سفیران امام (بخش دوم)

هرکس از فقها نفس خود را از گناه و محرمات نگهداری کند و دین خود را حفظ نماید و مخالف هوای خود و مطیع مولای خود باشد، پس کسی که فقیه نیست و قدرت استنباط ندارد باید از او تقلید کند[2].
بنابراین طبق این حدیث، نایب عام باید چهار شرط زیر را داشته باشد:
1. دوری از گناه؛
2. حفظ دین؛
3. مخالف هواهای نفسانی؛
4. مطیع بودن و اطاعت از خداوند و ائمه:.
بنابراین کسانی که این شرایط را داشته باشند، نایب عام حضرت هستند و کسانی که بعد از دورۀ غیبت صغرا، یعنی از آغاز دورۀ غیبت کبرا نیابت دارند، نایب عام نامیده می‌شوند.

پی نوشت:
[1]. «واما الحوادث الواقعه فارجعوا فیها الی رواة حدیثنا فانهم حجتی علیکم وانا حجة الله علیهم» (کمال‌الدین، ج2، ترجمه: منصور پهلوان، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی، ص237 - 238، ح4).