیررسمی گوناگون دیگری هستند که در آن بتوانند قوانین و قواعد خود را پایه‌ریزی کنند و بدون این که تحت کنترل والدین باشند، مهارت‌های خود را به وجود آورند. پس از انجام دوازده ماهه‌ی فعالیت‌های ورزشی برنامه‌ریزی شده از سن چهارسالگی، کودک به دنبال فعالیت‌های ورزشی خواهد گشت که تحت کنترل والدینش نباشد و در مقابل، والدینش او را وادار خواهند کرد که به فعالیت‌های ورزشی سازمان‌یافته‌ی پیشین ادامه دهد یا او را در فعالیت‌های برنامه‌ریزی شده‌ی دیگری ثبت نام می‌کنند.
منبع مقاله :
یزدانی، مجتبی؛ (1395)، ورزش و مدیریت جهادی، تهران: تیسا، چاپ اول
