مترجم: رزیتا ملکیزاده
گرچه آغاز جنگ جهانی اول به دلیل قتل دوک یا شاهزاده بزرگ اتریش بود، اما سایر پیشامدها در اروپا منجر به شکل گرفتن آن شد. در قرن نوزدهم قدرتهای اروپایی بر سر مستعمرات با سایر نقاط جهان جنگ داشتند. در خود اروپا، مردمی که توسط امپراطوریهایی مانند اتریش ـ مجارستان و امپراتوری عثمانی اداره میشدند، برای استقلال خود مبارزه میکردند.
بالکان به ویژه مکانی بود که بسیاری از درگیریها از آنجا آغاز شد. این مکان به عنوان بشکه باروت اروپا شناخته میشد. بیشتر این منطقه بخشی از امپراطوری عثمانی بود. در طول قرن نوزدهم، یونان، صربستان، مونتهنگرو، رومانی، بلغارستان و آلبانی به استقلال رسیدند. ملتهای جدید شروع به منازعه بر سر مرزها کردند. کشور اتریش ـ مجارستان و کشور روسیه هنگامی که دیدند قدرت امپراطوری ترکیه کاهش یافته است، شروع به توسعه نفوذ خود بر بالکان کردند.
صربستان به یک کشور قدرتمند تبدیل شده و خواستار اتحاد با مردم بالکان بود. از سوی دیگر کشور اتریش ـ مجارستان از این اتفاق هراس داشت به این دلیل که دارای گروههای اسلاوی فراوانی در امپراطوری خود بود. صربستان از کشور اتریش ـ مجارستان خشمگین بود به این دلیل که امپراطوری هاپسبورگ کنترل بوسنی و هرزگوین یعنی جایی که صربهای بسیاری زندگی میکردند را بدست آورده بود.
کشور اتریش ـ مجارستان در اوایل قرن بیستم
ظهور و سقوط امپراطوری عثمانی
در ابتدا، کشورهای دیگری مانند انگلستان نگران قدرت نظامی آلمان نبودند. با این حال، مقارن با اواخر قرن نوزدهم، آلمان شروع به ساختن یک نیروی دریایی قوی کرد و خواستار آن بود که به اندازه بریتانیا قدرتمند شود. این دو کشور شروع به ساخت کشتیهای بزرگ و قدرتمندتر کردند، به این خاطر که احتمال میدادند جنگ درگیرد.
ظهور تکنولوژیهای جدید نیز منجر به ساخت ماشین آلات و سلاحهای جنگی جدید شد. مسلسل و توپخانه این امکان را فراهم ساختند که هدف با دقت بیشتری مورد اصابت قرار گیرد. کشتیها و راه آهن توانستند سربازان و سلاحهای جنگی را از یک نقطه به نقطه دیگر با سرعت بیشتری انتقال دهند. در اواخر دهه 1800، تکنولوژی جدید این امکان را برای کشورها فراهم ساخت که جنگهای طولانیتر و شدیدتری داشته باشند.
جنگ جهانی اول
اتو فون بیسمارک
منبع :
برگرفته از سایت اینگیلیش آنلاین
ظهور ناسیونالیسم
در طول قرن نوزدهم، در بسیاری از نقاط اروپا ناسیونالیسم یا ملی گرایی شکل گرفت. افرادی که دارای تاریخ و زبان مشترک بودند، خود را به عنوان یک کشور به حساب میآوردند. این امر منجر به بوجود آمدن دو دولت جدید یعنی آلمان و ایتالیا از بسیاری دولتهای کوچکتر شد. از سوی دیگر، ناسیونالیسم امپراطوریهای بزرگ در اروپا را تضعیف ساخت. آنها متشکل از گروههای مستقل بسیاری بودند که خواستار حق حاکمیت بر خود بودند.بالکان به ویژه مکانی بود که بسیاری از درگیریها از آنجا آغاز شد. این مکان به عنوان بشکه باروت اروپا شناخته میشد. بیشتر این منطقه بخشی از امپراطوری عثمانی بود. در طول قرن نوزدهم، یونان، صربستان، مونتهنگرو، رومانی، بلغارستان و آلبانی به استقلال رسیدند. ملتهای جدید شروع به منازعه بر سر مرزها کردند. کشور اتریش ـ مجارستان و کشور روسیه هنگامی که دیدند قدرت امپراطوری ترکیه کاهش یافته است، شروع به توسعه نفوذ خود بر بالکان کردند.
صربستان به یک کشور قدرتمند تبدیل شده و خواستار اتحاد با مردم بالکان بود. از سوی دیگر کشور اتریش ـ مجارستان از این اتفاق هراس داشت به این دلیل که دارای گروههای اسلاوی فراوانی در امپراطوری خود بود. صربستان از کشور اتریش ـ مجارستان خشمگین بود به این دلیل که امپراطوری هاپسبورگ کنترل بوسنی و هرزگوین یعنی جایی که صربهای بسیاری زندگی میکردند را بدست آورده بود.
کشور اتریش ـ مجارستان در اوایل قرن بیستم
ظهور و سقوط امپراطوری عثمانی
افزایش تجهیزات نظامی
در طول جنگهای پیش آمده بر سر یکپارچگی، ارتش آلمان بسیار قدرتمند شد. بسیاری از مردان، این امر را افتخار دانسته و خواستار مبارزه برای کشور خود شدند.در ابتدا، کشورهای دیگری مانند انگلستان نگران قدرت نظامی آلمان نبودند. با این حال، مقارن با اواخر قرن نوزدهم، آلمان شروع به ساختن یک نیروی دریایی قوی کرد و خواستار آن بود که به اندازه بریتانیا قدرتمند شود. این دو کشور شروع به ساخت کشتیهای بزرگ و قدرتمندتر کردند، به این خاطر که احتمال میدادند جنگ درگیرد.
ظهور تکنولوژیهای جدید نیز منجر به ساخت ماشین آلات و سلاحهای جنگی جدید شد. مسلسل و توپخانه این امکان را فراهم ساختند که هدف با دقت بیشتری مورد اصابت قرار گیرد. کشتیها و راه آهن توانستند سربازان و سلاحهای جنگی را از یک نقطه به نقطه دیگر با سرعت بیشتری انتقال دهند. در اواخر دهه 1800، تکنولوژی جدید این امکان را برای کشورها فراهم ساخت که جنگهای طولانیتر و شدیدتری داشته باشند.
جنگ جهانی اول
سیستم کشورهای متحد
در چند دهه قبل از شروع جنگ جهانی اول، کشورهای اروپایی توافق نمودند که در صورت درگیر شدن هر یک در جنگ، به کمک یکدیگر بیایند. گرچه این متحدان نظامی از کشوری در برابر مورد حمله واقع شدن محافظت میکردند، اما این توافق شرایط خطرناکی نیز ایجاد نمود. کشوری در معرض درگیری با کشور دیگر قرار میگرفت به این دلیل که میدانست دوستان و همپیمانانش از او حمایت خواهند کرد. کشورهای متحد همچنین کشورها را مجبور میکردند به جنگهایی که دوست ندارند وارد شوند، در نتیجه یک نزاع میتوانست میان بسیاری از کشورها و احتمالاً حتی در تمام قاره گسترش یابد.اتحاد سه گانه
در اواخر قرن نوزدهم، اتو فون بیسمارک، صدراعظم آلمان، متحدانی را به جهت تقویت موقعیت آلمان در اروپا ایجاد نمود. آلمان و اتریش ـ مجارستان توافق کردند که در صورت حمله روسیه به آنها، به یکدیگر کمک کنند. ایتالیا به این توافق پیوست و این اتحاد تحت عنوان اتحاد سه گانه شناخته شد. بیسمارک همچنین سعی کرد با روسیه طرح دوستی ریخته تا بدین ترتیب از حمله روسیه به کشورش جلوگیری نماید. از سوی دیگر، او سعی کرد از متحد شدن بریتانیای کبیر و فرانسه با روسیه جلوگیری کند.اتو فون بیسمارک
توافق یا ائتلاف سه گانه
در طول سالهای دهه 1800 بریتانیا با سایر کشورها متحد نشد. سیاست این کشور به انزوا یا بی طرفی مطلق شناخته شد. اما افزایش تجهیزات نظامی در آلمان موجب نگران شدن انگلستان شده بنابراین تصمیم گرفت به این انزوا و کناره گیری پایان داده و به دنبال متحدانی برای خود باشد. در سال 1904 انگلیس و فرانسه تصمیم گرفتند به نزاع طولانی مدت خود خاتمه داده و با یکدیگر متحد شوند. این توافق، توافق قلبی یا توافق دوستانه نامیده شد. چند سال بعد، روسیه به این اتحاد پیوست به طوری که به توافق یا ائتلاف سه گانه بدل شد. گرچه این کشورها قول درگیر جنگ شدن به خاطر یکدیگر را ندادند، اما شروع به طرح ریزی برنامههای نظامی با یکدیگر کردند.منبع :
برگرفته از سایت اینگیلیش آنلاین