امام مهدي (عليه السلام) از منظر بزرگان

آيت الله سيد محمد باقر صدر

-اگر چه قسمتي از شرايط و موقعيت هاي انقلاب اسلامي مهدي (عليه السلام) آسماني و خدايي است، اما اجراي کلي مأموريت او به گرد آمدن شرايط عيني و خارجي وابسته است.(1)
-مسلماً انقلاب مهدي (عجل الله تعالي فرجه الشريف) نيز مانند هر دگرگوني اجتماعي ديگر، از جهت اجرا به موقعيت هاي اجتماعي بستگي دارد که بايد هم ساز با آن موقعيت هاي معين پيش آيد؛ زيرا مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) خود را براي اقدامي اجتماعي و در سطحي محدود آماده نکرده، بکله رسالتي که از سوي خداوند براي او تعيين شده، دگرگون ساختن همه جانبه گيتي است به صورتي که همه افراد بشر از تاريکي هاي ستم و بيداد و به فروغ دادگري راه يابند.(2)

حجت الاسلام جواد محدثي

-ياران حضرت مهدي(عجل الله تعالي فرجه الشريف) که در رکابش سر و جان مي بازند و مطيع فرمان اويند و ويژگي هاي خود او را دارند: مهربان بر مؤمنان، سخت گير بر کافران و منافقان، عدالت گستر ساده زيست، پرتلاش، جوان دل، زاهدان شب و شيران روز، آهنين اراده و قوي دل.(3)

ابن عربي

-آگاه باشيد! همانا خاتمه بخش اوليا زنده و شاهد و گواه است و او همان امام جهانيان است. او سرور بزرگوار، مهدي آل احمد است.(4)

شيخ منصور علي ناصف از دانشمندان معاصر(جامع الزهرا)

-در ميان دانشمندان پيشين و پسين اهل تسنن مشهور است که بايد در آخر الزمان مردي از دودمان نبوت به نام مهدي ظهور کند و بر ممالک اسلامي مسلط شود و مسلمانان نيز از وي پيروي نمايند. مهدي در ميان مردم با عدالت رفتار مي کند. دين اسلام را تأييد مي نمايد. بعد از ظهور او دجال آشکار مي شود. عيسي بن مريم از آسمان فرود مي آيد و دجال را به قتل مي رساند يا اين که با کمک مهدي او را مي کشد.(5)

هانري کربن

-اسلام شيعي مبتني بر نوعي پيامبر شناسي است که در يک امام شناسي بسط پيدا مي کند... وظيفه حکمت نبوي، تداوم و حفظ معناي معنوي وحي الهي، يعني باطن است. وجود اسلامي معنوي نيز وابسته به همين حفظ باطن است و گرنه اسلام با گونه هاي ويژه آن دستخوش همان فرآيندي مي شد که در مسيحيت، نظام هاي کلامي را به ايدئولوژي هاي اجتماعي و مهدويت کلامي را به عنوان مثال به مهدويت اجتماعي و به امري عرفي تبديل کرد.(6)

پي نوشت :

1-سيد محمد باقر صدر، امام مهدي؛ حماسه اي از نور، ترجمه: کتابخانه بزرگ اسلامي، مؤسسه الامام المهدي، بنياد بعثت، ص 76.
2-همان، ص 71.
3-محمد باقر حيدري کاشاني، به سوي ظهور، سلوک جوان، چ1، 1385، ص 95.
4-همان، ص 108.
5-علي دواني، دانشمندان عامه و مهدي موعود، دارالکتب الاسلاميه، تهران، 1353، ص29.
6-سيد رضي موسوي، مهدويت از ديدگاه دين پژوهان غربي، تهران، بنياد فرهنگي حضرت مهدي موعود، 1385، ص40.

منبع:اشارات، شماره 123