اگر بچه‌ها به مدت بیشتر از یک سال در محیط بسیار محروم شده ای زندگی کنند، به طور جدی در خطر ابتلا به اختلال دلبستگی" قرار خواهند داشت. این وضعیت بویژه هنگامی شایع می شود که پذیرش فرزند از کشور اتحاد جماهیر شوروی سابق باشد، اما این حالت در هر محیطی که فاقد انگیزش و محبت مورد نیاز است، می تواند اتفاق بیفتد. بچه هایی که اختلال دلبستگی دارند، در یادگیری گفتار و زبان تأخیر داشته و زمان زیادی در آرزوی آغاز و به کار بردن ارتباط صرف می کنند، حتی هنگامی که می دانند چه انجام دهند.
بنابراین، وقتی یک آسیب شناس گفتار در ابتدا محل اولیه فرزند خوانده ای را که در گفتار تأخیر داشته است بررسی می کند، اینکه یک پیش آگهی ارائه دهد که کودک چه هنگامی به درمان می رسد، سخت است. البته این اختلالها از کودکی به کودک دیگر فرق می کند. هرچه کودک کوچکتر باشد، امکان پیشرفت بیشتری خواهد داشت. به طور کلی، هرچه این کودک بزرگتر باشد، وضعیت نامناسب تری نسبت به محیط اولیه زندگی برایش به وجود می آید، و در معرض خطرهای تأخیر تحولی با ثبات تر یا جدی تری قرار می گیرد. این تأخیر تحولی شامل گفتار و زبان هم می شود. همچنین، این احتمال وجود دارد که کودک اختلال گفتاری - زبانی داشته و ممکن است تأخیر داشته باشد. در این جا، محیط تولد اصلا مهم نیست البته تحریک محدود مطمئنا شرایط را بدتر خواهد کرد.از لحاظ مداوا و درمان در بیمارستان در وضعیت بدی بودند و در تمام حیطه ها تأخیر داشته اند. حتی، چند تن از آنها در سالهای اولیه زندگی، از عشق و محبت بهره مند بودند و از طرف خانواده های جدید حمایت و شکوفا شدند.در هنگام پذیرش کودک بویژه کودک بزرگتر باید بر این تأکید کنیم که والدین از لحاظ هیجانی به سازگاری او با محیط جدید کمک کنند، بخصوص در ۶ ماهه اول ورود فرزند خوانده. فشار و «تحریک بیش از حد»، از طریق درمانهای شدید، اغلب باعث پسروی می گردد، زیرا کودک برای توسعه ارتباط با والدین جدید فرصت کافی ندارد. دقت کنید که هیچ گاه کودک را با همسن و سالانش که در محیط دوستانه و سالمی متولد شده اند، مقایسه نکنید. کودک سه ساله ای که با دنیای اطرافش ارتباط ضعیفی دارد، ممکن است بیشتر شبیه به یک کودک بسیار خردسال رفتار کند تا کودکی که در سن پیش دبستانی است. ممکن است یکی دو سال طول بکشد تا کودک صحبت را آغاز کند. برای بعضی از این کودکان به پایان این مرحله رسیدن، ممکن است هدف واقعی محسوب نشود، زیرا مغز آنها، سالها پیش به دلیل بی توجهی به کودک، ضربه پایداری دیده است. اما مراقب باشید از پیش بینی ها در طول زندگی براساس مشاهدات یا آزمونهایی که فقط در چند هفته یا ماه های بدو ورود کودک اجرا می شود، اجتناب کنید. هنگامی که کودک با زندگی جدید سازش یافت، مطمئنا هر خدماتی را که برای رشد و تحول نیاز دارد، به نوعی بیان می کند. می دانیم که مداخلات اولیه، تمام تفاوتها را باعث خواهد شد.
با کودکانی پیش دبستانی کار کرده ام که از بدترین شرایط زندگی به اینجا آمده بودند. از لحاظ مداوا و درمان در بیمارستان در وضعیت بدی بودند و در تمام حیطه ها تأخیر داشته اند. حتی، چند تن از آنها در سالهای اولیه زندگی، از عشق و محبت بهره مند بودند و از طرف خانواده های جدید حمایت و شکوفا شدند. در حقیقت، پسری که به عنوان یک بچه عقب مانده مرزی تشخیص داده شده بود، در اولین سه سال، در بهترین سطح مهارت خواندن کلاس دوم قرار گرفت. در حالی که این وضعیت را نمی توان کلی دانست، ولی می تواند رخ دهد و من توصیه می کنم خوشبین باشید و به تمام بچه ها کمک و از آنها حمایت کنید تا به ظرفیت خودشان برسند. مهم نیست که در ابتدا چقدر تأخیر نشان می دهند. مطمئنا، هرچه سن کودک در هنگام تغییر خانواده و فرزندخواندگی بیشتر باشد، کشمکش و چالش بیشتری رخ خواهد داد.
منبع: مشکلات گفتاری، زبانی و شنیداری کودکان، پاتریسا هاماگوچی، نادر باقری،علی غنایی، چاپ اول، انتشارات آستان قدس رضوی، مشهد 1390
