بسیاری از بیماریهای جدید، در اثر آزمایشات و حملات بیولوژیکی آمریکا است
چکیده
هیچکس هنوز نمیداند که منشأ بسیاری از بیماریها مانند: ایدز، بیماری لژیونری، هپاتیت سی، جنون گاوی، ویروسهای عامل خونریزی، تب لاسا سندرم، خستگی مزمن و دهها بیماری دیگری چیست؛ ولی میتوان ریشه این بیماریها را در آزمایشگاههای سری ایالات متحده آمریکا کشف کرد. مردم فقیر کشورهای مختلف هدف بیوتروریسم دارویی آمریکا هستند، لذا در این بخش به طور اختصار به بررسی بخشی از بیوتروریسم دارویی آمریکا علیه مردم فقیر جهان میپردازیم.
تعداد کلمات 1437/ تخمین زمان مطالعه 7 دقیقه
هیچکس هنوز نمیداند که منشأ بسیاری از بیماریها مانند: ایدز، بیماری لژیونری، هپاتیت سی، جنون گاوی، ویروسهای عامل خونریزی، تب لاسا سندرم، خستگی مزمن و دهها بیماری دیگری چیست؛ ولی میتوان ریشه این بیماریها را در آزمایشگاههای سری ایالات متحده آمریکا کشف کرد. مردم فقیر کشورهای مختلف هدف بیوتروریسم دارویی آمریکا هستند، لذا در این بخش به طور اختصار به بررسی بخشی از بیوتروریسم دارویی آمریکا علیه مردم فقیر جهان میپردازیم.
تعداد کلمات 1437/ تخمین زمان مطالعه 7 دقیقه
بودجههای اختصاصدادهشده به بخشهای اجرایی بر اساس قوانین مصوب در آمریکا در راستای تسریع در توسعه داروهای جدید برای کودکان، در نهایت برای تست این داروها در کشورهای فقیر خرج میشود. کشورهایی که در آنها خدمات بهداشتی بسیار پایین بوده و اعمال کمپانیهای داروسازی آمریکایی نوعی تدابیر انساندوستانه تلقی میشود. درحالی که یک بیوتروریسم خاموش و وسیع در میان مردم فقیر و کودکان بیگناه این کشورها در حال روی دادن است.
دکتر سارا پاسکالی (Dr. Sara K. Pasquali) متخصص اطفال در مرکز بهداشتی دانشگاه دوک آمریکا طی مقالهای به این موضوع پرداخته و ارائه گزارشی در مورد عملکرد غیر انسانی شرکتهای آمریکایی در کشورهای فقیر اذعان میکند؛ موضوعی که ما آن را شرح دادهایم، برخی مشکلات اخلاقی و علمی را آشکار کرده است. گاهی در کشورهای فقیر داروهای آزمایشی، تنها خدمات پزشکی موجود است که خانوادهها به آن دسترسی پیدا میکنند و البته کودکان جمعیت آسیبپذیری هستند.
دکتر مارسیا آنگل ( Dr. Marcia Angell) از استادان پزشکی اجتماعی در دانشکده پزشکی دانشگاه هاروارد معتقد است: هم اکنون ما افراد آسیبپذیر کشورهای ضعیف را به آزمایشگاههای داروسازی خود تبدیل کردهایم. این کار به طور کلی در رابطه با پول و سرمایه است. نباید در کشورهای فقیر آزمایش داروهای جدید انجام بگیرد؛ نه بر روی اطفال و نه بر روی افراد بالغ، مگر اینکه آزمایش در مورد داروی بیماری خاصی باشد که فقط و فقط در آن کشور و مردم اتفاق میافتد.دکتر سارا پاسکالی (Dr. Sara K. Pasquali) متخصص اطفال در مرکز بهداشتی دانشگاه دوک آمریکا طی مقالهای به این موضوع پرداخته و ارائه گزارشی در مورد عملکرد غیر انسانی شرکتهای آمریکایی در کشورهای فقیر اذعان میکند؛ موضوعی که ما آن را شرح دادهایم، برخی مشکلات اخلاقی و علمی را آشکار کرده است. گاهی در کشورهای فقیر داروهای آزمایشی، تنها خدمات پزشکی موجود است که خانوادهها به آن دسترسی پیدا میکنند و البته کودکان جمعیت آسیبپذیری هستند.
علیرغم مشکلات بهوجودآمده در آفریقا و کشورهای دیگر از سوی کارخانههای تولیدکننده مواد دارویی آمریکایی، این کارخانهها همچنان به آزمایش داروهای جدید در کشورهای فقیر ادامه میدهند و در حال گسترش این آزمایشها نیز هستند. کمپانیهای داروسازی، هند را یک هدف خوب پرجمعیت برای خود میدانند که با وجود آن میتوانند به خوبی از قوانین سختگیرانه آمریکا در مورد تست داروها نجات پیدا کرده و مردمی فقیر و بیاطلاع را برای رسیدن به اهداف اقتصادی خود استثمار کنند.
این کمپانیها با هزینههای بسیار پایینی حتی میتوانند از بین جمعیت فقیر هند، داوطلبانی را نیز برای آزمودن داروهای جدید خود به دست بیاورند. یک کارگر معمولی در هند روزانه حدود ۵۰ سنت درآمد دارد و یک کمپانی داروسازی آمریکایی برای تست داروهایش، به هر نفر ۱۰۰ تا ۴۰۰ دلار پیشنهاد میکند. این داروها به ظاهر در رابطه با کنترل زادوولد، دیابت، میگرن، فشار خون بالا و یا بیماریهای عفونی میباشند. آمارهای دولت هند میزان مرگومیر در اثر تست داروها را سالانه بیش از دوهزار نفر اعلام کرده است. این کار در برخی کشورها با اطلاع دولتها انجام میشود و گردش مالی مربوط به این جنایت بیسروصدا، سالانه تا ۳۰ میلیارد دلار تخمین زده میشود. در این میان هندوستان گوی سبقت را از بقیه کشورها ربوده و با توجه به وجود فراوان افرادی که قادر به تکلم به زبان انگلیسی هستند، کمپانیهای داروسازی آمریکا فقرای این کشور را بیشتر ترجیح میدهند. موضوع استفاده از مردم هند به جای موش آزمایشگاهی توسط کمپانیهای آمریکایی در سال ۲۰۱۱، بحثهایی را در سطح بینالمللی موجب شد، تا جایی که بخش انگلیسی شبکه تلویزیونی الجزیره با ارسال گزارشگر ویژه خود به هندوستان، برنامهای در این مورد تهیه کرد. بر اساس آمار سازمان ملل، ۳۰ درصد از مردم هند بیسواد هستند و شرکتهای تستکننده داروها از بیسوادی این مردم سوءاستفاده میکنند و حتی برخی از شرکتها با توجه به اهداف خاص آزمایشی خود، افراد را از میان بیماران بستری در بیمارستانها انتخاب میکنند. خانوادههایی وجود دارند که در اثر آزمایش واکسنهای ساختهشده برای بیماریهای گوناگون، کودکان خود را از دست دادهاند.
دکتر سارا پاسکالی (Dr. Sara K. Pasquali) متخصص اطفال در مرکز بهداشتی دانشگاه دوک آمریکا طی مقالهای به این موضوع پرداخته و ارائه گزارشی در مورد عملکرد غیر انسانی شرکتهای آمریکایی در کشورهای فقیر اذعان میکند؛ موضوعی که ما آن را شرح دادهایم، برخی مشکلات اخلاقی و علمی را آشکار کرده است. گاهی در کشورهای فقیر داروهای آزمایشی، تنها خدمات پزشکی موجود است که خانوادهها به آن دسترسی پیدا میکنند و البته کودکان جمعیت آسیبپذیری هستند.
دکتر مارسیا آنگل ( Dr. Marcia Angell) از استادان پزشکی اجتماعی در دانشکده پزشکی دانشگاه هاروارد معتقد است: هم اکنون ما افراد آسیبپذیر کشورهای ضعیف را به آزمایشگاههای داروسازی خود تبدیل کردهایم. این کار به طور کلی در رابطه با پول و سرمایه است. نباید در کشورهای فقیر آزمایش داروهای جدید انجام بگیرد؛ نه بر روی اطفال و نه بر روی افراد بالغ، مگر اینکه آزمایش در مورد داروی بیماری خاصی باشد که فقط و فقط در آن کشور و مردم اتفاق میافتد.دکتر سارا پاسکالی (Dr. Sara K. Pasquali) متخصص اطفال در مرکز بهداشتی دانشگاه دوک آمریکا طی مقالهای به این موضوع پرداخته و ارائه گزارشی در مورد عملکرد غیر انسانی شرکتهای آمریکایی در کشورهای فقیر اذعان میکند؛ موضوعی که ما آن را شرح دادهایم، برخی مشکلات اخلاقی و علمی را آشکار کرده است. گاهی در کشورهای فقیر داروهای آزمایشی، تنها خدمات پزشکی موجود است که خانوادهها به آن دسترسی پیدا میکنند و البته کودکان جمعیت آسیبپذیری هستند.
علیرغم مشکلات بهوجودآمده در آفریقا و کشورهای دیگر از سوی کارخانههای تولیدکننده مواد دارویی آمریکایی، این کارخانهها همچنان به آزمایش داروهای جدید در کشورهای فقیر ادامه میدهند و در حال گسترش این آزمایشها نیز هستند. کمپانیهای داروسازی، هند را یک هدف خوب پرجمعیت برای خود میدانند که با وجود آن میتوانند به خوبی از قوانین سختگیرانه آمریکا در مورد تست داروها نجات پیدا کرده و مردمی فقیر و بیاطلاع را برای رسیدن به اهداف اقتصادی خود استثمار کنند.
این کمپانیها با هزینههای بسیار پایینی حتی میتوانند از بین جمعیت فقیر هند، داوطلبانی را نیز برای آزمودن داروهای جدید خود به دست بیاورند. یک کارگر معمولی در هند روزانه حدود ۵۰ سنت درآمد دارد و یک کمپانی داروسازی آمریکایی برای تست داروهایش، به هر نفر ۱۰۰ تا ۴۰۰ دلار پیشنهاد میکند. این داروها به ظاهر در رابطه با کنترل زادوولد، دیابت، میگرن، فشار خون بالا و یا بیماریهای عفونی میباشند. آمارهای دولت هند میزان مرگومیر در اثر تست داروها را سالانه بیش از دوهزار نفر اعلام کرده است. این کار در برخی کشورها با اطلاع دولتها انجام میشود و گردش مالی مربوط به این جنایت بیسروصدا، سالانه تا ۳۰ میلیارد دلار تخمین زده میشود. در این میان هندوستان گوی سبقت را از بقیه کشورها ربوده و با توجه به وجود فراوان افرادی که قادر به تکلم به زبان انگلیسی هستند، کمپانیهای داروسازی آمریکا فقرای این کشور را بیشتر ترجیح میدهند. موضوع استفاده از مردم هند به جای موش آزمایشگاهی توسط کمپانیهای آمریکایی در سال ۲۰۱۱، بحثهایی را در سطح بینالمللی موجب شد، تا جایی که بخش انگلیسی شبکه تلویزیونی الجزیره با ارسال گزارشگر ویژه خود به هندوستان، برنامهای در این مورد تهیه کرد. بر اساس آمار سازمان ملل، ۳۰ درصد از مردم هند بیسواد هستند و شرکتهای تستکننده داروها از بیسوادی این مردم سوءاستفاده میکنند و حتی برخی از شرکتها با توجه به اهداف خاص آزمایشی خود، افراد را از میان بیماران بستری در بیمارستانها انتخاب میکنند. خانوادههایی وجود دارند که در اثر آزمایش واکسنهای ساختهشده برای بیماریهای گوناگون، کودکان خود را از دست دادهاند.
بیشتر بخوانید: آمریکا؛ پدیدآور ابولا و ایدز
نبیل غیوره (Nabeel Ghayar) از دانشگاه مک مستر کانادا، که اصالتاً سنانی است، میگوید: شرایط در پاکستان نیز شبیه به هند است و مردم، اعتماد کورکورانهای به پزشکان خود دارند. مردم هیچ اطلاعاتی در مورد برنامههای ساخت داروهای جدید ندارند و چیزی در مورد آزمایشهای پزشکی مربوط به آن نمیدانند. مردم به ندرت در مورد اثرات جانبی داروها میپرسند و قوانین نیز در این مورد ضعیف است و همه چیز به راحتی اتفاق میافتد و زنان و کودکان آسیب فراوانی میبینند.
هم اکنون بیش از ۸۰ درصد از داروهای تأییدشده توسط سازمان غذا و داروی آمریکا، در خارج از این کشور آزمایشهای انسانی را میگذرانند. طبق آمارهای موجود در سال ۱۹۹۰، ۲۷۱ مورد از داروهای ساختهشده برای آمریکاییها، بر روی مردم کشورهای دیگر تست شده است. این رقم در سال ۲۰۰۸ به ۶۴۸۵ مورد رسیده است و آمار سازمان غذا و داروی آمریکا، نشان میدهد که بیش از ۸۰ درصد از داروهایی که خواستار مجوز بودهاند، اسنادی مبنی بر آزمایش در خارج از آمریکا به این سازمان ارائه دادهاند. شرکت «مرک» یکی از شرکتهای بزرگ داروسازی است که دارای سابقه طولانی در تست داروهایش بر روی مردم فقیر است.
در ادامه به بخشی از سیاستها و آزمایشهای ننگین دولت آمریکا در جهت تولید و استفاده از عوامل خطرناک بیولوژیک علیه بشریت میپردازیم و خوانندگان محترم را دعوت خواهیم کرد به این نکته توجه کنند که اگر روزی چنین جنایتکارانی در سایه اهمال و زودباوری ملتهای دیگر، موفق به تکمیل سیطره قدرت جهانی خود شوند؛ در چه حد و درجهای مرتکب اعمال ضدانسانی خواهند شد.
پس از حملات یازده سپتامبر و به دنبال آن پیش آمدن برنامه طراحی، دولت نومحافظهکاران با بهانه قرار دادن این اتفاق، سیلی از بودجههای دولتی را برای مقابله با تهدیدات بیولوژیک گروههای تروریستی همچون القاعده، به مراکز تحقیقاتی مختلف ارائه داد تا به ظاهر راهکارهایی برای مقابله با این حملات فراهم کنند.ارتش آمریکا در طول دهههای گذشته برای دستیابی به تسلیحات بیولوژیک علاوه بر شهروندان نظامی خود، حتی شهروندان غیر نظامی از همهجا بیخبر آمریکایی را نیز به عنوان نمونههای آزمایشگاهی به کار گرفته و از آنان به صورت حیوانات آزمایشگاهی برای تست عواملی همچون گاز خردل، گاز اعصاب، داروهای روانگردان، باکتریها و ویروسهای گوناگون استفاده کرده است.
در سیستم درجهبندی امنیت بیولوژیک آمریکا، درجه ۴ به خطرناکترین آزمایشها و آزمایشگاهها داده میشود. پیش از یازده سپتامبر، تنها پنج آزمایشگاه وجود داشت که در بالاترین درجه امنیت بیولوژیک، یعنی درجه ۴، قرار داشتند و به طور فعال در زمینه مطالعه عوامل بیولوژیک مرگزا کار میکردند؛ درحالی که در سال ۲۰۰۹ این تعداد به ۱۵ مورد رسید و روند افزایشی همچنان ادامه داشته و تعداد دیگری نیز درحال ساخت هستند. موضوع نامههای آلوده به سیاهزخم نیز، جنجال دیگری بود که میتوانست مردم و نمایندگان کنگره آمریکا را قانع کند تا با این ادعا که «دشمن علیه ما تسلیحات بیولوژیک به کار میبرد» هزینههایی را که قرار بود، صرف تولید دارو برای مداوای بیماران شود، به تحقیق بر روی تسلیحات بیولوژیکی اختصاص دادند.
در مجموع هم اکنون بیش از ۴۰۰ مرکز تحقیقاتی در درجات امنیت بیولوژیک ۳ و ۴ در آمریکا فعال هستند که توانایی تولید عواملی همچون باکتری سیاهزخم و فرآوردههای آن را دارند و بیش از ۱۴ هزار نفر بر روی تولید چنین عوامل خطرناکی کار میکنند، که اکثر آنها مربوط به بخش غیر دولتی بوده و برای کسب بودجه مجبورند پروژههای مد نظر سیاستمداران را هرچه که باشد بپذیرند.
جالب توجه است که این توسعه گسترده تحقیقات، تنها به بهانه احساس خطر از چند گروهک تروریستی و انتقال تبلیغاتی این احساس به مردم آمریکا انجام گرفته است. به نظر میرسد قدرتهای جهانی وارد مسابقه تسلیحاتی پنهان جدیدی شدهاند که بسیار پرحاشیهتر و مخربتر از مسابقه دستیابی به تسلیحات هستهای است. شاید دیگر هزینههای ساخت و نگهداری تسلیحات هستهای چندان به صرفه نمیباشد و نظم نوین جهانی ادعاشده از سوی دنیای غرب، نیاز به اسلحه نوین کمخرجتر و مخربتری دارد. با این وصف توسعه تسلیحات بیولوژیک خطر جدی مسابقه تسلیحاتی قدرتها در دنیای آینده خواهد بود؛ زیرا از هم اکنون در آمریکا و برخی دیگر از مدعیان قدرت، مراکز ملی دفاع بیولوژیک در تمامی زیرشاخههای آن تأسیس شده است.
نکته بسیار مهم این است که ارتش آمریکا در طول دهههای گذشته برای دستیابی به این تسلیحات علاوه بر شهروندان نظامی خود، حتی شهروندان غیر نظامی از همهجا بیخبر آمریکایی را نیز به عنوان نمونههای آزمایشگاهی به کار گرفته و از آنان به صورت حیوانات آزمایشگاهی برای تست عواملی همچون گاز خردل، گاز اعصاب، داروهای روانگردان، باکتریها و ویروسهای گوناگون استفاده کرده است.
در سالهای اخیر، ظهور بیماریهایی مانند: ایدز، بیماری لژیونری ، هپاتیت ، جنون گاوی، ویروسهای عامل خونریزی، تب لاسا، سندرم خستگی مزمن، بیماری جنگ خلیج فارس و بیماریهای دیگر، سوالاتی در مورد منشأ آنها ایجاد کرده است. بر اساس گزارشهای علمی، در هشت دهه از قرن بیستم، آمار مرگومیر ناشی از بیماریهای مسری در آمریکا در حال کاهش بوده است، اما به یکباره از سال ۱۹۸۱ تا ۱۹۹۵ این آمار ۵۸ درصد افزایش یافته است که نشانهای از توسعه آزمایشهای تسلیحات بیولوژیکی در این کشور است.
منبع: اسرار شیطان (ناگفتههایی از ایالات متحده آمریکا)، صالح قاسمی، تهران، نشر سلمان پاک، 1395.