عکس یک تکنسین آزمایشگاه را نشان می دهد که در حال پیپت کردن یک محلول نمونه مدفوع قهوه ای به داخل یک ظرف پلاستیکی برای ذخیره در بانک مدفوع است.
یک تکنسین آزمایشگاه در بانک مدفوع OpenBiome یک بطری درمانی را با یک نمونه مدفوع اهدا کننده که برای بیش از دوازده عامل عفونی غربالگری شده است و با یک محلول نمکی و محافظ فریز کننده مخلوط شده است پر می کند.
اعتبار: OPENBIOME – ERIK JACOBS / JACOBS PHOTOGRAPHIC
در سال 2008 ، متخصص بیماری های معده و روده ، کالین کلی ، بیماری داشت مبتلا به عفونت عود کننده و ناتوان کننده روده با یک میکروب به نام Clostridioides difficile. هیچ کدام از کارهایی که کلی انجام داد نتوانست گرفتگی شدید شکمی و اسهال زن را کاهش دهد.
بنابراین کلی - با اصرار بیمار - تصمیم گرفت چیزی بسیار آزمایشی را امتحان کند: پیوند زدن یک نمونه مدفوعی از یک دهنده سالم به روده بزرگ. و این کار جواب داد.
کلی ، از دانشکده پزشکی دانشگاه براون در پراویدنس ، رود آیلند ، اکنون یکی از پزشکان پیشرو در انجام این روش است. او در طی یک دهه گذشته حدود 300 عمل پیوند مدفوع، با موفقیت خوب، انجام داده است - و گفته است که حتی دیده است که بیماران مبتلا به ICU با شدیدترین نوع عفونت، بلند شده و نشسته اند و در طی یک روز از زمان پیوند خود درخواست غذا کرده اند.
داده های امروزی نشان می دهد که پیوندهای مدفوعی 80 تا 90 درصد از بیماران مبتلا به عفونت های مکرر C. Diff را درمان می کنند - و پزشکان در سراسر جهان آنها را به عنوان یک عمل پزشکی قانونی پذیرفته اند. این روش، آزمایشی در نظر گرفته می شود (هیچ نهاد تنظیمی در جهان به طور رسمی آن را خارج از پروتکل های تحقیقاتی تصویب نکرده است) ، اما اکنون بیمارستان ها پیوندهای مدفوعی را تا 10000 مورد عفونت مکرر C. Diff در هر سال تنها در ایالات متحده انجام می دهند. OpenBiome ، یک غیر انتفاعی در کمبریج ، ماساچوست ، که اهدا های مدفوعی از داوطلبان را جمع آوری و به طور جدی تست می کند ، در شش سال گذشته بیش از 48000 از چنین نمونه هایی را ارسال کرده است.
کارشناسان می گویند یک مورد مرگ اخیر - که احتمالاً اولین مورد ناشی از پیوند مدفوعی است - از یک نمونه که به اندازه کافی آزمایش نشده بوده ، نیاز به غربالگری دقیق را تأکید می کند. این به خصوص اکنون مهم است که محققان ارزیابی می کنند که آیا پیوندهای مدفوعی می توانند به طور مؤثر سایر اختلالات مربوط به معده و روده را درمان کنند ، یا حتی شرایطی که با وضوح کمتری مربوط است به میکروب هایی که در روده ما زندگی می کنند.
یک تکنسین آزمایشگاه در بانک مدفوع OpenBiome یک بطری درمانی را با یک نمونه مدفوع اهدا کننده که برای بیش از دوازده عامل عفونی غربالگری شده است و با یک محلول نمکی و محافظ فریز کننده مخلوط شده است پر می کند.
اعتبار: OPENBIOME – ERIK JACOBS / JACOBS PHOTOGRAPHIC
در سال 2008 ، متخصص بیماری های معده و روده ، کالین کلی ، بیماری داشت مبتلا به عفونت عود کننده و ناتوان کننده روده با یک میکروب به نام Clostridioides difficile. هیچ کدام از کارهایی که کلی انجام داد نتوانست گرفتگی شدید شکمی و اسهال زن را کاهش دهد.
بنابراین کلی - با اصرار بیمار - تصمیم گرفت چیزی بسیار آزمایشی را امتحان کند: پیوند زدن یک نمونه مدفوعی از یک دهنده سالم به روده بزرگ. و این کار جواب داد.
کلی ، از دانشکده پزشکی دانشگاه براون در پراویدنس ، رود آیلند ، اکنون یکی از پزشکان پیشرو در انجام این روش است. او در طی یک دهه گذشته حدود 300 عمل پیوند مدفوع، با موفقیت خوب، انجام داده است - و گفته است که حتی دیده است که بیماران مبتلا به ICU با شدیدترین نوع عفونت، بلند شده و نشسته اند و در طی یک روز از زمان پیوند خود درخواست غذا کرده اند.
داده های امروزی نشان می دهد که پیوندهای مدفوعی 80 تا 90 درصد از بیماران مبتلا به عفونت های مکرر C. Diff را درمان می کنند - و پزشکان در سراسر جهان آنها را به عنوان یک عمل پزشکی قانونی پذیرفته اند. این روش، آزمایشی در نظر گرفته می شود (هیچ نهاد تنظیمی در جهان به طور رسمی آن را خارج از پروتکل های تحقیقاتی تصویب نکرده است) ، اما اکنون بیمارستان ها پیوندهای مدفوعی را تا 10000 مورد عفونت مکرر C. Diff در هر سال تنها در ایالات متحده انجام می دهند. OpenBiome ، یک غیر انتفاعی در کمبریج ، ماساچوست ، که اهدا های مدفوعی از داوطلبان را جمع آوری و به طور جدی تست می کند ، در شش سال گذشته بیش از 48000 از چنین نمونه هایی را ارسال کرده است.
کارشناسان می گویند یک مورد مرگ اخیر - که احتمالاً اولین مورد ناشی از پیوند مدفوعی است - از یک نمونه که به اندازه کافی آزمایش نشده بوده ، نیاز به غربالگری دقیق را تأکید می کند. این به خصوص اکنون مهم است که محققان ارزیابی می کنند که آیا پیوندهای مدفوعی می توانند به طور مؤثر سایر اختلالات مربوط به معده و روده را درمان کنند ، یا حتی شرایطی که با وضوح کمتری مربوط است به میکروب هایی که در روده ما زندگی می کنند.
تصاحب خصمانه
عفونت C. diff می تواند هنگامی برقرار شود که فلورای نرمال موجود در روده فرد - میکروبیوم روده یا میکروبیوتا - به طریقی از هم گسیخته می شود ، معمولاً پس از مصرف طیف گسترده ای از آنتی بیوتیک ها. بدون وجود یک جامعه باکتریایی سالم برای کنترل آن ، C. diff می تواند تسلط داشته باشد و باعث بروز اسهال از سموم مترشحه از آن ، درد شکم ، التهاب و حتی عفونت های خطرناک شود. داده های امروزی نشان می دهد که پیوندهای مدفوعی 80 تا 90 درصد از بیماران مبتلا به عفونت های مکرر C. Diff را درمان می کنند بیماران معمولاً سالخورده هستند و مریض ترین افراد در میان آنها ، با شدیدترین اشکال C. diff ، غالباً تحت حمایت برای زندگی قرار دارند و نیمی از آنها خواهند مرد. اقدامات برای نجات آنها ممکن است شامل برداشتن روده بزرگ با جراحی باشد.
درمان با آنتی بیوتیک های بیشتر اغلب رشد C. diff را متوقف می کند و در بسیاری از افراد مشکل را درمان می کند، اما برخی از بیماران کشمکش های مکرر عفونت دارند و تنها پس از یک پیوند مخلوطی از باکتری ها از روده یک شخص سالم می توانند تسکین یابند.
برای انجام عمل پیوند ، پزشکان یک نمونه اهداکننده را دریافت می کنند ، به طور معمول از یک بانک مدفوع مانند بانک مدفوع اهدا کننده هلند یا OpenBiome. نمونه ها به طور دقیق از نظر بیماریهای عفونی مورد غربالگری قرار می گیرند: از نمونه هایی که به OpenBiome ارائه می شود کمتر از 3 درصد به مرحله آخر پذیرش می رسند، این را زین کاسام بیان کرد که پروتکل غربالگری غیرانتفاعی را، به عنوان مؤسس معاون و رئیس ارشد پزشکی سابق، توسعه داد. سپس نمونه از طریق یک لوله معده ، کولونوسکوپی ، تنقیه یا در بعضی موارد یک سری کپسول به بیمار داده می شود.
برای بیماران مبتلا به C. diff ، به نظر نمی رسد مهم باشد که از چه مسیری استفاده شود و چه مخلوطی از باکتری ها در نمونه مدفوع اهدا کننده باشد. صرف نظر از جزئیات ، "به نظر می رسد نصب مجدد یک مایکروبیوتای روده سالم متنوع ، کافی باشد" ، این گفته جوزبرت کلر ، متخصص بیماری های معده و روده در مرکز پزشکی هاگلندن در لاهه ، هلند بود، که در بازبینی اجمالی مقاله پیوندهای مدفوع در نشریه مرور سالانه 2019 پزشکی همکاری کرد.
درمان با آنتی بیوتیک های بیشتر اغلب رشد C. diff را متوقف می کند و در بسیاری از افراد مشکل را درمان می کند، اما برخی از بیماران کشمکش های مکرر عفونت دارند و تنها پس از یک پیوند مخلوطی از باکتری ها از روده یک شخص سالم می توانند تسکین یابند.
برای انجام عمل پیوند ، پزشکان یک نمونه اهداکننده را دریافت می کنند ، به طور معمول از یک بانک مدفوع مانند بانک مدفوع اهدا کننده هلند یا OpenBiome. نمونه ها به طور دقیق از نظر بیماریهای عفونی مورد غربالگری قرار می گیرند: از نمونه هایی که به OpenBiome ارائه می شود کمتر از 3 درصد به مرحله آخر پذیرش می رسند، این را زین کاسام بیان کرد که پروتکل غربالگری غیرانتفاعی را، به عنوان مؤسس معاون و رئیس ارشد پزشکی سابق، توسعه داد. سپس نمونه از طریق یک لوله معده ، کولونوسکوپی ، تنقیه یا در بعضی موارد یک سری کپسول به بیمار داده می شود.
برای بیماران مبتلا به C. diff ، به نظر نمی رسد مهم باشد که از چه مسیری استفاده شود و چه مخلوطی از باکتری ها در نمونه مدفوع اهدا کننده باشد. صرف نظر از جزئیات ، "به نظر می رسد نصب مجدد یک مایکروبیوتای روده سالم متنوع ، کافی باشد" ، این گفته جوزبرت کلر ، متخصص بیماری های معده و روده در مرکز پزشکی هاگلندن در لاهه ، هلند بود، که در بازبینی اجمالی مقاله پیوندهای مدفوع در نشریه مرور سالانه 2019 پزشکی همکاری کرد.
اطمینان از ایمنی در مورد پیوندهای مدفوعی
بانک های مدفوع اهدا کننده مانند بانک مدفوع اهدا کننده هلند ، برنامه درمانی میکروبیوتا دانشگاه مینسوتا و غیرانتفاعی OpenBiome (مستقر در کمبریج ، ماساچوست) هر اهدا کننده بالقوه و مدفوع او را برای عوامل عفونی و سایر شرایطی که ممکن است گیرنده پیوند را در معرض خطر قرار دهد ، به سختی غربال می کنند.
در واقع ، چگونگی عملکرد پیوندها نامشخص باقی می ماند. کاسام می گوید: "ما حدسی قوی می زنیم که جامعه باکتریها اهمیت دارند ، اما ما هنوز باید مولکول ها و متابولیت های کلیدی را هم شناسایی کنیم." با این وجود ، وی افزود ، این چندان هم غیر عادی نیست - پزشکان قبل از درک کامل مکانیسم های آنها ، داروهای زیادی را تزریق کرده اند. او می گوید: "برای رانندگی لازم نیست بدانید که چگونه موتور را تعمیر کنید."
منبع: کندال پاول
در واقع ، چگونگی عملکرد پیوندها نامشخص باقی می ماند. کاسام می گوید: "ما حدسی قوی می زنیم که جامعه باکتریها اهمیت دارند ، اما ما هنوز باید مولکول ها و متابولیت های کلیدی را هم شناسایی کنیم." با این وجود ، وی افزود ، این چندان هم غیر عادی نیست - پزشکان قبل از درک کامل مکانیسم های آنها ، داروهای زیادی را تزریق کرده اند. او می گوید: "برای رانندگی لازم نیست بدانید که چگونه موتور را تعمیر کنید."
منبع: کندال پاول
