چون بهشت عدن شد هر مهمهي |
|
اندر آمد نوبهاري چون مهي |
شش ستاره بر کنار هر مهي |
|
بر سر هر نرگسي ماهي تمام |
حلقه حلقه گرد زر ده دهي |
|
يا چو سيم اندوده شش ماه بديع |
بر مثال دامن شاهنشهي |
|
بامدادان بر هوا قوس قزح |
باز جسته دامن هر ديبهي |
|
پنج ديباي ملون بر تنش |
هر کجا جويي ز ديبا خرگهي |
|
هر کجا پويي ز مينا خرمنيست |
همچو در سيمين زنخ زرين چهي |
|
نرگس تازه ميان مرغزار |
چون درازي در کنار کوتهي |
|
سرو بالا دار هم پهلوي مورد |
چون نزاري پيش روي فربهي |
|
بوستانافروز پيش ضيمران |
بر زبان هر يکي بسماللهي |
|
بر سر هر شاخساري مرغکي |
با دگرگونه لباسي هر گهي |
|
بوستان مانندهي معشوق مير |
مهربانتر مير و فرختر مهي |
|
مير نيکوکار و مير حقشناس |
چون به پيش آفتاب اندر، سهي |
|
آفتاب روش اندر پيش او |
گر به نوک نيزه بردارد کهي |
|
از زمين بر پشت پروين افکند |
روز مجلسها بود کشور دهي |
|
روز هيجاها بود کشور گشاي |
خود به دست چپ بود هر پنجهي |
|
عقد جود او همه پنجه بود |
«نيست آنسوتر ز عبادان دهي» |
|
از فراز همت او نيست جاي |
رفته در يک خطوه يکماهه رهي |
|
آفرين بر مرکب ميمون مير |
شخ نوردي که کني، وادي جهي |
|
مرکبي، طيارهاي، کهپارهاي |
گردسمي، خرد مويي، فربهي |
|
تيزگوشي، پهن پشتي، ابلقي |