پاسخ دادن به علت عادت
زمانی را که کودکان شما بیش از مواقع دیگر شست یا سایر انگشتهای شان را مک میزنند، با استفاده از نمودار نظارت بر عادت در پایان مقاله ثبت کنید. این اطلاعات ممکن است الگویی از عمل مکیدن را در اختیار شما بگذارد که شما می توانید آن را تغییر دهید. اگر کودکان تان زمانی که حوصله ندارند، منتظر شما باشند تا کارهای خانه را تمام کنید، شستشان را می مکند، شما می توانید با دعوت از آنها برای کمک کردن یا با دادن یک اسباب بازی، پازل یا مداد رنگی، دستهای آنان را مشغول نگاه داشته تا کارتان تمام شود.شاید شما دریابید که کودکان تان زمانی که منتظر ناهار یا شام هستند، بیش از سایر مواقع انگشتهای شان را می کند. در این وضعیت ممکن است عادت، یک وسیله رفع گرسنگی باشد. بنابراین سعی کنید زمان غذا را تغییر دهید تا کودک شما قبل از این که احساس مکیدن سراغش بیاید، غذایش را صرف کند. بعضی از کودکان هنگام خستگی، شست یا سایر انگشتهایشان را می مکند. اگر نمودار نظارت بر عادت نشان بدهد که نخستین نشانه خستگی، داخل شدن شست در دهان است، شما باید توجه بیشتری به زمان خواب کودکتان داشته باشید. شاید آنها نیاز داشته باشند زودتر بخوابند یا شاید هنوز به یک چرت یا یک دوره استراحت روزانه نیاز دارند. مکیدن شست و انگشت های دیگر هنگام خواب، عادتی است که به دشواری می توان آن را از بین برد. بنابراین توجه خاصی را در فرایند ترک عادت می طلبد. بهترین کاری که می توانید بکنید این است که تا کودکان تان کم سن و سال هستند، خستگی را که عامل انگشت مکیدن است، به نحوی دفع و برطرف کنید.
کودکان معمولا زمانی که احساس ناامنی می کنند، انگشتهای شان را می مکند. حضور یک کودک جدید، رفتن به یک خانه جدید، طلاق پدر و مادر یا حتی مشاجره با یک دوست، می تواند استفاده از این عادت را افزایش دهد. شما میتوانید با ارائه سایر اشکال امنیت، نظیر توجه بیشتر به کودک، به شکستن این ارتباط کمک کنید. با آرام نگه داشتن محیط خانه و اطمینان بخشیدن به کودکان در مورد این که والدین، آنان را دوست دارند و مسائل و مشکلات شان را درک می کنند و می پذیرند، برای حذف فشارهای روحی اقدام کنید.
استفاده از سیستم پاداشی
شما می توانید تکرر عادت مکیدن شست یا سایر انگشتها را در کودکان سه تا پنج سال به وسیله استفاده از یک سیستم پاداشی، تقلیل دهید. اگر چه نباید کودکان تان را درباره عادتشان سرزنش کنید، اما می توانید نارضایتی خود را از این عادت اظهار نمایید. سپس هر وقت که دیدید این عادت را انجام نمیدهند از آنان تمجید کنید و زمانی که این عادت را انجام میدهند به آنان توجه نکنید. اگر کودکان سه تا پنج سال زمانی که این کار را انجام نمیدهند، تمجید شوند، اکثرا خودشان به طور ریشه ای برای ترک این عادت تلاش خواهند کرد.کودکان پنج ساله و بزرگ‌تر
بیست درصد از کودکان پنج ساله هنوز شستها و سایر انگشتهایشان را می‌مکند. این کودکان به یک برنامه ترک عادت سازماندهی شده نیاز دارند، زیرا با بالاتر رفتن سن و طولانی تر شدن این عادت، خطر آسیب های جسمی، اجتماعی و عاطفی بیشتر خواهد شد.
روش های ترک عادت
برای شروع این برنامه، لازم است همکاری کودکتان را در فرایند ترک عادت جلب کنید. روش های زیر را که به سایر کودکان کمک کرده است تا در دو هفته تا سه ماه به این مشکل پایان دهند، شرح دهید. سپس کودکان تان را تشویق کنید تا سعی خود را بکنند. اگر کودکان تان از همکاری کردن سرباز میزنند یا رفتارهای عصبی نشان میدهند، مثلا اگر دیدید مدام نق می زنند، دعوا و مرافعه میکنند، یا مدام به شما می چسبند، چنان چه این کارها را بیشتر از یک هفته ادامه دادند، برنامه را متوقف کنید. این کودکان هنوز از لحاظ عاطفی به آن درجه از رشد نرسیده اند که قادر به کنار گذاشتن لذتهای آنیشان باشند. در این شرایط شما باید تا شش ماه منتظر باشید و برنامه را دوباره آزمایش کنید، یا می توانید از یک دندان پزشک بخواهید تا وسایلی را که در پایان این فصل از آن بحث خواهد شد، در دهان کودکتان نصب کند. این کار میتواند حتی در کودکان مقاوم تر این عادت را به طور موفقیت آمیزی از بین ببرد.شناسایی محرک
شاید تا به حال به الگوهای واضحی توجه داشته اید که ارتباط دهنده عادت مکیدن انگشت با محرک هایی نظیر خستگی، بی حوصلگی یا یک شیء تسلیدهنده ویژه نظیر پتو یا یک عروسک است. حالا از نمودار نظارت بر عادت برای کشف الگوهایی که کمتر جلب توجه میکنند، استفاده کنید. یک هفته قبل از شروع برنامه، هر زمان که کودکتان این عادت را اجرا کرد، علامت ضربدر را در مکان مناسب بگذارید. همچنین به مکان و یا نوع فعالیتی که با عادت همراه است، توجه کنید. الگوهای ایجاد شده می تواند به شما در ترک عادت کمک کند.برای مثال نمودار مری نشان داد که دخترش کیت غالبا در حالی که عروسکش را در بغل گرفته و تلویزیون تماشا می کرد، شستش را می مکید. هر زمان که این سه مورد یعنی کیت، عروسک و تلویزیون با هم جمع بودند، شست او به طرف دهانش می رفت.
بعد از این که محرکها مشخص شد، مری فهمید چندین راه وجود دارد که او می تواند با استفاده از این اطلاعات، زمان مکیدن روزانه کیت را محدود کند. او می توانست زمان تماشای تلویزیون را محدود کند و با دادن اسباب بازی به دخترش فعالیت دیگری را به جای مکیدن شست پیشنهاد کند. یا این که او می توانست دسترسی به عروسک را برای کیت با گفتن این مطلب که عروسک باید در اتاق خواب او بماند، محدود سازد؛ صلاح نبود که تلویزیون یا عروسک به طور کامل حذف شوند، ولی با کاهش زمان استفاده از این دو، به تدریج مری قادر شد تا زمان مکیدن روزانه را کاهش دهد.
به محض این که عادت در شرایط موجود کنترل شود، این محدودیت را به زمان یا مکان دیگری بسط می‌دهد. نظر به این که کیت طی خواندن کتاب داستان در عصرها نیز این عادت را انجام میداد، بعد از این که مادرش مطمئن شد که او به راحتی می تواند بدون عادت مکیدن یا بدون عروسکش تلویزیون تماشا کند، مکیدن شست را هنگام خواندن داستان نیز محدود کرد.
منبع: بچه‌های خوب، عادت‌های بد، دکتر چارلز شافر، ترزافوی دیگرونیمو، مترجم: میر محی‌الدین گلبار، صص 45-42، انتشارات همشهری، چاپ چهارم، 1391.
