تشخیص پرواز یک هواپیمای بدون سرنشین
یک تکنیک جدید می‌تواند زمانی را نشان دهد که یک ربات جاسوس در حال گرفتن ویدئو از شما یا خانه شما است.
در حال حاضر راهی برای گفتن این به وجود آمده است که آیا شما توسط چشمی در آسمان مورد جاسوسی هستید یا خیر.
محققان یک روش برای تعیین اینکه یک هواپیمای بدون سرنشین یا یک ربات پرنده در حال ضبط اطلاعات شما است را پیدا کرده‌اند و آنها می‌توانند بدون نیاز به ترجمه اطلاعات ویدئویی که دستگاه برای خلبان خود پخش می‌کنند، آن را بگویند. این تکنیک، که 9 ژانویه در سایت arXiv.org توصیف شده است، می‌تواند به پایگاه‌های نظامی کمک کند تا جاسوسی‌های ناخواسته روباتیک را شناسایی کنند. همچنین می‌تواند به افراد کمک کند تا حریم خصوصی خود را حفظ کنند.
احمد جاوید می‌گوید: "مردم قبلا در زمینه شناسایی [حضور] هواپیماهای بدون سرنشین کار کرده‌اند اما هیچکس این مشکل را حل نکرده بود که آیا هواپیمای بدون سرنشین واقعا چیزی را از من ثبت کرده است؟". او در دانشگاه تولدو در اوهایو در زمینه‌های سایبری تحصیل می‌کند و اینکه چگونه کامپیوترها را از جاسوسان می‌توان محافظت کرد.
بن نسی یک مهندس نرم افزار است. او کسی است که برنامه‌های کامپیوتری را توسعه می‌دهد و در دانشگاه بن گوریون Negev کار می‌کند. تصاویری که از یک هواپیمای بدون سرنشین پخش می‌شود، از ناحیه‌های کوچکی به چشم میخورد که پیکسل نامیده می‌شوند. گروه ناسی متوجه شد که می‌تواند چگونگی نگاه هواپیماهای بدون سرنشین به اشیا را تغییر دهد. وقتی چیزی تغییر می‌کند (به عنوان مثال، به یک رنگ متفاوت تبدیل می‌شود)، جریان داده‌های رمزگذاری شده که در هواپیمای بدون سرنشین پخش می‌شود نیز تغییر خواهد کرد. (داده‌های رمزگذاری شده مواردی هستند که به یک کد مخفی وارد شده‌اند.)
هواپیمای بدون سرنشین این اطلاعات را از طریق Wi-Fi ارسال می‌کند. وقتی پیکسل‌ها تغییر رنگ می‌دهند، داده‌ها نیز باید تغییر کنند. پیکسل‌های بیشتر که از یک قاب ویدئویی عبور می‌کنند و اطلاعات بیشتری را به یک هواپیمای بدون سرنشین در هر ثانیه می‌فرستند. بنابراین اگر یک دانشمند بتواند سرعت ارسال اطلاعات از یک فرد یا خانه را تغییر دهد، اطلاعات پیکسلی هواپیمای بدون سرنشین نیز تغییر خواهد کرد. این نیاز به اطلاعات بیشتری دارد و دانشمندان همچنین می‌توانند ببینند که آیا تغییرات ظاهری مربوط به ترافیک Wi-Fi بدون ارتباط به استفاده آن مکان است یا خیر. اگر آنها این اندازه گیری را انجام دهند، این نشان می‌دهد که هواپیماهای بدون سرنشین ممکن است در حال ضبط اطلاعات شما باشد.
در حال حاضر راهی برای گفتن این به وجود آمده است که آیا شما توسط چشمی در آسمان مورد جاسوسی هستید یا خیر.
محققان یک روش برای تعیین اینکه یک هواپیمای بدون سرنشین یا یک ربات پرنده در حال ضبط اطلاعات شما است را پیدا کرده‌اند و آنها می‌توانند بدون نیاز به ترجمه اطلاعات ویدئویی که دستگاه برای خلبان خود پخش می‌کنند، آن را بگویند. این تکنیک، که 9 ژانویه در سایت arXiv.org توصیف شده است، می‌تواند به پایگاه‌های نظامی کمک کند تا جاسوسی‌های ناخواسته روباتیک را شناسایی کنند. همچنین می‌تواند به افراد کمک کند تا حریم خصوصی خود را حفظ کنند.
احمد جاوید می‌گوید: "مردم قبلا در زمینه شناسایی [حضور] هواپیماهای بدون سرنشین کار کرده‌اند اما هیچکس این مشکل را حل نکرده بود که آیا هواپیمای بدون سرنشین واقعا چیزی را از من ثبت کرده است؟". او در دانشگاه تولدو در اوهایو در زمینه‌های سایبری تحصیل می‌کند و اینکه چگونه کامپیوترها را از جاسوسان می‌توان محافظت کرد.
بن نسی یک مهندس نرم افزار است. او کسی است که برنامه‌های کامپیوتری را توسعه می‌دهد و در دانشگاه بن گوریون Negev کار می‌کند. تصاویری که از یک هواپیمای بدون سرنشین پخش می‌شود، از ناحیه‌های کوچکی به چشم میخورد که پیکسل نامیده می‌شوند. گروه ناسی متوجه شد که می‌تواند چگونگی نگاه هواپیماهای بدون سرنشین به اشیا را تغییر دهد. وقتی چیزی تغییر می‌کند (به عنوان مثال، به یک رنگ متفاوت تبدیل می‌شود)، جریان داده‌های رمزگذاری شده که در هواپیمای بدون سرنشین پخش می‌شود نیز تغییر خواهد کرد. (داده‌های رمزگذاری شده مواردی هستند که به یک کد مخفی وارد شده‌اند.)
هواپیمای بدون سرنشین این اطلاعات را از طریق Wi-Fi ارسال می‌کند. وقتی پیکسل‌ها تغییر رنگ می‌دهند، داده‌ها نیز باید تغییر کنند. پیکسل‌های بیشتر که از یک قاب ویدئویی عبور می‌کنند و اطلاعات بیشتری را به یک هواپیمای بدون سرنشین در هر ثانیه می‌فرستند. بنابراین اگر یک دانشمند بتواند سرعت ارسال اطلاعات از یک فرد یا خانه را تغییر دهد، اطلاعات پیکسلی هواپیمای بدون سرنشین نیز تغییر خواهد کرد. این نیاز به اطلاعات بیشتری دارد و دانشمندان همچنین می‌توانند ببینند که آیا تغییرات ظاهری مربوط به ترافیک Wi-Fi بدون ارتباط به استفاده آن مکان است یا خیر. اگر آنها این اندازه گیری را انجام دهند، این نشان می‌دهد که هواپیماهای بدون سرنشین ممکن است در حال ضبط اطلاعات شما باشد.
نمایش سیگنال‌های هواپیمای بدون سرنشین
تیم ناسی تصمیم گرفت این ایده را آزمایش کند. آنها پنجره یک خانه را با فیلم پوششی خاصی پوشانده بودند. این فیلم می‌توانست از رنگ شفاف تا تقریبا سفید تغییر کند. برای انجام این کار، آنها فقط باید یک کنترل از راه دور را در آن قرار می‌دادند. محققان این پوشش "هوشمند" را هر دو ثانیه یا هر دقیقه دو بار به عقب و جلو سوق دادند یا آن را روشن و تاریک می‌کردند. سپس دانشمندان یک هواپیمای بدون سرنشین با یک دوربین فیلمبرداری که در فاصله 40 متری از پنجره قرار داشت شروع به ضبط تصویر کردند.
دانشمندان به منظور کشف این امر، و با استفاده از یک اسکنر نشان دادند که می‌توانند امواج رادیویی را هواپیمای بدون سرنشین را شناسایی کنند. این‌ها سیگنال‌های Wi-Fi بودند که توسط هواپیماهای بدون سرنشین پخش می‌شد و به اندازه کافی مطمئن بود که ترافیک Wi-Fi هواپیمای بدون سرنشین را تشخیص دهد. این امر نشان می‌دهد که یک اسکنر رادیویی ساده می‌تواند زمانی که یک هواپیمای بدون سرنشین در حال فیلم برداری از یک پنجره است را نشان دهد.
دانشمندان یک پوشش هوشمند را برای پوشاندن پنجره‌ها کشف کردند. این پوشش می‌تواند از رنگ‌های شفاف (سبز) تا تقریبا مات (قرمز) دسته بندی شود. هنگامی که پنجره بین دو این رنگ تغییر می‌کند، پیکسل‌های بیشتری در یک ویدیو هواپیمای بدون سرنشین بین فریم‌ها تغییر می‌کند. این باعث افزایش ترافیک Wi-Fi خروجی هواپیمای بدون سرنشین (فاصله محرک) می‌شود، در مقایسه با زمانی که پوشش هوشمندی وجود ندارد.
در این مورد، استفاده از تجهیزات رادیویی ممکن است به شدت مورد نیاز باشد. سیمون بیونباخ می‌گوید ممکن است سیگنال‌های Wi-Fi را با یک لپتاپ یا کامپیوتر دیگر با یک کارت بی سیم بتوان تعیین کرد. او یک دانشمند کامپیوتر است که در این پروژه دخیل نیست. او در انگلستان و در دانشگاه آکسفورد کار می‌کند.
در یک آزمایش دیگر، یک هواپیمای بدون سرنشین، از شخصی در فاصله حدود 20 متری تصویر برداری می‌کرد. این شخص یک رشته چراغ‌های LED پوشیده بود (به عنوان دیودهای نوری نیز شناخته می‌شود) که هر پنج ثانیه، چراغ‌های آن روشن و خاموش می‌شدند و یا فقط روشن ماندند. جریان داده‌ها از دوربین جاسوسی در هر زمانی که چراغ‌ها روشن می‌شدند، این داده‌ها را نشان می‌داد و در نتیجه داده‌های اسکن شده از هواپیماهای بدون سرنشین می‌توانند نظارت بر حتی یک فرد را شناسایی کنند.
توماس ریستنپارت می‌گوید: این تکنیک برای شناسایی هدف یک دوربین جاسوسی، ایده بسیار جالبی است. او یک دانشمند کامپیوتر است که در این مطالعه جدید همکاری ندارد. او در دانشگاه کورنل در ایتکا، N.Y. کار می‌کند. با این حال، محققان می‌گویند، باید آزمایش کنند که آیا این روش برای بیش از یک پنجره خانه یا چراغ های چشمک زن کار می‌کند یا خیر. او گفت: "من فکر نمی‌کنم کسی قصد داشته باشد یک پیراهن چراغ دار را برای رد این احتمال که یک هواپیمای بدون سرنشین ممکن است از او فیلم بگیرد، بپوشد".
جابی نیز با این حرف موافق است او می‌گوید این سیستم باید کاربر پسند باشد. برای تامین امنیت خانه، او یک دستگاه کوچک با یک چراغ فلش دار قابل نصب بر روی یک پنجره را تصور می‌کند که می‌تواند سیگنال‌های Wi-Fi هواپیمای بدون سرنشین را ثبت کند و هنگامی که یک هواپیمای بدون سرنشین در حال پرواز است، بتواند صاحب خانه را آگاه کند.
درو دیویدسون یک دانشمند کامپیوتر است که در Tala Security، Inc در دالاس تگزاس کار می‌کند. او می‌گوید: "این اتفاق معادل این است که یک ون ناشناس در بیرون از خانه شما کشیک می‌کشد. او می‌گوید دانستن این موضوع بهتر است تا اینکه ندانید در حال تعقیب و جاسوسی هستید".
دانشمندان به منظور کشف این امر، و با استفاده از یک اسکنر نشان دادند که می‌توانند امواج رادیویی را هواپیمای بدون سرنشین را شناسایی کنند. این‌ها سیگنال‌های Wi-Fi بودند که توسط هواپیماهای بدون سرنشین پخش می‌شد و به اندازه کافی مطمئن بود که ترافیک Wi-Fi هواپیمای بدون سرنشین را تشخیص دهد. این امر نشان می‌دهد که یک اسکنر رادیویی ساده می‌تواند زمانی که یک هواپیمای بدون سرنشین در حال فیلم برداری از یک پنجره است را نشان دهد.
دانشمندان یک پوشش هوشمند را برای پوشاندن پنجره‌ها کشف کردند. این پوشش می‌تواند از رنگ‌های شفاف (سبز) تا تقریبا مات (قرمز) دسته بندی شود. هنگامی که پنجره بین دو این رنگ تغییر می‌کند، پیکسل‌های بیشتری در یک ویدیو هواپیمای بدون سرنشین بین فریم‌ها تغییر می‌کند. این باعث افزایش ترافیک Wi-Fi خروجی هواپیمای بدون سرنشین (فاصله محرک) می‌شود، در مقایسه با زمانی که پوشش هوشمندی وجود ندارد.
در این مورد، استفاده از تجهیزات رادیویی ممکن است به شدت مورد نیاز باشد. سیمون بیونباخ می‌گوید ممکن است سیگنال‌های Wi-Fi را با یک لپتاپ یا کامپیوتر دیگر با یک کارت بی سیم بتوان تعیین کرد. او یک دانشمند کامپیوتر است که در این پروژه دخیل نیست. او در انگلستان و در دانشگاه آکسفورد کار می‌کند.
در یک آزمایش دیگر، یک هواپیمای بدون سرنشین، از شخصی در فاصله حدود 20 متری تصویر برداری می‌کرد. این شخص یک رشته چراغ‌های LED پوشیده بود (به عنوان دیودهای نوری نیز شناخته می‌شود) که هر پنج ثانیه، چراغ‌های آن روشن و خاموش می‌شدند و یا فقط روشن ماندند. جریان داده‌ها از دوربین جاسوسی در هر زمانی که چراغ‌ها روشن می‌شدند، این داده‌ها را نشان می‌داد و در نتیجه داده‌های اسکن شده از هواپیماهای بدون سرنشین می‌توانند نظارت بر حتی یک فرد را شناسایی کنند.
توماس ریستنپارت می‌گوید: این تکنیک برای شناسایی هدف یک دوربین جاسوسی، ایده بسیار جالبی است. او یک دانشمند کامپیوتر است که در این مطالعه جدید همکاری ندارد. او در دانشگاه کورنل در ایتکا، N.Y. کار می‌کند. با این حال، محققان می‌گویند، باید آزمایش کنند که آیا این روش برای بیش از یک پنجره خانه یا چراغ های چشمک زن کار می‌کند یا خیر. او گفت: "من فکر نمی‌کنم کسی قصد داشته باشد یک پیراهن چراغ دار را برای رد این احتمال که یک هواپیمای بدون سرنشین ممکن است از او فیلم بگیرد، بپوشد".
جابی نیز با این حرف موافق است او می‌گوید این سیستم باید کاربر پسند باشد. برای تامین امنیت خانه، او یک دستگاه کوچک با یک چراغ فلش دار قابل نصب بر روی یک پنجره را تصور می‌کند که می‌تواند سیگنال‌های Wi-Fi هواپیمای بدون سرنشین را ثبت کند و هنگامی که یک هواپیمای بدون سرنشین در حال پرواز است، بتواند صاحب خانه را آگاه کند.
درو دیویدسون یک دانشمند کامپیوتر است که در Tala Security، Inc در دالاس تگزاس کار می‌کند. او می‌گوید: "این اتفاق معادل این است که یک ون ناشناس در بیرون از خانه شما کشیک می‌کشد. او می‌گوید دانستن این موضوع بهتر است تا اینکه ندانید در حال تعقیب و جاسوسی هستید".
برگرفته از سایت ساینس نیوز فور استیودنتس
