اعمال اصلاحات باید با اطلاع و رضایت شما صورت پذیرد. به استناد قانون، هر اصلاحی که در برنامه آموزشی انفرادی لحاظ شده باشد، باید توسط معلم کلاس اعمال گردد. این انتخابی نیست. هرچند بیشتر برنامه های انفرادی شده، تا حدودی در چگونگیاجرای اصلاحات به معلمان آزادی عمل هایی می دهند.متأسفانه، به دلیل محدودیتهای مالی، تعداد کمی از افراد نیازهایشان برآورده می شود. زمان مشاوره نیز ممکن است از طریق بیمه تعیین و در ساعت ناهار یا زمان قبل از مدرسه قرار داده شود که چندان خوشایند نیست، لیکن اغلب اجتناب ناپذیر است.اعمال اصلاحات، ضروری و ارزشمندند؛ زیرا به کودک اجازه می دهند تا ضعف ویژه اش را جبران کند. تغییرات اصلاحی مناسب می تواند در تفاوت بین کودکی که به خاطر استفاده از بالاترین حد توانایی اش از مدرسه لذت می برد، و کودک دارای اعتماد به نفس پایینی که به خاطر نقایص جدی اش از مدرسه وحشت دارد، تعادلی ایجاد کند. هیچ کودکی مستحق آن نیست که به خاطر نقصی که خود باعث آن نیست، روز به روز توسط نظام آموزشی پایمال گردد.
برخی از تغییرات اصلاحی رایج برای کودکان دارای اختلالهای زبان، به شرح زیر است. معلم می تواند بر آن اساس عمل کند:
• دستورالعملها و تکلیفها را بر روی تخته بنویسید (بویژه برای دانش آموزان مبتلا به مشکلات حافظه شنیداری).
• برای دانش آموزان مبتلا به نقایص حافظه شنیداری یا نقایص پردازشگری زبان، با سرعت پایین تر صحبت کنید.
• برای دانش آموزان مبتلا به نقایص زبان بیانی نظیر مشکلات بازیابی کلمه یا مشکلات توالی سازی، قبل از آنکه منتظر دریافت یک پاسخ کلامی باشید، برای فکر کردن و سازماندهی فرصت بدهید.
• برای دانش آموزان مبتلا به نقایص حافظه شنیداری یا نقایص در پردازشگری، به جای آزمونهای شفاهی، آزمونهای نوشتاری تهیه کنید.
• برای دانش آموزان مبتلا به نقایص بازیابی کلمه یا نقایص هجی کردن، به جای آزمونهای با ساختار تکمیل جاهای خالی، از آزمونهایی با ساختار چند گزینه ای یا خزانه کلمات استفاده کنید.
• برای دانش آموزان مبتلا به نقایص زبان دریافتی یا نقایص پردازشگری زبان، اطلاعات شفاهی و نوشتاری را اولویت بندی و ساده کنید.
• دانش آموزان مبتلا به مشکل زبان دریافتی یا بیانی را که مهارتهایشان به صورت انفرادی بهتر ارزیابی می گردد، از آزمونهای استاندارد سالیانه معاف کنید و به آنها اجازه بدهید از آزمونهای بدون زمان استفاده کنند.
اصلاحات: آیا برنامه درمانی ویژه، غیرمناسب است؟
یک اختلال زبانی یا شنیداری، شرایط معلولیت سازی است که اغلب قابلیتهای فردی برای عملکرد موفقیت آمیز در بسیاری از زمینه های موضوعات درسی را متأثر می سازد. طی چندین سال گذشته، متخصصان زبان و گفتار، نسبت به عمق نیاز و کاربرد، درمان ترکیبی همراه با اصلاحات کلاسی، آگاهی بیشتری پیدا کرده اند. قوانین ملی ایجاب می کند که دانش آموزان در محیطی با حداقل محدودیت» آموزش ببیند. به عبارت دیگر، دانش آموزان آموزش ویژه، نباید در کلاسهای جداسازی شده آموزش ببینند، مگر آنکه تمامی راه های ممکن دیگر امتحان شده و شکست خورده باشند. برای بسیاری از کودکان دچار اختلالهای زبانی، باید برخی از انواع مداخله های اصلاحی در برنامه های روزمره تحصیلی گنجانده شود تا آنها را قادر نماید با همسالان غیر معلولشان همراه گردند.مداخلات اصلاحی، نوعی گول زدن، یا ناروایی و تبعیض قائل شدن نسبت به دیگر کودکان کلاس نیست. با همه اینها، کودکان دیگر، تحمل زندگی با کودک دارای اختلالهای ارتباطی را ندارند. آیا تجویز عینک برای کودکی با نقص بینایی، یک نوع امتیاز تبعیض آمیز است؟ آیا کودک دارای سمعک از امتیاز تبعیض آمیزی برخوردار است؟ البته که نیست. بلکه اینها وسایلی هستند که به آنها کمک می کنند تا به صورت بهتری نقش خود را ایفا کنند. متأسفانه این اختلالها توسط چشم یا گوش آموزش ندیده تشخیص داده نمی شود و همچنین با رفتار ترحم آمیز نیز درک نمی شوند.
چنانچه نگران هستید مبادا کودکتان از طیف اصلاحات یا کمک رسانی محروم بماند، خوب است به یاد داشته باشید که به دلیل تعداد وسیع کودکانی که امروزه از «برنامه آموزش انفرادی شده» برخوردارند (مشخصا بین ۸ تا ۱۵٪)، کودکان عادی هستند که نسبت به دیگر دانش آموزان در انجام تکالیف یا آزمونها متفاوت بوده و در بیرون از کلاس توسط دیگر معلمان یاری می شوند. این چیزی خارج از برنامه عادی روزانه در مدرسه نیست.
زمان مشاوره
به میزان دقایقی در هفته اطلاق می شود که یک متخصص با معلم کلاس کودکتان یا با گروهی از معلمان، مباحثی نظیر هدفهای درمانی و اصلاحات را طرح می کند. چون اصلاحات برای اکثر کودکان مبتلا به اختلالهای زبانی ضروری است، راهنمایی جهت اطمینان از درک توصیه ها و پیشنهادهای به عمل آمده و امکان انطباق آنها در مواقع مناسب، تشریک مساعی شما و راهنمایی معلم فرزندتان، ضروری است. برای تمام آسیب شناسان گفتار - زبان که از سالها قبل به تنهایی فعالیت می کنند، موضوع جدول زمانی، تازگی دارد. امروزه آسیب شناسان گفتار - زبان نه تنها ترغیب شده اند، بلکه از آنها انتظار می رود به عنوان مشاور در مدارس عمومی فعالیت کنند.برنامه آموزش ویژه انفرادی شده باید مرتب توسط معلمان و متخصصان ارزیابی شود تا اطمینان حاصل شود که همه چیز به طور صحیح پیش می رود. گاهی اوقات، هنگامی که کلاس درگیر پروژه خاص یا مبحث مهمی می شود، کودک در همراهی کردن با همسالانش مشکل پیدا می کند. این گونه موقعیتها، راه حل های خلاقی را می طلبد که از کودکی به کودکی دیگر متفاوت است.
هیچ استانداردی برای تعیین میزان زمان لازم برای جلسات مشاوره در هفته، وجود ندارد. بدیهی است، کودکان مبتلا به معلولیت با درجه بیشتر، در برنامه ریزی نیازمند زمان مشاوره ای و خلاقیت بیشتری می باشند، مقدار زمان منطقی برای کودکی با مشکلات خفیف می تواند دامنه ای از ۱۰ تا ۱۵ دقیقه و برای کودکی با مشکلات بیشتر تا ۳۰ دقیقه در هفته می باشد.
متأسفانه، به دلیل محدودیتهای مالی، تعداد کمی از افراد نیازهایشان برآورده می شود. زمان مشاوره نیز ممکن است از طریق بیمه تعیین و در ساعت ناهار یا زمان قبل از مدرسه قرار داده شود که چندان خوشایند نیست، لیکن اغلب اجتناب ناپذیر است.
منبع: مشکلات گفتاری، زبانی و شنیداری کودکان، پاتریسا هاماگوچی، نادر باقری،علی غنایی، چاپ اول، انتشارات آستان قدس رضوی، مشهد 1390
