قرآن و خرافات
خرافات :
يا اهل الکتاب لا تغلوا في دينکم و لا تقولوا علي الله الا الحق ... نساء / 171 ؛ اي اهل کتاب در دين خود غلو مکنيد و درباره ي خدا جز [ سخن ] درست مگوييد ...
دو آيه بالا از آيات جالبي هستند که در زندگي روزمره ما با کمي توجه ، مصداق هاي بسياري پيدا مي کنند . خيلي مواقع گزافه گويي هايي که در دين مي شود ، مثل معجزاتي که به آدم هاي مختلف نسبت داده مي شود ، بي ضرر به نظر مي رسند و در نگاه اول بي تأثير روي کل دين . ولي متأسفانه بعضي از اين غلوها به قدري با مهارت طراحي شده اند که در دراز مدت روي اعتقادات خيلي ها تأثير مي گذارند . براي اينکه اين موضوع کاملاً آشکار شود ، چند مثال مي زنيم که اثبات نادرستي آنها ساده مي باشد :
مثال اول ، اعجاز در اکتشافات جديد :
واقعيت اين عکس برنده جايزه ي سوم مسابقه فوتوشاپ در يک وب سايت است . عکس اوليه متعلق به يک حفاري در آمريکا است که بعداً عکس اسکلت با نرم افزار به آن اضافه شده است .
مثال بعدي احتياج به دقت بيشتري براي تشخيص دارد .
مثال دوم ، کد نوزده در قرآن :
در سال 1978 ، شخصي به نام رشاد خليفه ، نتيجه تحقيقات آماري خود بر قرآن را منتشر کرد . بر اساس دو آيه بالا ، او معتقد بود که قرآن داراي يک کد پنهان نوزده است . براي نمونه ، تعداد سوره هاي قرآن 114 است که مضربي از نوزده است . بسم الله الرحمن الرحيم که در اول سوره هاي قرآن مي آيد ، داراي نوزده حرف است . اولين وحي به پيامبر داراي نوزده کلمه است . آخرين سوره نازل شده بر پيامبر يعني سوره ي نصر ، داراي نوزده کلمه است و اولين آيه درسوره ي نصر هم نوزده حرف دارد . تمامي اين اطلاعات در نگاه اول بسيار جذاب و قابل قبول مي آيد . ولي حقيقت اين است که هر کسي مي تواند در هر متني به دنبال يک طرح و الگوي رياضي بگردد . رشاد خليفه در واقع به قدري به کد نوزده معتقد بود ، که مي خواست هر چيزي در قرآن را در اين فرمت بگنجاند . يکي از اين موارد تعداد آيات قرآن بود . تعداد آيات قرآن کريم 6348 است و اين عدد به نوزده قابل قسمت نيست . اين شايد مي توانست خط بطلاني باشد بر نظريه کد نوزده در قرآن . ولي در کمال تعجب ، رشاد خليفه اعلام کرد که دو آيه آخر سوره ي توبه جزو قرآن نيست و بايد از قرآن حذف شود . با حذف اين دو آيه ، تعداد آيات قرآن 6346 مي شود که به نوزده قابل قسمت مي شود . اين شايد يک مثال جالب از حالتي باشد که غلو کردن در دين باعث گمراهي شده است .
بيان اين مطلب از جانب کساني که اعجاز قرآن را درک نکرده اند ، به عنوان راه حلي است تا اعتقادات سست خود را استحکام ببخشند .
واقعيت اين است که عنوان اين مطالب معمولاً از جانب دو گروه مردم است : اول عده اي ساده انديش که دنباله رو نظرات ديگران هستند . گروه دوم اما کساني هستند که معتقد هستند براي پيش برد دين و گسترش اسلام مي توان دروغ گفت و به دين شاخ و برگ داد . هر دو گروه ولي در يک چيز مشترکند :هر دو از قرآن بهره اي نبرده اند . اگر در حقيقت برده بودند ، به نشر و گسترش تنها معجزه پيامبر مي پرداختند .
منبع: ماهنامه قرآني ،آموزشي نسيم وحي،شماره 8 /س