کفویت
در آیین اسلام هر مرد مسلمانی کفو و همشاءن مسلمان دیگری است و هر زن مسلمان که در عقد مرد مسلمانی درآید، با همشاءن خود پیمان زناشویی بسته است.در فقه شیعی، اختلاف و عدم هماهنگی و تناسب در حسب و نسب و شهرت و مزایا و موقعیتهای اجتماعی مانع پیوند سعادتمندانه نیست. چنان که از امام صادق (علیه السلام ) منقول است که امام زین العابدین (علیه السلام ) با کنیز امام مجتبی (علیه السلام ) ازدواج کرد. این خبر به گوش ((عبدالملک مروان )) رسید، بلافاصله نامه اعتراض آمیزی به آن حضرت نوشت که شنیدم شما با کنیزی ازدواج کردید، آن حضرت در پاسخ وی نوشت: خداوند با قبول اسلام تمام پستی های آنان را زایل نموده و به آنان کرامت بخشید. دیگر ملامت و سرزنش ناشی از پستی زمان جاهلیت را ندارد چنان که رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم ) نیز وسیله ازدواج غلامان مسلمان را فراهم آورد و کنیزان را به همسری خود انتخاب می نمود. [1]
عن ابی جوید مولی الرضا (علیه السلام ): قال صعد رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم ) المنبر، فخطب الناس ثم اعلمهم ما امرهم الله عزوجل به فقالوا: ممن یار رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم ):
فقال: من الاکفاء فقالوا: و من الاکفاء؟ فقال: المومنون بعضهم اکفاء بعض، ثم لم ینزل حتی زوج ضباعة بنت زبیربن عبدالمطلب المقدادبن الاسود ثم قال: ایها الناس انی زوجت ابنة عمی المقداد لیتضع النکاح. [2]
((ابو جوید)) غلام حضرت رضا (علیه السلام ) گوید:
رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم ) بر فراز منبر رفتند و برای مردم خطبه خواندند و اوامر خداوند را به آنان رسانیدند.
مردم از پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم ) پرسیدند: دختران خود را به چه افرادی تزویج کنیم؟
فرمود: به کسانی که با آنها ((کفو)) هستند و سپس فرمود: مومنان با یکدیگر کفو هستند. سپس در حالی که بالای منبر بود، ((ضباغة )) دختر عموی خود را به ((مقداد)) تزویج فرمود.
انواع کفویت:
1 - کفو شرعی: (ایمان، پاکدامنی، امکانات اقتصادی )[3]2 - کفو عرفی: (اخلاق، فکر، سن، موقعیت خانوادگی، اجتماعی، شغلی، لهجه. . . )
اگر در هنگام ازدواج علاوه بر کفو شرعی، کفو عرفی نیز در نظر گرفته شود، هدف از ازدواج که همان سکونت و آرامش خاطر در طول زندگی است، سریعتر تامین خواهد شد، زیرا تا یک نوع مشابهت اخلاقی و محاکات روحی و کشش و جذبه روانی بر محیط زناشویی سایه نیفکند، غالبا پیوند زندگی چندان با صفا نخواهد بود. پس چه بهتر که مردان مسلمان شریف و اصیل که دارای ملکات عالی انسانی و سجایای اخلاقی و دانش و بینش وسیع و گسترده هستند، با زنانی پیمان زناشویی ببندند که از نظر روحیات و ارزشهای اخلاقی بسان یا مشابه آنان باشند، عین این مطلب درباره زنان پاکدامن و پرهیزکار که از فضایل اخلاقی و روحیات پاک و اندیشه و بینش بلند برخوردار نیز صادق است.
روی این بیان حقیقت خطاب الهی به پیامبر گرامی برای ما روشن می گردد:
لو لم اخلق علیا، لما کان لفاطمة ابنتک کفو علی وجه الارض. [4]
اگر حضرت علی (علیه السلام ) را نمی آفریدم، هرگز برای دختر تو فاطمه در روی زمین همشاءنی نبود.
بطور مسلم مقصود از این ((کفو)) همشاءن مقامی و روحی است. اگر حضرت علی (علیه السلام ) از ایمان استوار و تقوا و پرهیزکاری و عصمت و امامت برخوردار بود، فاطمه نیز بسان او پارسا و پرهیزکار و معصوم و هم مقام او بود.
پی نوشت:
[1] وسائل الشیعه ، باب 77.
[2] مسندالامام الرضا (علیه السلام )، جلد 2، ص 265، عیون الاخبار الرضا، جلد 1، ص 289
[3] امام صادق (علیه السلام ) مى فرماید: الکفوان یکون عفیفا و عنده یسار. (وسائل الشیعه ، جلد 14. ص 51) کفو در این است که (همسرت ) عفیف و پاکدامن باشد و از امکانات اقتصادى نیز برخوردار باشد.
[4] بحارالانوار، جلد 43، ص 92.
منبع: حوزه نت
