مشکل 4 درصد مردان

گاهي در اطراف خودمان مرداني را مي‌بينيم که افسرده‌اند و وقتي از آنها شرح حال کاملي مي‌گيريم، متوجه مي‌شويم که مثلا در رابطه زناشويي با همسر خودشان نيز دچار بي‌ميلي شديد هستند و ضمنا از اظهار اين مشکل نزد پزشکان نيز پرهيز مي‌کنند.تنها بعد از مشاوره‌هاي روان است که مشخص مي‌شود برخي از اين افراد به بيماري خاصي مبتلا هستند که رابطه زناشويي را براي آنها مشکل‌ساز و دردناک کرده است و علت آن هم شايد ضربه و آسيبي باشد که ممکن است در حافظه‌شان جايي نداشته باشد. نام اين بيماري، پيروني است.
بيماري پيروني که به «سفتي پلاستيکي آلت» ترجمه شده است، نوعي اختلال در بافت فيبري آلت تناسلي مردان است که به علت رشد پلاک‌هاي ليفي در بخشي از بافت نرم آلت به وجود مي‌آيد و 1 تا 4 درصد مردان به اين عارضه مبتلا مي‌شوند. بيشتر افراد به علت نوع خاصي از درگيري بافت آلت، دچار بروز انحناي آلت به سمت بالا مي‌شوند. اين بيماري همچنين نشانگان ناخن خميده نيز ناميده مي‌شود و در نهايت، چون جراحي فرانسوي به نام فرانسوا ژيگو دولاپيروني در سال 1743 براي اولين بار اين بيماري را شرح داد، آن را به نام پيروني هم مي‌نامند.
اگرچه کمي انحناي آلت، طبيعي است و بسياري از نوزادان پسر با اين حالت به دنيا مي‌آيند و مشکلي هم ندارند، اما هنگامي که اين مساله موجب درد و سفتي و بروز ضايعاتي مانند طناب (به نام پلاک) يا انحناي غيرطبيعي آلت در زمان نعوظ يا تحريک ‌شود، مي‌گوييم که فرد به بيماري پيروني دچار شده است.

روند بيماري چگونه است؟

برخلاف تصور، پيروني فقط موجب انحنا نمي‌شود؛ بلکه موجب برجستگي و دندانه‌دار شدن بافت آلت و باريک‌شدگي و کوتاهي آن نيز مي‌شود. دردي که در ابتداي بيماري وجود دارد، حدود 12 تا 18 ماه بعد از شروع بيماري از بين مي‌رود. اختلال در نعوظ و سفتي آلت در پاسخ به تحريک جهت فعاليت زناشويي به درجات گوناگوني وجود دارد و در مراحل پيشرفته‌تر بيماري بروز مي‌يابد و موجب دردناک و مشکل شدن فعاليت زناشويي مي‌شود.اگرچه اين بيماري در هر سن و نژادي مشاهده مي‌شود، مردان 40 سال به بالاي نژاد قفقازي بيشتر به اين عارضه دچار مي‌شوند. اين بيماري نه مسري است و نه خطر بروز سرطان را افزايش مي‌دهد. اين بيماري فقط مردان را مبتلا مي‌کند و فقط محدود به آلت تناسلي است، اگرچه عده چشمگيري از افراد به بيماري بافت همبند در ناحيه دست و به ميزان کمتر در پا نيز مبتلا مي‌شوند؛ مانند بيماري دوپويترن. احتمال بروز اين بيماري به صورت ژنتيکي نيز وجود دارد.

علت اين بيماري چيست؟

علت اين بيماري هنوز شناخته شده نيست اما تصور بر اين است که سابقه ضربه و آسيب به آلت طي فعاليت زناشويي علت عمده بروز چنين عارضه‌اي است؛ حتي اگر خود فرد از چنين سابقه‌اي آگاهي نداشته باشد. اگرچه هنوز تاييد شده نيست، گفته مي‌شود برخي داروهاي فشار خون مانند پروپرانولول نيز ممکن است از عوامل بروز اين بيماري باشند.

کدام پزشک، کدام درمان؟

پزشکان مسوول تشخيص و درمان اين گونه بيماران، جراحان و متخصصان بيماري کليه و مجاري ادراري و تناسلي يا اورولوژيست‌ها هستند و پزشکان ديگر کمتر مي‌توانند دست به اقدام درماني، حتي در صورت تشخيص درست بزنند.
بدون درمان، حدود 12 تا 13 درصد از بيماران، خود به خود بهبود مي‌يابند و 40 تا 50 درصد بدتر شده و بقيه نيز بدون تغيير باقي مي‌مانند. بسياري از روش‌هاي درماني با استفاده از مکمل‌هاي دارويي و ويتاميني مانند ويتامين E آزمايش شده‌اند اما نتايج قطعي نبوده‌اند، اگرچه تاثيرات پراکنده‌اي هم نشان داده‌اند. ترکيب ويتامين E و کلشيسين هم آثار درماني و تاخير در پيشرفت بيماري را نشان داده است. ترکيبات جديدتر شامل داروهاي ضد التهاب است که کمابيش موثر بوده است. از ترکيباتي چون پارا آمينوبنزوات پتاسيم، استيل ال-کارنيتين، پروپيونيل ال-کارنيتين، ال-آرژينين و سيلدنافيل يا واياگرا و پنتوکسي‌فيلين نيز به طور معمول استفاده مي‌شود. اينترفرون آلفا-2ب و فرمول سوپراکسيد ديسموتاز نيز با تاثير مثبت همراه بوده‌اند. تزريق وراپاميل به داخل پلاک‌هاي فيبروز آلت در برخي بيماران موثر بوده است.
درمان جراحي با تکنيک‌هاي گوناگون از جمله روش نسبيت Nesbit به ويژه اگر يک جراح با تجربه در زمينه جراحي‌هاي ترميمي انجام دهد و پروتزهاي آلت نيز به ويژه در موارد پيشرفته موثر واقع مي‌شود.
در زمينه طب فيزيکي و وسايل توانبخشي، روش‌هاي کششي توسط خود بيمار و تعدادي از وسايلي که نيروي طولي ايجاد مي‌کنند و همچنين استفاده از وسايلي مانند وکيوم يا پمپ آلت براي اصلاح اختلال نعوظ در دست تحقيق و بررسي است.
در پايان بايد گفت که بيماري پيروني، يک بيماري جسمي است اما بر روان فرد بيمار تاثير بسياري مي‌گذارد و بايد به ياد داشته باشيم که مشاوره رواني براي اين‌گونه افراد که شايد با همسر و پزشک‌شان هم در اين باره صحبت نمي‌کنند، لازم و ضروري است.

تازه‌هاي درمان بيماري

مبتلايان به بيماري پيروني مي‌توانند اميدوار باشند که به زودي نوعي درمان غيرتهاجمي براي آنها به بازار مي‌آيد. اين دارو که زيافلکس نام دارد در محل ضايعه تزريق مي‌شود. مطالعات درباره 120 بيمار در 11 دانشکده پزشکي ايالات متحده انجام شده و بيماران پس از درمان به مدت 36 هفته مورد پايش قرار گرفتند. اين بيماران همگي دچار خم‌شدگي‌هاي معادل 30 تا 90 درجه در جسم آلت تناسلي بودند. در اين بيماران، داروي زيافلکس در درون پلاک ضايعه تزريق شد، به طوري که هر بيمار دو بار در هفته و هر شش هفته يک بار براي سه دوره تحت تزريق کلاژناز قرار گرفت. به اين ترتيب هر بيمار شش تزريق از زيافلکس دريافت کرد. در نهايت بيماران بهبود قابل توجهي در ميزان خم‌شدگي آلت تناسلي را تجربه کردند که گاهي به حدود 60 درجه مي رسيد. با توجه به اينکه حدود يک ميليون مرد به بيماري پيروني مبتلا بوده و از عوارض آن در رنج هستند، اميد ‌مي‌رود که داروي زيافلکس در آينده‌اي نه چندان دور به عنوان يک گزينه درماني ايده‌آل براي اين بيماري مصارف زيادي پيدا کند.
دکتر توماس وگمن مي‌گويد: «مهم‌ترين بخش از کارآزمايي‌هاي انجام شده، بررسي ميزان رضايت بيماران، پيش و پس از تزريق داروي زيافلکس و اثر آن در عملکرد زناشويي آنها بود و خوشبختانه کارآزمايي‌ها نشان دادند که اثر اين دارو نسبت به دارونما در بهبود عملکرد زناشويي و افزايش رضايت بيماران، بسيار چشمگير است.»
پزشکان معتقدند که اين دارو نه تنها براي بيماري پيروني، بلکه براي بيماري‌هاي ديگري همچون دوپويترن و کپسوليت چسبنده (شانه منجمد) نيز مي‌تواند گزينه درماني مناسب و با تهاجم اندکي را پيش رو قرار دهد. به نظر مي‌رسد پس از تزريق دارو در محل هريک از ضايعات مزبور، ماساژ منظم محل تزريق مي‌تواند اثربخشي درمان را افزايش دهد.
منبع: http://salamatiran.com
/خ