یکی از عوامل اهمال کاری، سنگین بودن کارها و یا طولانی بودن زمان پایان آن است. بدین جهت باید در همه امور حد اعتدال مراعات شود، حتی در عبادت.
بسیاری از اهمال کاری ها نتیجه لذت جویی آنی و بی تابی در رسیدن به خوشی زودرس است. مانند شخصی که شب امتحان به برنامه های جدی درسی خود بی اعتناست، و وقت خود را به بازی، شب نشینی و تفریح می گذراند.
عدم مهارت کامل در انجام کار.
نداشتن برنامه معین و مشخّص در زندگی و عدم زمان بندی.
نداشتن نظم در کارها و عدم مراعات اولویت ها.
گاه انسان به کاری مبادرت می ورزد در حالی که آن کار از حد توان و طاقت او به مراتب فراتر است. این جا شخص با انتخاب غلط، زمینه اهمال کاری برای خود را فراهم می سازد.
گاهی شکست های گذشته، زمینه اهمال کاری و بی تفاوتی شخص می شود. چون خود را در انجام کار ناتوان دیده رغبتی برای شروع مجدد کار در خود نمی بیند.
نامعلوم بودن آینده و بلاتکلیف بودن.
اضطراب و نگرانی.
انجام دادن هر کاری در غیر زمان معین، مانند کوتاهی در مطالعه، درس و یا نخواندن نماز در اول وقت.
کم دیدن موفقیت ها.
احساس حقارت و خودکم بینی.
گاهی اهمال کاری بر اثر شرایط محیطی و ارتباط با انسان ها پدید می آید، همچون:
مقایسه نادرست با دیگران.
نارضایتی از وضع موجود.
لج بازی با دیگران.
استیلای خشم و غضب از دیگران.
هم نشینی با افراد اهمال کار.
منبع: حوزه نت
