اکثر افراد اعتراف می‌کنند که یک نیاز فوری برای تغییر اساسی در سیستمهای غذایی ما وجود دارد. اما نو آوری‌های پیشنهادی در مورد سیستمهای غذایی پایدار بسیار متفاوت است. این که ما کدام را انتخاب کنیم اثراتی طولانی مدت بر جامعه بشری و سیاره خواهد داشت.
نوآوری‌های پیشنهادی در سیستمهای غذایی می‌تواند به طور گسترده‌ای این گونه درک شود که یا به دنبال مطابقت با یا تبدیل وضع موجود هستند.
شکل 1. آینده کشاورزی در گرو تصمیم گیری ماست. Raggedstone
یک آینده‌ی فناورانه
بعضی‌ها می‌خواهند صنعت کشاورزی را تا حد ممکن به شیوه‌های موجود نزدیک نگاه دارند. این در مورد تعداد روزافزون بازیگران شرکتهای بزرگ و مالی که به دنبال حل بحران غذا با توسعه فناوریهای جدید هستند صادق است. این فناوری‌ها بخشی است از آن چه که "انقلاب صنعتی چهارم" (4IR) نامیده می‌شود. تصور می‌شود که "جواب" در تلفیق فناوریهایی است که خطوط بین حوزه‌های فیزیکی، دیجیتال و بیولوژیکی را تار می‌کند.به عنوان مثال، مجمع جهانی اقتصاد در حال حاضر از ابتکار عمل "چشم انداز جدید برای کشاورزی" از تبدیل فرم کشاورزی در 21 کشور پشتیبانی می‌کند. این ابتکار عمل از "اکوسیستم‌های نو آوری" برای مهندسی مجدد سیستمهای غذایی مبتنی بر "12 فناوری تبدیل" پشتیبانی می‌کند. در این آینده‌ی تصور شده، بیو تکنولوژی‌های نسل بعدی، گیاهان و حیوانات را دو باره مهندسی می‌کنند. سیستمهای کشاورزی به گونه‌ای طراحی می‌شوند که مبتنی بر تعامل مفید بین گیاهان، حیوانات و محیط‌ها باشد. مثلاً درختان و بوته‌ها ممکن است در میان یا اطراف محصولات زراعی کاشته شوند. یا دو یا چند محصول ممکن است در مجاورت هم رشد کنند. کشاورزی دقیق، استفاده از آب و سموم دفع آفات را بهینه می‌کند. سیستمهای غذایی جهانی برای تولید غذاهای مصنوعی برای تغذیه شخصی به روبات‌های هوشمند، blockchain و اینترنت اشیاء متکی هستند.
این تلاش ، مانند فن آوری‌های قبلی انقلاب سبز در کشاورزی، توسط غول‌های قدرتمند کشاورزی طراحی شده است. این نو آوری‌های فن آوری، تمرکز قدرت سیاسی و اقتصادی را در دست تعداد کمی از شرکتها تقویت می‌کند. در واقع ، مورد اقتصادی کنترل انحصاری فزاینده‌ای بر "12 فناوری تبدیل کننده" دارد که توسط حق ثبت اختراع محافظت می‌شوند.
شکل 2. چه کسی به انسانها احتیاج دارد؟ Kung_tom
قابل توجه‌تر از همه این که گسترش این فن آوری‌ها باعث بسط تکنو کره به قیمت زیست کره می‌شود. روبات‌های پروازی به جای زنبورهای زنده، گرده افشانی می‌کنند. دستگاه‌های خود کار جایگزین کار کشاورزان در آماده سازی خاک، بذر دهی، کندن علفهای هرز، باروری، کنترل آفات و برداشت محصولات زراعی می‌شوند.
این نو آوری‌های های-تکنولوژی به طور جدی از اکثر شیوه‌های مرسوم کشاورزی فاصله گرفته است. آنها به طور روز افزونی ما را به سمت یک سیستم غذایی بدون دخالت انسان حرکت می‌دهند. با این حال آنها یک تداوم قابل توجه همراه با منطق انباشت سرمایه – و از این رو قدرت ماندن خود با وجود ریسک‌های قابل توجهشان - را نشان می‌دهند.
گسترش و تولید و تجاری سازی مواد غذایی خود کار، غیر محلی سازی و دیجیتالی شدن مواد غذایی بخشی از "مالی" شدن سیستم جهانی غذاست. بازارهای مالی نقش مهمی در کنترل سیستمهای غذایی از راه دور را دارند. این امر خطرات عظیم اجتماعی و انسانی ایجاد می‌کند. به عنوان مثال، رشد چشم گیر در فروش و خرید محصولات مالی مرتبط با کالاهای غذایی یکی از عوامل تعیین کننده بحران جهانی غذا در سال 2008 بود.
شکل 3. ما می‌توانیم شاهد گسترش مزرعه‌های بسیار بزرگی باشیم که امروزه می‌شناسیم. Igorstevanovic
گزینه‌ای دیگر
اما جایگزینی برای این آینده وجود دارد. آگروکولوژی شامل استفاده از اصول زیست محیطی برای طراحی و مدیریت سیستمهای زیست محیطی پایدار است. تحقیقات ما در مورد اکروکولوژی، بر روی این تمرکز می‌کند که چگونه می‌تواند در حاکمیت غذا مشارکت کند، که تأکید دارد بر دموکراتیک سازی سیستمهای غذایی. اکنون سهم آگروکولوژی در اهداف توسعه پایدار شناخته شده است.در مقابله با تصویری که در بالا توضیح داده شده است، نوآوری‌های آگروکولوژیک به ترویج سیستمهای دایره‌ای می‌پردازند که شامل بازیافت، استفاده مجدد و ترکیب منابع برای کاهش وابستگی به ورودی های خارجی، به ویژه سوخت‌های فسیلی است. آنها چرخه‌های طبیعی و تنوع عملکردی اکوسیستم‌های طبیعی را تقلید می‌کنند.
سیستمهای کشاورزی به گونه‌ای طراحی می‌شوند که مبتنی بر تعامل مفید بین گیاهان، حیوانات و محیط‌ها باشد. مثلاً درختان و بوته‌ها ممکن است در میان یا اطراف محصولات زراعی کاشته شوند. یا دو یا چند محصول ممکن است در مجاورت هم رشد کنند. آگروکولوژی وابستگی تولید کنندگان مواد غذایی را به ورودی‌های گران قیمت خارجی، بازارهای کالاهای دور دست و فناوریهای ثبت شده کاهش می‌دهد. این امر با تکیه بر تنوع زیستی مناسب برای دفع آفات و افزایش بازده مزرعه حاصل می‌شود.
در مقیاس‌های وسیع‌تر، اگروکولوژی شامل سیستمهای دایره‌ای است که تولید مواد غذایی و انرژی را با مدیریت آب و فاضلاب ترکیب می‌کند. با خوشه بندی دقیق صنایع به کلیت‌های کارکردی، آلودگی کمینه می‌شود و هم افزایی حاصل می شود. بومی سازی مجدد تولید و مصرف در داخل سرزمین‌ها باعث تقویت باز سازی اقتصادی و پایداری محلی می‌شود.
نوآوری‌های زراعی در انتقال به سیستمهای غذایی پایدار توسط جامعه مدنی، جنبش های اجتماعی و محققان متفقاً عمدتاً از پایین به بالا هدایت می‌شوند. در این زمینه، اولویت‌های نو آوری مواردی است که کنترل شهروندان را برای حاکمیت غذا افزایش می‌دهد و قدرت را متمرکز می‌کند. این در تضاد مستقیم با کنترل انحصاری است که توسط فناوریهای 4IR امکان پذیر است.
شکل 4. رشد چندین محصول به طور همزمان Katarzyna Mazurowska
یک بحث دموکراتیک
نمایندگان دولت ، جامعه مدنی و بخش خصوصی به زودی در سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل متحد در رم دیدار می‌کنند تا در مورد آینده کشاورزی صحبت کنند. این که چه کسی حاکمیت جهانی نو آوری را کنترل می‌کند موضوع داغی خواهد بود.اما با توجه به این دیدگاه‌های بسیار بحث بر انگیز در مورد نو آوری‌های مربوط به مواد غذایی و کشاورزی، بسیار مهم است که همه بتوانند از حق خود برای ابراز نظر در مورد آینده تأمین مواد غذایی خود استفاده کنند. روبات‌های پروازی به جای زنبورهای زنده، گرده افشانی می‌کنند. دستگاه‌های خود کار جایگزین کار کشاورزان در آماده سازی خاک، بذر دهی، کندن علفهای هرز، باروری، کنترل آفات و برداشت محصولات زراعی می‌شوند. برای تصمیم گیری در مورد اولویت‌های مربوط به نوآوری‌های غذایی و نوآوری‌های کشاورزی، فرایندهای مشورتی و فراگیری مانند هیئت منصفه شهروندان، مجامع مردمی و فرایندهای مشارکتی تحت هدایت جامعه جهانی ضروری است. این در شرایط کنونی تحول سریع و عدم قطعیت جهانی، از همه چیز مهم‌تر است.
بنابراین. آیا می‌خواهید در دنیایی زندگی کنید که در آن غذای مصنوعی توسط روبات‌های هوشمند و شرکت‌هایی که سود را در پیش روی افراد قرار می‌دهند تولید شود؟ یا یکی که در آن نو آوری‌های زراعی اطمینان می‌دهد که ما می‌توانیم خود و جوامع خود را به روشی عادلانه و اکولوژیکی احیا کرده و از فرهنگی غنی تغذیه کنیم را ترجیح می‌دهید؟
منبع: میخائیل پیمبرت – کولین اندرسون – The Conversation
