الفاحشة ان تؤذی اهل زوجها وتسبهم. [1]
امام رضا (علیه السلام ) فرموده است:
((خطای زشت زن در این است که خانواده شوهرش را آزار دهد و به آنها دشنام گوید))[2]
یک فکر منفی ظاهرا ممکن است پشت سر هم در مغز انسان خونمایی کند و به تدریج تمام وجود شخص را فرا گیرد، اما اگر در هربار که سرزده وارد مغز شد، با سرعت و شدت هر چه تمامتر آن را از مغز بیرون راند، به تدریج سلطه و نفوذ خود را از دست خواهد داد و تحت کنترل فرد در خواهد آمد.
عقل و وجدان سلیم حکم می کند که زن و شوهر هرگز نباید بکوشند تا دماغ یکدیگر را بسوزانند، بلکه سعی کنند قلق خانواده های یکدیگر را بفهمند و بیاموزند که از چه راه و چگونه می توانند در زندگی هماهنگی مسالمت آمیزی داشته باشند تا در مواقع بحران، راه حل خوبی به دست آورند.
((مرد وقتی می بیند زنش نسبت به خانواده و فامیل او رفتار محترمانه و مودبانه دارد، طبعا به خود تلقین می کند که محبت این زن به من باطنی و حقیقی است و برای نشان دادن این علاقه قلبی چنین رفتاری را با پدر و مادر و خواهر و برادرم می کند. همین احساس سبب افزایش محبت مرد به زن می شود. حال اگر قضیه به عکس باشد، مسلما نتیجه آن هم به عکس خواهد بود و همین مقدار سبب دلسردی مرد و زن از یکدیگر شده، غبارهای تیره کدورت و عدم علاقه، آسمان زناشویی آن دو را تاریکتر خواهد نمود، ادامه این وضع نتیجه اش معلوم است )). [3]
یکی از روانشناسان معروف به نام دکتر شرودادی (Sherwood Eddy) می گوید:
((زن طوری آفریده شده که می تواند عشق و علاقه را سالها در قلب خود پنهان کند و بر زبان نیاورد لکن خشم و غضب را نمی تواند مخفی نگاه دارد، چون موجود به تمام معنا عاطفی است و ممکن است که یک عمل غیر عاطفی کوچک او را به خشم آورد. پس باید مردان با توجه به این خصوصیات اخلاقی در مقابل خشم و بداخلاقی زن از کوره در نروند و عکس العمل منفی از خود نشان ندهند چون تقابل دو چشم نتیجه اش تولید کینه و نفرت است و انجام کارهای برخلاف عقل و اخلاق، بلکه باید در مقابل بد اخلاقی زن حوصله به خرج بدهند تا علت آن بدخلقی را کشف کنند زیرا امکان دارد که بداخلاقی او مثلا ضعف اعصاب و یا بیماریهای روانی باشد، نه چیز دیگر و یا اینکه ممکن است از شما کم محبتی احساس کند و برای جبران آن، این بداخلاقی را از خود نشان دهد. در هر صورت، لازم است مردان در مقابل بداخلاقی موقتی زنان خود بردبار و حلیم باشند چون تنها از این طریق می توانند اولا به مکنونات قلب او آگاه شوند و ثانیا از تشدید اختلاف جلوگیری کنند)). [4]
پی نوشت:
[1] تفسیر نور الثقلین ، جلد 3، ص 582.
[2] یکى از آفات زبان دشنام دادن و ناسزاگفتن است . در روایات اسلامى ریشه هاى این صفت رذیله عوامل زیر معرفى شده اند: 1 - جهل و نادانى ، 2 - نداشتن تقوا، 3 - لئامت و فرومایگى ، 4 - نفوذ و شرکت شیطان در جان و روح آدمى ، 5 - معاشرت با انسانهاى فرومایه 6 - نفاق ، 7 - تربیت سوء، 8 - بى شرمى ، 9 - ذهن بینى و تلقین پذیرى
[3] زناشویى ، راز خوشبختى ، ص 262.
[4] پدیده هاى فکرى ،؟؟؟
منبع: حوزه نت
.jpg)
