نویسنده: چارلز کیو چوی
مترجم: حبیب الله علیخانی
مترجم: حبیب الله علیخانی
سال هاست فهمیده شده است که با پایان دوره ی دایناسورها، سن پستانداران افزایش یافته است. امروزه، یک مطالعه ی ژنتیکی جدید نشان می دهد که این انقراض موجب ایجاد عصر جدیدی در زندگی ماهی ها شده است. این مسئله منجر به ایجاد تنوع قابل توجه در ماهیانی شده است که در اقیانوس ها زندگی می کنند. محققین فهمیدند که 5 گروه اصلی از ماهی های پر زرق و برق یا آکانتومورفس ها (acanthomorphs) و بسیاری از گونه های شش گانه، منشأ خود را در اولین 10 میلیون سال پس از انقراض دایناسورها، ایجاد کردند. 135 میلیون سال پیش، عصر دایناسورها شروع به زوال گذاشت و 65 میلیون سال پیش، این موجودات به طور کامل منقرض شدند. در این زمان، تقریباً نیمی از گونه های جانوری روی زمین منقرض شدند، مخصوصاً گونه های اقیانوسی. مقصر اصلی این مسئله سیارک و یا دنباله دار بود که برخورد آن به زمین، معادل انفجار 100 تریلیون TNT بوده است. این برخورد دو میلیارد برابر انفجار بمب اتمی بوده است که به هیروشیما و ناکازاکی برخورد کرده است.
در پی این حادثه، یک سری از پستانداران و پرندگان به سرعت وارد حفراتی شدند که بوسیله ی دایناسورها و پترواسارها در زمین ایجاد شده بودند. اما چه اتفاقی در دریاها رخ داد؟
محققین فهمیدند که 5 گروه اصلی از ماهی های پر زرق و برق یا آکانتومورفس ها (acanthomorphs) و بسیاری از گونه های شش گانه، منشأ خود را در اولین 10 میلیون سال پس از انقراض دایناسورها، ایجاد کردند. این موارد شامل 18000 گونه از آکانتومورفس ها که در حقیقت روی هم رفته، یک سوم کل گونه های مهره دار زنده را تشکیل می دادند (مانند ماهی تن، ماهی کاد، سفره ماهی، نوعی ماهی خاردار ( basses)، اسب دریایی و پرنده ماهی و تقریباً تمام انواع ماهی هایی که در صخره های مرجانی مشاهده می شود). این مسئله بوسیله ی مایکل آلفارو (Michael Alfaro) یک زیست شناس تکاملی از دانشگاه کالیفرنیا، گفته شده است. آکانتومورفس ها به دلیل داشتن ستون فقرات توخالی در کمر خود، شاخص می باشند که در حقیقت موجب محافظت آنها در برابر شکارچیان و یا کاهش نیروی دراگ در حین شنا کردن، می شود.
آلفارو می گوید: "چیزی که در مورد این یافته ها، شگفت آور است و از همه مهم تر می باشد، تنوع بیولوژیکی عجیبی است که ما در ماهی های دریایی مشاهده می کنیم. این مسئله بوسیله ی نقوش جالب توجه بر روی این جانوران و پس از 65 میلیون سال مشهود می باشد". او همچنین می گوید: "این 6 گروه در حقیقت برنده ی خوش شانس بعد از انقراض بزرگ بودند و پس از این رویداد، تنوع و تعداد آنها افزایش یافت".
زیست شناس تکاملی، پتر واین رایت از دانشگاه کالیفرنیا می گوید: "بر اساس نتایج بدست آمده، این فهمیده می شود که پس از انقراض بزرگ، تنوع گونه ها افزایش یافت و تنوع به حدی رسید که امروز مشاهده می شود". او می گوید این مطالعه بر اساس اطلاعات ژنتیک متنوعی انجام شده است".
بعد از اتمام انقراض بزرگ، تنوع دریایی مربوط به کوسه ها و خزندگان دریایی به طور قابل توجهی افت کرده است. در واقع در این زمان، نرم تنان اقیانوس پاسیفیک به عنوان آمونوئید شناخته می شود.
همچنین شواهدی گیج کننده ای وجود دارد که در حقیقت نشاندهنده ی اثرات انقراض بزرگ بر روی زندگی دریایی است. برای دهه ها، تنوع آناتومی قابل توجهی میان آکانتومورفس ها مشاهده شده است که در حقیقت تحقیقات بر روی ارتباط این تغییر و تحول بر روی ماهی ها را مشکل کرده است. برای کمک به حل این مسئله، آلفارو و همکارانش ژن های آکانتومورفس ها را مورد بررسی قرار داده اند و به اطلاعات مهمی در مورد شجهره ی خانوادگی آنها رسیدند.
محققین ژن های 118 گونه از آکانتومورفس ها را مورد تجزیه و تحلیل قرار داند و بر روی بیش از 1000 توالی DNA متمرکز شدند. آنها بر روی تنوع توالی هایی متمرکز شدند که با همدیگر قرابت داشتند.
برررسی های ژنتیکی قبلی بر روی خانواده های آکانتومورفس ها، تنها محدود به 10 تا 20 ژن شد. همچنین آلفورا می گوید: "ما به گروه داده هایی دقت کردیم که نظم داده ها در آنها قابل توجه بود".
این مسئله هنوز مشخص نیست که چرا آمانتومورفس ها به صورت خاص از مزیت های این انقراض بزرگ، بهره مند شده اند. شاید انقراض بزرگ موجب شده است تا گونه های بزرگتر که در بالای زنجیره ی غذایی قرار دارند، از بین روند در حالی که گونه هایی از آمانتومورفس ها که کوچکترند و نیازمند منابع غذایی کمتری هستند، زنده بمانند.
تحقیقات آینده احتمالا بر روی ژنوم های ماهی انجام می شود. آلفورا می گوید: "در 5 تا 10 سال آینده، ما می توانیم اطلاعات مفیدی در مورد تغییر و تحول ماهی ها در مقایسه با پستانداران و پرندگان، بدست آوریم".
استفاده از مطالب این مقاله با ذکر منبع راسخون، بلامانع می باشد.
منبع تحقیق :
https://www.insidescience.org
در پی این حادثه، یک سری از پستانداران و پرندگان به سرعت وارد حفراتی شدند که بوسیله ی دایناسورها و پترواسارها در زمین ایجاد شده بودند. اما چه اتفاقی در دریاها رخ داد؟
محققین فهمیدند که 5 گروه اصلی از ماهی های پر زرق و برق یا آکانتومورفس ها (acanthomorphs) و بسیاری از گونه های شش گانه، منشأ خود را در اولین 10 میلیون سال پس از انقراض دایناسورها، ایجاد کردند. این موارد شامل 18000 گونه از آکانتومورفس ها که در حقیقت روی هم رفته، یک سوم کل گونه های مهره دار زنده را تشکیل می دادند (مانند ماهی تن، ماهی کاد، سفره ماهی، نوعی ماهی خاردار ( basses)، اسب دریایی و پرنده ماهی و تقریباً تمام انواع ماهی هایی که در صخره های مرجانی مشاهده می شود). این مسئله بوسیله ی مایکل آلفارو (Michael Alfaro) یک زیست شناس تکاملی از دانشگاه کالیفرنیا، گفته شده است. آکانتومورفس ها به دلیل داشتن ستون فقرات توخالی در کمر خود، شاخص می باشند که در حقیقت موجب محافظت آنها در برابر شکارچیان و یا کاهش نیروی دراگ در حین شنا کردن، می شود.
آلفارو می گوید: "چیزی که در مورد این یافته ها، شگفت آور است و از همه مهم تر می باشد، تنوع بیولوژیکی عجیبی است که ما در ماهی های دریایی مشاهده می کنیم. این مسئله بوسیله ی نقوش جالب توجه بر روی این جانوران و پس از 65 میلیون سال مشهود می باشد". او همچنین می گوید: "این 6 گروه در حقیقت برنده ی خوش شانس بعد از انقراض بزرگ بودند و پس از این رویداد، تنوع و تعداد آنها افزایش یافت".
زیست شناس تکاملی، پتر واین رایت از دانشگاه کالیفرنیا می گوید: "بر اساس نتایج بدست آمده، این فهمیده می شود که پس از انقراض بزرگ، تنوع گونه ها افزایش یافت و تنوع به حدی رسید که امروز مشاهده می شود". او می گوید این مطالعه بر اساس اطلاعات ژنتیک متنوعی انجام شده است".
بعد از اتمام انقراض بزرگ، تنوع دریایی مربوط به کوسه ها و خزندگان دریایی به طور قابل توجهی افت کرده است. در واقع در این زمان، نرم تنان اقیانوس پاسیفیک به عنوان آمونوئید شناخته می شود.
بیشتر بخوانید: با دایناسورهای ایران آشنا شوید
همچنین شواهدی گیج کننده ای وجود دارد که در حقیقت نشاندهنده ی اثرات انقراض بزرگ بر روی زندگی دریایی است. برای دهه ها، تنوع آناتومی قابل توجهی میان آکانتومورفس ها مشاهده شده است که در حقیقت تحقیقات بر روی ارتباط این تغییر و تحول بر روی ماهی ها را مشکل کرده است. برای کمک به حل این مسئله، آلفارو و همکارانش ژن های آکانتومورفس ها را مورد بررسی قرار داده اند و به اطلاعات مهمی در مورد شجهره ی خانوادگی آنها رسیدند.
محققین ژن های 118 گونه از آکانتومورفس ها را مورد تجزیه و تحلیل قرار داند و بر روی بیش از 1000 توالی DNA متمرکز شدند. آنها بر روی تنوع توالی هایی متمرکز شدند که با همدیگر قرابت داشتند.
برررسی های ژنتیکی قبلی بر روی خانواده های آکانتومورفس ها، تنها محدود به 10 تا 20 ژن شد. همچنین آلفورا می گوید: "ما به گروه داده هایی دقت کردیم که نظم داده ها در آنها قابل توجه بود".
این مسئله هنوز مشخص نیست که چرا آمانتومورفس ها به صورت خاص از مزیت های این انقراض بزرگ، بهره مند شده اند. شاید انقراض بزرگ موجب شده است تا گونه های بزرگتر که در بالای زنجیره ی غذایی قرار دارند، از بین روند در حالی که گونه هایی از آمانتومورفس ها که کوچکترند و نیازمند منابع غذایی کمتری هستند، زنده بمانند.
تحقیقات آینده احتمالا بر روی ژنوم های ماهی انجام می شود. آلفورا می گوید: "در 5 تا 10 سال آینده، ما می توانیم اطلاعات مفیدی در مورد تغییر و تحول ماهی ها در مقایسه با پستانداران و پرندگان، بدست آوریم".
استفاده از مطالب این مقاله با ذکر منبع راسخون، بلامانع می باشد.
منبع تحقیق :
https://www.insidescience.org
