بازداری پاسخ
بازداری پاسخ، در برگیرنده روش هایی است که انجام دوباره عادت را غیرممکن می سازد. بستن یک چوب به قسمت داخلی مفصل آرنج، انگشتهای کودک مبتلا به ناخن جویدن را از صورت او دور نگه می دارد. دستکش، شست یک کودک مبتلا به شست مکیدن را از وارد شدن به دهان حفظ می کند. ولی از آن جایی که کودکان راهها، مکان ها و موقعیتهای بیشماری را برای انجام دادن خودلمسی پیدا می کنند، لازم است تا روش فردیشان را برای کشف روشهای پیشگیری به دقت بررسی کنید.دایان می دانست که ماکس وقتی به روی شکمش بخوابد، خودلمسی می کند. در این موقعیت، پیشگیری از پاسخ با نشاندن او ممکن میشد. زمانی که دایان، ماکس را میدید که دراز کشیده است، (او غالبا این کار را در ماشین و زمانی که در صف فروشگاهها یا بانک در انتظار بودند، انجام میداد) او را بلند می کرد و قولش را به خاطرش می آورد و از انجام این کار بدین طریق ممانعت می کرد.
پاسخ جایگزین
پاسخ جایگزین به کودکان کمک میکند تا با انجام کار دیگری به جای رفتار نامطلوب، یک عادت را ترک کنند. در مورد خودلمسی شما میتوانید کودکان‌تان را یاری کنید تا تنشی را که ممکن است منشأ رفتار آنان باشد، با جایگزین ساختن تمرین های آرامش بخش کم کنند.دایان شیوه تنفس عمیق را به ماکس یاد داد؛ زیرا احساس می کرد این تمرین آسان ترین روش برای یک کودک سه ساله است. آنان هرشب قبل از آن که ماکس به تختخواب برود، این تمرین را در خانه انجام میدادند و سپس دایان و ماکس توافق کردند، هر زمانی که دایان برای توقف عادت ماکس نامش را صدا کرد و به او چشمک زد، او باید این عادت را متوقف کند و برای یک دقیقه، تمرین تنفس عمیق را انجام دهد.
اگر شما بدانید که کودکان‌تان در چه جاهایی یا در چه زمانی تمایل بیشتری به خودلمسی پیدا می کنند، می توانید احتمال این رفتار را با ارائه فعالیت های دیگری در این شرایط، کاهش دهید. دایان می دانست که ماکس این عمل را در ماشین و در صف فروشگاه انجام میدهد، بنابراین بازی های کوچک، کتابها و پازل هایی را در صندلی عقب ماشین گذاشت تا او را با این چیزها سرگرم کند. او همچنین کیفش را با انواع خوراکیهای سبک و زیورآلات ارزان قیمت و عکس پر کرد. او می دانست که اینها ماکس را در زمان خستگی ناشی از خرید، مشغول نگاه می دارد و این پاسخهای جایگزین احتمال خودلمسی ماکس را در مکانهای عمومی تقلیل داد.
اگر پسر بچه کوچک تان عادت دارد که آلت تناسلی اش را در دست نگاه دارد، می توانید با مشغول نگه داشتن دستهایش به کار دیگری، این عادت را تضعیف کنید. از او بخواهید که کیف شما را در فروشگاه نگاه دارد. جهت مشغول نگهداشتن دستهایش به او یک توپ یا کلیدهای یدکی تان را بدهید. زمانی که از علامت پنهانیتان برای جلب کردن توجه کودک به این عادت استفاده می کنید، به او بیاموزید که آلت تناسلی اش را ول کند و سپس انگشتهایش را محکم مشت کرده و برای چند ثانیه در همین حالت نگاه دارد و سپس رها کند. به او بگویید این تمرین را چند مرتبه تکرار کند.
پاداش ها و تنبیه ها
اگر عادت مزمن و بیش از حد شود و کودکان‌تان نتوانند از خودلمسی در جمع خودداری کنند، میتوانید با ارائه یک محرک مثبت، به آنان کمک کنید. قبل از این که برای رفتن به مهمانی از خانه خارج شوید، به کودکان‌تان یادآوری کنید که قول داده اند در جلوی دیگران با خودشان ور نروند؛ بعد یک پاداش ویژه را برای یادآوری این قول پیشنهاد کنید. پاداش باید چیزی باشد که شما بتوانید بلافاصله بعد از مهمانی بدهید، یا حتی ممکن است از چندین قسمت مختلف تشکیل شده باشد که بتوانید آنها را در طول هر ساعت روز به کودک بدهید.مادر ماکس، یک جعبه خمیربازی که در بسته های پنج تایی و به رنگهای مختلف بود، خرید. او به ماکس گفت زمانی که از یک مکان عمومی بدون مالیدن آلت تناسلی اش برگردند، یک رنگ به او خواهد داد. در اولین روز دایان و ماکس، سه بار خانه را ترک کردند و در انتهای روز ماکس دو رنگ از خمیربازی را به دست آورد. در یکی از این رفت و آمدها ماکس در عقب ماشین خودلمسی کرد. بنابراین دایان با آرامش به قولش عمل کرد و زمانی که به خانه برگشتند به او خمیر نداد. علی رغم گریه و التماس ماکس، دایان بر حرف خود محکم ایستاد. زمانی که آنان روز بعد برای دیدن مادربزرگ ماکس به خانه او رفتند، ماکس در یادآوری قولش دچار مشکل نشد و یک بسته دیگر خمیر را به دست آورد.
به دلایل عاطفی و روان شناختی مختلف، تنبیه کودکانی که به دنبال کسب لذت جسمانی هستند، عقیده خوبی نیست. تقریبا غیرممکن است که تنبیه را - بدون این که کودک احساس کند تنبیه با خود عمل در ارتباط است، برای ترک عادت خودلمسی اعمال کنید. در این مورد ندادن پاداش، تنبیهی کافی به نظر می رسد.
خودلمسی دوران کودکی یقینا برای والدین خجالت آورتر است تا خود کودکان.
منبع: بچه‌های خوب، عادت‌های بد، دکتر چارلز شافر، ترزافوی دیگرونیمو، مترجم: میر محی‌الدین گلبار، صص 96-93، انتشارات همشهری، چاپ چهارم، 1391.
