16 شهریور 1388 / 17 رمضان 1430 / 7 سپتامبر 2009 |
|
1) آغاز به كار كارخانه برق تهران با نيروي توربينهاي گازي (1344 ش) |
.jpg "16 شهریور 1388 / 17 رمضان 1430 / 7 سپتامبر 2009")
2) تظاهرات عظيم مردمي ضد رژيم پهلوي به دعوت روحانيت در سراسر كشور (1357 ش):
تظاهرات روز عيد فطر، در13 شهريور سال 57، زمينه را براي تظاهرات 16 شهريور فراهم آورد. در روز 16 شهريور 57، در پي دعوت جامعه روحانيت مبارز، حدود دو ميليون نفر از مردم قهرمان تهران به عنوان اعتراض به رژيم، در ميدان شهياد تجمع كردند. در اين روز، نام ميدان شهياد به ميدان آزادي تغيير يافت. در اين راهپيمايي، در حالي كه آيتاللَّه طالقاني پيشاپيش جمعيت حركت ميكرد، مورد هتك حرمت از سوي مزدوران رژيم طاغوت قرار گرفت. ولي انبوه مردم و توقف آنها در خيابان، مانع اقدام پليس گرديد. در ادامه در ميدان آزادي، قطعنامهاي كه تهيه شده بود قرائت و مورد تأييد و تصويب مردم قرار گرفت. در اين قطعنامه، آزادي و استقلال، حكومت اسلامي با رهبري امام خميني، آزادي زندانيان سياسي، انحلال ساواك و برچيده شدن رژيم شاه مطرح شده بود. به دنبال تظاهرات مفصل و همه جانبه امروز در تهران و شهرستانها، هيئت دولت تصويبنامهاي صادر و به موجب آن مقرر گرديد از بامداد روز هفدهم شهريور، در تهران و يازده شهر قم، تبريز، مشهد، اصفهان، شيراز، آبادان، اهواز، كرج، قزوين، كازرون و جهرم حكومت نظامي به مدت شش ماه برقرار گردد. |
.jpg "16 شهریور 1388 / 17 رمضان 1430 / 7 سپتامبر 2009")
3) تصويب اعلام حكومت نظامي در تهران به درخواست شريف امامي نخست وزير پهلوي(1357ش):
به دنبال تظاهرات ميليوني و خشمآلود چند روز اخير ملت انقلابي ايران عليه رژيم سفاك طاغوت، جعفر شريف امامي، نخست وزير رژيم پهلوي، روز شانزدهم شهريور 57، از دو مجلس شوراي ملي و سنا تقاضاي تشكيل جلسه فوق العاده كرد و بعد از ظهر همان روز، جلسه هيئت وزيران تشكيل شد. در اين جلسات، مدتي درباره تسلط يافتن به اوضاع و راههاي جلوگيري از آشوبها و آتش سوزيها تبادل افكار گرديد. سرانجام شريف امامي ضمن سخناني افزود كه كشور به جريان يك توطئه ضد مردمي قرار گرفته است و محركين اين توطئه نيز شناخته شدهاند و چارهاي جز بازداشت آنان نيست. با قوانين فعلي نميتوان متعرض آنان شد و صلاح در اين است كه براي تسلط به امور و مهار كردن تظاهرات، در تهران و چند شهرستان ناآرام، حكومت نظامي برقرار شود. شريف امامي قول داد كه اعلام حكومت نظامي صرفاً به منظور دستگيري محركين و عوامل خارجي است و به هيچ وجه براي مقابله با مردم نميباشد. به اين ترتيب هيئت وزيران، برقراري حكومت نظامي را به تصويب رساند. همزمان با اولين روز از حكومت نظامي در هفدهم شهريور 57، هزاران تن از مردم انقلابي به خاك و خون كشيده شدند و اين حادثه زوال رژيم ستمشاهي را سرعت بخشيد. |
|
4) رحلت عالم ديني، آيتاللَّه "حاج ميرزا محمدباقر آشتياني" (1363ش):
حاج ميرزا محمدباقر بن احمد آشتياني، در سال 1284ش (1323ق) در خانداني اهل علم و فضيلت در تهران به دنيا آمد. وي پس از فراغت از سطوح اوليه، به نجف اشرف رفت و در محضر درس آيات عظام: سيد ابوالحسن اصفهاني، آقا ضياءالدين عراقي، سيدابوالحسن اصفهاني و ميرزاي ناييني، فقه و اصول را آموخت. آيتاللَّه آشتياني از آن پس در تهران اقامت گزيد و ساليان طولاني در مدرسه مروي به تدريس معقول و منقول همت گماشت. ايشان همچنين مدتي نمايندگي و وكالت مطلقه از طرف آيتاللَّه سيد ابوالقاسم خويي داشت و شهريه حوزه علميه قم را از طرف معظمٌ له ميپرداخت. از اين دانشمند فرهيخته بيش ازسي اثر برجاي مانده كه كتاب النكاح، كتاب الصّوم، كتاب القضا، تعليقاتي بر فرائد و رسالهاي در لباس مشكوك از آن جملهاند. ميرزا محمدباقرآشتياني سرانجام در شب هفدهم شهريور 1363ش برابر با دوازدهم ذيحجه 1404ق در هفتاد و نه سالگي در تهران درگذشت و در شهر ري به خاك سپرده شد. |
|
5) ارتحال فقيه بزرگوار، آيتاللَّه "سيد حسين بُدَلا" (1382ش):
آيتاللَّه سيد حسين بدلا در سال 1286ش (1326ق) در قم به دنيا آمد. وي در ابتدا به فراگيري علوم اسلامي روي آورد و از محضر استاداني همچون: شيخ ابوالقاسم كبير قمي، آخوند ملاعلي همداني و سيد محمدرضا گلپايگاني استفاده نمود. آيتاللَّه بدلا از آن پس در درس آيتاللَّه شيخ عبدالكريم حائري يزدي حاضر شد و طي ساليان متمادي، به مدارج بالاي علمي و اخلاقي دست يافت. ايشان از آن پس، به تبليغ و ترويج معارف دين و احكام شرعي پرداخت و منشأ خدمات خير گرديد. همچنين حضور آيتاللَّه بدلا در حوزه در مقطع فشارهاي رضاخاني و تلاشهاي آيتاللَّه حائري يزدي جهت حفظ اين كانون نشر معارف ناب دين، دوستي عميق با آيتاللَّه سيدمحمود طالقاني، حضور مداوم و ارتباط با محافل ديني و ملي تهران، موجب گشته بود كه در شناخت ماهيت جريانهاي فرهنگي و سياسي جامعه و حوزه، از نگاهي موشكافانه و عبرتجو برخوردار باشد. ذهن و ضمير او به مثابه گنجينهاي گرانسنگ و منحصر به فرد از گفتنيهاي تاريخ معاصر ايران و خصال و مَلكات كرداري طيف گستردهاي از مراجع و عالمان حوزه، ميراث ارزندهاي براي طلاب جوان و پژوهشگر به شمار ميرفت كه در اين رهگذر، تعداد زيادي از وجود ايشان بهره بردند. ايشان با اكثر علما و بزرگان حوزه علميه قم در طي هشتاد سال اخير مراوده و رفاقت داشت و سالهاي سال، نماز جماعت يكي از مساجد بزرگ شهر قم را اقامه ميكرد. آيتاللَّه بدلا سرانجام در شب 16 شهريور 1382ش (9 رجب 1424ق) در 96 سالگي درگذشت و در حرم حضرت معصومه مدفون گرديد. |
|
6) 17رمضان سال727 هجري قمري:
ابن زمسلكاني فقيه، قاضي، محدث، اديب و شاعر دمشقي درگذشت. ابن زمسلكاني در سال 707 هجري نظارت بيمارستان نوري و توليت خزانه عالي و ديوان نائب السلطنه شام را به عهده گرفت. همچنين وكالت بيت المال و كتابت ديوان انشا دمشق را به عهده دار بود. ابن زمسلكاني در دارالحديث اشرفيه حديث، فقه و تفسير تدريس ميكرد و از سال 724 هجري كه به مقام قاضي القضات حلب انتخاب شده تدريس را همچنان ادامه داد. «البرهان الكاشف عن اعجاز القرآن» از آثار مهم ابن زمسلكاني به شمار ميرود. |
.jpg "16 شهریور 1388 / 17 رمضان 1430 / 7 سپتامبر 2009")
7) معراج پيامبر اسلام( صلی الله علیه و اله)(سال دوازدهم بعثت):
بنا به روايتي، پيامبر گرامي اسلام، در شب هفدهم ماه رمضان سال دوازدهم بعثت به امر خداوند از مكه به بيت المقدس سير كرد و به آسمانها عروج نمود. در اولين آيه از سورهي اسراء، اين معجزهي بزرگ، توصيف شده است. با توجه به اين آيه و سخنان حضرت محمد(ص)، ايشان در معراج با بسياري از اسرار الهي، رموز جهان آفرينش و سرنوشت انسانها در جهان ديگر آشنا شد. مركب پيامبر در اين سفر آسماني بُراق نام داشت و جبرييل، فرشتهي بزرگ خداوند، با آن حضرت همسفر بود و ديدنيهاي عالم بالا و ملكوت و فرشتگان آسمان و بهشت و جهنم را به پيامبر نشان داد. اين حادثه از معجزات بزرگ پيامبر گرامي اسلام به شمار ميرود و حاكي از جايگاه رفيع ايشان است. |
|
8) وقوع غزوهي "بدر" اولين جنگ بين اسلام و كفر به فرماندهي پيامبر اكرم(ص)(2 ق):
بدر، نام چاهي است كه در اطراف آن، نبرد ميان مسلمانان و مشركان شعلهور گرديد و پس از پايان نبرد، كشتههاي مشركين در آن افكنده شدند. دراين غزوه كه نخستين مقابلهي سپاه اسلام با كفر و نبرد اهل توحيد با اهل شرك بود، مشركان و كفار در آن، از جنبهي ساز و برگ نظامي و اسلحه و مهمات بر مسلمانان برتري داشتند و نفرات آنان سه برابر سپاه اسلام بود. سرداراني چون اميرالمؤمنين علي(ع)، حمزة بن عبدالمطلب و عبيدة بن الحارث بن عبدالمطلب(ع) در اين جنگ حضور يافته و هفت نفر از سران لشكر كفر مانند: ابوجهل، وليد، شَيبَه و عُتَبه را به همراه دهها تن ديگر از مشركان به هلاكت رساندند. مسلمانان همچنين، هفتاد نفر از كفار قريش را به اسارت درآوردند. اصحاب رسول خدا(ص)، 317 نفر به تعداد اصحاب طالوت بودند وليكن معروف است كه تعداد اصحاب آن حضرت، 313 نفر بوده است. |
|
9) درگذشت "عايشه" بنت ابوبكر همسر پيامبر اسلام(ص)(58 ق) |
.jpg "16 شهریور 1388 / 17 رمضان 1430 / 7 سپتامبر 2009")
10) شرفيابي "حسن بن مثله جمكراني" در عالم رويا به محضر "امام زمان"(عج) و مأموريت يافتن او در ساخت مسجد جمكران(393 ق) |
|
11) رحلت "حاج ميرزا محمد هاشم خوانساري" عالم بزرگ شيعه(1318 ق):
ميرزامحمدهاشم خوانساري، از بزرگان علماي اماميهي اوايل قرن چهاردهم هجري ميباشد. وي از محضر والد خود ميرزا زينالعابدين خوانساري و شيخ مرتضي انصاري استفاده كرد. اين عالم بزرگ همچنين از اساتيدِ آيات عظام سيدمحمدكاظم يزدي و شيخ الشريعهي اصفهاني به شمار ميرود. الاستِصْحاب، اصول آل الرَّسول، اصول الدّين و الحَجّ از آثار اوست. ميرزا محمد هاشم خوانساري در نجف اشرف وفات يافت و در وادي السلامِ آن شهر مدفون شد. |
|
12) 7سپتامبر سال 1701 ميلادي :
نمايندگان 3 دولت اروپايي ؛ در لاهه هلند پيمان اتحاد بزرگ سياسي اروپا را امضاء كردند. دولتهاي انگلستان، هلند و آلمان اين پيمان را بر ضد فرانسه و اسپانيا منعقد كردند و نتيجه اين اتحاد ؛ وقوع جنگهاي 13 ساله در اروپا بود . |
|
13) 7سپتامبر سال 1899 ميلادي :
قيام تاريخي «بوكسورها» در چين بوقوع پيوست. بوكسورها لقب گروهي از نظاميان چيني موسوم به «آي ـ هو ـ چوآن» يا «مشت هاي هماهنگ عادل» بود كه در مخالفت بادخالتهاي روزافزون دولتهاي غربي و ژاپن در امور كشور چين ، قيام كردند. از جمله اقدامات بوكسورها تصرف سفارتخانه هاي دولتهاي غربي در شهر پكن و مبارزه شديد با فعاليت هاي مبلّغان مذهبي اروپايي بود. اما سرانجام قيام ضد استعماري بوكسورها را نيروهاي متحد اروپايي ، آمريكايي و ژاپني در چين سركوب كردند و دولت چين مجبور شد كه غرامت سنگيني به آنها بپردازد. |
.jpg "16 شهریور 1388 / 17 رمضان 1430 / 7 سپتامبر 2009")
14) تولد "اليزابت اول" ملكه مقتدر انگلستان (1533م):
ملكه اليزابت اول، پادشاه مقتدر بريتانياي كبير در هفتم سپتامبر 1533م به دنيا آمد. وي دختر هنري هشتم بود و در ژانويه 1559م طي تشريفاتي در 26 سالگي تاجگذاري كرد. از اولين اقدامات وي، اعلام آزادي اعتقادات مذهبي بود. اليزابت اگرچه راه هرگونه نفوذ پاپ در امور انگلستان را بست اما با ملايمتي كه نسبت به كاتوليكها از خود نشان داد، از بروز جنگي مذهبي در كشور جلوگيري نمود. وي در زماني سلطنت انگلستان را برعهده گرفت كه اين كشور در ضعف و آشفتگي به سر ميبُرد. از اين رو، اليزابت به تقويت نيروهاي نظامي انگليس پرداخت و بزرگترين قدرت دريايى جهان را ايجاد كرد. در زمان او دريانوردان و كاشفان اين كشور در نواحي وسيعي از قطب شمال تا افريقا و از آسيا تا قاره تازه كشف شده امريكا، سرزمينهايى را به تصرف درآوردند و دامنه امپراتوري بريتانيا را گسترده ساختند. از ديگرحوادث زمان اليزابت اول، وقوع جنگ با اسپانيا، ديگر قدرت مطرح در آن زمان بود كه با پيروزي انگلستان به پايان رسيد. اليزابت اول سرانجام پس از 70 سال زندگي و 45 سال سلطنتِ همراه با قدرت و مكر و سياست، در 24 مارس 1603م درگذشت. مورخين در اين مساله متفقالقولند كه اليزابت اول يكي از مقتدرترين و سياستمدارترين و در عين حال تيزهوشترين و مكارترين حكومتگران جهان بوده است. او معجوني از ظرافت و خشونت و انعطاف و سرسختي بود. اخلاق زنانه وي در كنار رفتاري كه گاه از مردان نيز خشنتر بود، نمونهاي از روحيه متضاد وي به حساب ميآيد. با اين حال، دوره سلطنت اليزابت اول دوره شكوفايي فلسفه و هنر و ادبيات در انگلستان محسوب ميشود كه پس از مرگ وي نيز اين شكوفايي ادامه يافت. |
.jpg "16 شهریور 1388 / 17 رمضان 1430 / 7 سپتامبر 2009")
15) روز ملي و استقلال كشور "برزيل" از استعمار پرتغال (1822م):
كشور جمهوري فدراتيو برزيل با 8/547/404 كيلومتر مربع مساحت در قاره امريكاي جنوبي، در كنار اقيانوس اطلس و در همسايگي پاراگوئه، بوليوي، پرو، كلمبيا، ونزوئلا و... واقع شده است. جمعيت برزيل بيش از 170 ميليون نفر است كه از سفيدپوستان اروپايى و نيز تيرههاي دورگه تشكيل شدهاند. 75% مردم برزيل كاتوليك مذهب هستند. پايتخت اين كشور شهر برازيليا و واحد پول آن رئال است. پيشبيني ميشود كه جمعيت برزيل تا سال 2025م بيش از 217 ميليون نفر گردد. زبان رسمي در برزيل پرتغالي و خط رايج در آن لاتين است. از شهرهاي مهم اين كشور، ميتوان از سائوپائولو، ريودوژانيرو و سالوادور نام برد. سواحل برزيل براي اولين بار در سال 1500م شاهد حضور كاشفين پرتغالي بود و از آن زمان، اين كشور به مدت بيش از سيصد سال تحت سلطه پرتغال قرار گرفت. در آغاز قرن نوزدهم، هنگامي كه موج انقلاب استقلال طلبان، سراسر امريكاي لاتين را در برگرفته بود، تنها برزيل اوضاعي آرام داشت. در دوران كشورگشايىهاي ناپلئون بُناپارت امپراتور فرانسه و اشغال كشور پرتغال، پادشاه پرتغال به برزيل گريخت و اين كشور را مقر حكومت خود قرار داد. او پس از شكست ناپلئون به كشورش بازگشت و پسر خود را به عنوان نايب السلطنه در برزيل باقي گذارد. نايب السلطنه پس از 14 سال، در هفتم سپتامبر 1822م استقلال برزيل را از پرتغال اعلام كرد و خود را امپراتور برزيل ناميد. برزيل پس از اعلام استقلال در حدود هفتاد سال داراي نظام سلطنتي بود و از سال 1891م، در اين كشور حكومت جمهوري فدرال اعلام شد. از آن پس حوادث متعددي در اين كشور روي داد و سالياني حكومتهاي ديكتاتوري و نظامي بر سركار بودهاند. كشور برزيل با بيش از يكصد و بيست ميليارد دلار بدهي خارجي، بدهكارترين كشور دنيا به حساب ميآيد. با توجه به سابقه طولاني ورزش دوستي مردم اين كشور به ويژه فوتبال، اين رشته ورزشي در برزيل داراي طرفداران بيشماري است و سرمايهگذاريهاي هنگفتي در آن صورت گرفته است. |
.jpg "16 شهریور 1388 / 17 رمضان 1430 / 7 سپتامبر 2009"){kind=small}
16) ساخت اولين اتوبوس جهان در انگلستان (1829م) |
.jpg "16 شهریور 1388 / 17 رمضان 1430 / 7 سپتامبر 2009")
17) بمباران هوايي لندن توسط 600 هواپيماي آلماني در جريان جنگ جهاني دوم (1940م):
با يورش ارتش آلمان نازي به فرانسه در ماههاي آغازين جنگ جهاني دوم و اشغال اين كشور در ژوئن 1940م، شايع شد كه هيتلر خود را براي حمله سراسري به انگلستان آماده ميكند. قبل از چنين حملهاي، ضرورت داشت تا نيروي هوايى آلمان، بازوهاي موثر انگليس را فلج كند. از اين رو هيتلر براي به زانو درآوردن انگلستان، فرمان اجراي طرح بمبارانهاي وسيع هوايى لندن و تاسيسات صنعتي و نظامي انگليس را صادر كرد. در اين راستا، در روز هفتم سپتامبر 1940م، بمباران وحشتانگيز لندن توسط ششصد هواپيماي بمبافكن آلمان كه توسط چهارصد هواپيماي شكاري ديگر محافظت ميشدند انجام شد و بمباران مناطق ديگر انگلستان نيز تا يك ماه ادامه يافت. در بمباران يازده ساعته هفتم سپتامبر، نيمي از لندن ويران شد و هزاران نفر كشته و زخمي و بيخانمان شدند. با اين حال، اين طرح با وجود خسارات و تلفات سنگيني كه برانگلستان وارد آورد با شكست مواجه شد. چرا كه نيروي هوايى آلمان، در جريان اين عملياتها، بيش از يكهزار و هفتصد فروند هواپيماي خود را از دست داد و هرچند در اين ميان در حدود نهصد هواپيماي انگليسي نيز منهدم شدند. در اين زمان، انهدام هواپيماهاي آلمان توسط انگلستان بيشتر با كمك اختراع جديدي به نام رادار صورت گرفت كه ميتوانست خط سير هواپيماهاي مهاجم را معين كند. نتيجه اين شد كه نيروي هوايي آلمان با تحمل تلفات زياد به اهداف مورد نظر خود نرسيد. از اين رو، آلمان در مقابل اين مقاومت سرسختانه و پس از پذيرش خسارات فراوان، از نقشه هجوم و اشغال جزيره انگلستان صرف نظر كرد. |
|
18) تسليم ايتاليا به متفقين در جريان جنگ جهاني دوم (1943م):
در تمام طول جنگ جهاني دوم، طراحان نظامي و كارشناسان جنگ به اين نتيجه رسيده بودند كه براي شكست هيتلر، بايد جبهه دومي عليه آلمان نازي پديد آيد. استالين، رهبر ديكتاتور شوروي هنگامي كه فشار ماشين سنگين جنگي آلمان، يكباره متوجه شوروي شده بود، اين تقاضا را از متفقين خود كرد، ولي آنها از اين كار شانه خالي ميكردند و اگر هم جبهه دومي را هم باز كردند، به جاي آن كه در اروپا باشد، در جاي ديگري بود. به هر حال، در نوامبر 1942م، قواي مشترك انگليس و امريكا در مراكش، تونس و الجزاير واقع در شمال افريقا پياده شدند. در ماه مه 1943، سربازان مزبور كه به نيروهاي انگليسي مستقر در مصر پيوسته بودند، قواي متحد آلماني و ايتاليايى را در شمال افريقا، مجبور به تسليم كردند. دو ماه بعد، جبهه دومي كه مورد نظر بود گشوده شد و سپاه متحد امريكا و انگليس در دهم ژوئيه 1943، به جزيره سيسيل در جنوب ايتاليا حمله كرد و پس از تصرف اين جزيره، به خاك اصلي ايتاليا به عنوان متحد اصلي آلمان در اروپا هجوم آوردند. با شكستهاي پي درپي ايتاليا در اين جنگ، در روز 25 ژوئيه 1943م، رژيم فاشيستي موسوليني در ايتاليا سقوط كرد و دولت جديد ايتاليا، در روز هفتم سپتامبر، فرمان تسليم نيروهاي اين كشور در برابر متفقين و ترك مخاصمه را صادر كرد با ايجاد اين تغييرات، هرچند موسوليني به كمك هيتلر براي تشكيل يك حكومت جمهوري طرفدار آلمان درشمال ايتاليا به ميلان بازگشت، ولي با اعلان جنگ دولت جديد ايتاليا به آلمان، سير شكستهاي آلمان سرعت بيشتري گرفت و حكومت جمهوري موسوليني نيز دوامي نيافت. |
|
19) انفجار اولين موشك جنگي ساخت آلمان در جريان جنگ جهاني دوم در لندن (1944م):
در هفتم سپتامبر 1944م صداي انفجار مهيبي شهر لندن پايتخت انگلستان را به لرزه درآورد و موشك جنگي جديدي موسوم به 2- Vبه كار گرفته شد. تا قبل از آن موشكهايى با بُردهاي كوتاه ساخته شده بود و اين براي اولين بار بود كه موشكي توانسته بود از قلب اروپا به جزيره انگليس نفوذ كند و تا اين حد مسافت و برد و قدرت تخريب داشته باشد. موشك 2-V كه تحت نظارت دكتر وريز فون براوْنْ ساخته شده بود، در اين حمله توانست بيش از 2500 نفر از مردم لندن را به قتل برساند و هزاران نفر ديگر را نيز زخمي نمايد. ولي با توجه به محدوديت توليد اين موشكها و حملات هوايي مداوم متفقين كه از پيشرفت كار جلوگيري ميكرد، اين سلاح جديد هم نميتوانست تاثير مهمي در سرنوشت جنگ داشته باشد. با اين حال، اينگونه حملات آلمان به كشورهاي ديگر، توفيقي براي هيتلر به ارمغان نياورد و با هجوم همه جانبه متفقين، ارتش آلمان به شكست گراييد. |
|
20) درگذشت "فليكسْ بوآني" سياستمدار مشهور افريقايي (1993 م):
فليكس افوائه بوآني، رئيس جمهور پيشين كشورافريقايى ساحل عاج، در اوايل قرن بيستم ميلادي در اين كشور در غرب افريقا به دنيا آمد. وي در سال 1944م سنديكاي كشاورزي افريقا را به وجود آورد كه هدف از تأسيس آن، مبارزه با قانون كار اجباري بود كه بر مبناي آن، كارگران افريقايى موظف بودند بنا بر ميل مالكان فرانسوي، كار بر روي مزارع خود را رها كرده و در مزارع فرانسويان و تحت شرايط سخت و ظالمانه آنان مشغول به كار شوند. اين سنديكا پايگاهي بود براي تأسيس حزب دموكراتيك ساحل عاج كه در آوريل 1946م موجوديت خود را به عنوان اولين حزب سياسي در قاره افريقا به رهبري فليكس بوآني اعلام كرد. هرچند اين حزب در سال 1949م توسط دولت فرانسه غيرقانوني اعلام شد و منحل گرديد، ليكن فعاليتهاي آن متوقف نشد. در آن زمان چون ساحل عاج مستعمره فرانسه بود، بوآني به دليل دارا بودن وجهه اجتماعي، از طرف دولت ساحل عاج به عضويت پارلمان فرانسه درآمد تا بتواند همچون ساير كشورهاي افريقايى مستعمره فرانسه كه نمايندگان مشابهي در پارلمان آن كشور داشتند، انتقال دهنده قوانين و مصوبات پارلمان فرانسه به كشور خود باشد. در نهايت، پس از اعلام خودمختاري داخلي به ساحل عاج در چهارم دسامبر 1958م، بوآني به عنوان اولين نخست وزير اين كشور به عضويت جامعه فرانسه درآمد. دو سال بعد در هفتم اوت 1960م، ساحل عاج استقلال خود را به دست آورد و بوآني به مقام رياست جمهوري آن دست يافت. او باني تصويب قانون اساسي سوم نوامبر 1960م بود كه تمام اختيارات را به رئيس جمهور تفويض ميكرد. از اين رو بوآني سمت رياست جمهوري را تا زمان مرگ خود حفظ كرد و هر پنج سال يك بار با برگزاري انتخابات نمايشي، قدرت خود را تحكيم نمود. بوآني در رأس آن دسته از سياستمداران افريقايى قرار داشت كه براي به دست آوردن استقلال كشورهاي اين قاره، تنها از مبارزات پارلمانتاريستي و روشهاي سياسي حمايت ميكرد. او براي نيل به استقلال هرگز طرفدار جنگ و خشونت، آنگونه كه در الجزاير به وقوع پيوست، نبود. فليكس بوآني هفت بار به رياست جمهوري ساحل عاج دست يافت و سرانجام در حالي كه سال سوم از دوره هفتم رياست جمهوري خود را ميگذراند، پس از 33 سال زمامداري در هفتم سپتامبر 1993م درگذشت. |
|
21) مرگ "موبوتو سهسهسكو" ديكتاتور پيشين كشور افريقايي كنگو (1997م):
ژنرال ژوزف موبوتو سهسهسكو، رئيس جمهور پيشين كشور افريقايى كنگو در سال 1930م در اين كشور به دنيا آمد. وي پس از طي تحصيلات خود به روزنامه نگاري پرداخت و در دهه 1950م با پيوستن به نهضت آزاديبخش كنگو به رياست پاتريس لومومبا، در مذاكرات استقلال كنگو شركت كرد. موبوتو پس از استقلال كنگو به رياست ارتش كنگو رسيد و در سال 1960م در سي سالگي به نخستوزيري دست يافت. موبوتو پس از به دست گرفتن قدرت، پاتريس لومومبا، قهرمان ملي افريقا و باني استقلال كنگو را كه عازم نبرد با نيروهاي مزدور موسي چومبه بود، دستگير كرد و در يك اقدام خائنانه كه موجي از نفرت مردم افريقا و جهان را در پي داشت، وي را به نيروهاي موسي چومبه تحويل داد كه آنان نيز لومومبا را در حال بيماري، تيرباران كردند. موبوتو يك بار نيز موسي چومبه را كه توسط نيروهاي امنيتي كنگو به دليل ايجاد هرج و مرج دستگير شده بود از زندان آزاد كرد. موبوتو در راستاي به دست گرفتن زمام امور كشور، در 25 نوامبر 1965م عليه رئيس جمهور قانوني كنگو دست به كودتا زد و پس از بركناري او، خود بر اريكه قدرت نشست. موبوتو در دوران رياست جمهوري خود، روش خودكامهاي در پيش گرفت و با محدود كردن اختيارات مجلس و حذف پست نخست وزيري، كل اختيارات كشور را قبضه كرد. وي در 27 اكتبر 1971م نام رسمي كشور را از جمهوري دموكراتيك كنگو به جمهوري زئير تغيير داد در حالي كه قبلاً اعلام كرده بود فقط اعضاي حزب او حق انتخاب شدن براي مجلس راخواهند داشت. موبوتو كه ادعاي رهبري مردم كنگو را داشت براي خود لقب موبوتو سهسهسكو را برگزيد و براي آن كه كاري مشابه ساير رهبران بزرگ انجام دهد، به تقليد از مائوتسه تونگ، رهبر چين، دست به يك انقلاب به اصطلاح فرهنگي زد و طي يك رشته اقدامات سطحي، هرج و مرج عجيبي تحت عنوان بازگشت به خويشتنِ خويش را به وجود آورد. او در ضمن اقدامات مضحك خود، به عنوان نمونه، دادن شيرخشك به كودكان را منع نمود و دستور داد كه مردم به پيروي از قبايل جنگلي كنگو، به بچههاي خود، كرم ساقه درختان را بخورانند. با ابتذال آن چه موبوتو به عنوان انقلاب فرهنگي مطرح نمود، جريان غربگرايى بار ديگر به عنوان يك انديشه مترقي توسط او به كشور بازگشت. همچنين برقراري روابط با رژيم صهيونيستي، حمايت از شورشيان آنگولا، برگزاري انتخابات تحت فشارهاي بينالمللي و سركوبي اعتراضات مردمي و دانشجويى از اقداماتي بود كه در زمان حكومت موبوتو انجام شد. در حالي كه در زمان حكومت وي، روز به روز شمار فقيران و گرسنگان كنگو افزايش مييافت، موبوتو بر جلال و شكوه زندگي شاهانه خود ميافزود و در اين مدت، بيش از سه ميليارد دلار ثروت ملي را به نام خود در بانكهاي خارجي سپرد.در اوايل دهه 1990م، با پديدار شدن تغيير اوضاع در صحنه بينالمللي و انجام تحولات در كشورهاي ديكتاتوري، اعتراضات و تظاهرات در شهرهاي مختلف كنگو فراگير شد كه خواهان كنارهگيري موبوتو و تشكيل يك كنفرانس ملي براي بررسي و تدوين قانون اساسي جديد بودند. از سوي ديگر موبوتو كه با اعتراضات عمومي مواجه شده بود بحث حكومت دموكراتيك و تبديل حكومت به نظام چند حزبي را مطرح نمود و حتي يكي از رهبران مخالفين را به نخست وزيري منصوب كرد. اما اين امر نه تنها از اعتراضات نكاست بلكه تعداد زيادي از مردم در جريان اين درگيريها كشته شدند. در اين ميان شورشيان كنگو به رهبري لوران كابيلا بر مخالفت خود با موبوتو افزودند كه به جنگهاي داخلي كنگو انجاميد. در نهايت علي رغم انجام مذاكرات و ميانجيگريهاي بين المللي، نتيجه مطلوبي حاصل نشد و موبوتو سهسهسكو در 16 مه 1997م پس از 37 سال زمامداري و 32 سال ديكتاتوري به مراكش گريخت. از آن پس نيروهاي مخالف وارد پايتخت شدند و دو روز بعد حكومت ديكتاتوري موبوتو متلاشي شد. موبوتو سه سه سكو سرانجام در هفتم سپتامبر 1997م در 67 سالگي درگذشت و كارنامهاي سياه از خود به جاي نهاد. |
.jpg "16 شهریور 1388 / 17 رمضان 1430 / 7 سپتامبر 2009")
22) روز جهاني مبارزه با بيسوادي:
هفتم سپتامبر، روز جهاني مبارزه با بيسوادي است. در طول قرن نوزدهم كشورهاي صنعتي به اهميت نقش تعليم و تربيت در دگرگونيِ جوامع پي بردند. اين انديشه از آن جا تقويت ميشد كه وقوع انقلاب صنعتي و اوجگيري پيشرفت در ساختارهاي صنعتي و تكنولوژي جامعه، نياز به افراد خلّاق و با استعداد را كه بهرهمند از سواد باشند روزافزون مينمود. در واقعْ نظام سرمايهداري، مبارزه با بيسوادي در كشورهاي پيشرفته را در اولويت قرار داد تا چرخ دندههاي اين نظام استعماري به راحتي به حركت درآيند. از سوي ديگر مسئله مبارزه با بيسوادي در كشورهاي آسيايى و افريقايىِ تازه استقلال يافته به عنوان يك هدف ملي مدّنظر قرار گرفت و ريشه كني آن را لازمه توسعه و عدالت اجتماعي برشمردند. با تمامي اين تلاشها به دلايل گوناگوني هنوز هم در سراسر جهان و حتي در كشورهاي پيشرفته صنعتي مسئله بيسوادي همچنان باقي است. ناگفته نماند كه يك ميليارد جمعيت جهان از جمله يك صد ميليون كودك به دليل فقر اقتصادي و فرهنگي از نعمت سواد محروم هستند. |
