به موازات این‌ها، روباتها به طور پیوسته در خارج از محدوده‌های خطوط تولید کارخانه‌ها حرکت می‌کنند. به عنوان مثال آنها در مراکز خرید و کشتی‌های مسافرتی به عنوان راهنما ظاهر می‌شوند. با پایین آمدن قیمت‌ها و پیشرفت هوش مصنوعی (AI) و فناوری مکانیکی، ما به تصمیم گیری‌های مستقل آنها در خانه‌ها، خیابان‌ها و محل‌های کار خود عادت می‌کنیم.
در این جا یک فرصت مهم نهفته است. با اتصال به اینترنت، روباتها به طور قابل توجهی تواناتر می‌شوند. یک دیدگاه رو به رشد وجود دارد که تکامل بعدی اینترنت اشیاء ادغام آنها در شبکه خواهد بود - گشودن امکانات هیجان انگیز در طول مسیر.
پیشرفت‌هایی در خانه
حتی روبات‌های ساده هنگام اتصال به اینترنت مفید می‌شوند – مثلاً با به روز شدن در باره محیطشان از طریق سنسورها، یا به دست آوردن اطلاعات محل تقریبی کاربران و وضعیت وسایل در مجاورتشان. این به روباتها اجازه می‌دهد که بدن، چشم، و گوش خود را در اختیار بگذارند و به آنها شخصیت کاربر پسندی را دهند که در غیر این حالت تنها محیط هوشمندی غیر شخصی را ایجاد می‌کردند. این می تواند به ویژه برای افرادی که در خانه مسن‌تر هستند یا معلولیت دارند مفید باشد.ما به تازگی از یک آپارتمان آینده در دانشگاه هریوت وات رونمایی کردیم تا روی چنین امکاناتی کار کند. این یکی از معدود سایتهای آزمایشی در سراسر اتحادیه اروپاست، و تمام تمرکز ما بر روی افراد دارای نیازهای ویژه است - و این که بفهمیم روباتها چگونه با تعامل با دستگاه‌های متصل در یک خانه هوشمند می‌توانند به آنها کمک کنند.
یک زنگ حلقه درب که دارای ویژگی‌های ویدیویی هوشمند است را در نظر بگیرید. یک روبات می‌تواند با دسترسی به موقعیت مکانی خود از طریق سنسورها، فرد موجود در خانه را پیدا کند، سپس به او بگوید چه کسی پشت در است و چرا. یا این امر می‌تواند به برقراری تماس ویدیویی با اعضای خانواده یا یک مراقب حرفه‌ای کمک کند - از جمله با عمل کردن به عنوان یک پلتفرم دور-حضور به آنها اجازه می‌دهد ملاقات‌های مجازی انجام دهند.
به همان اندازه، می‌تواند محافظت کند. مثلاً او می‌تواند به آنها اطلاع دهد که اجاق گاز روشن مانده است، تلفن ها یا رایانه‌های لوحی برای چنین کارهایی قابلیت اعتماد کمتری دارند زیرا می‌توانند در جای خود نباشند یا شنیده نشوند. به طور مشابه، در صورت ایجاد مشکل برای کاربر، روبات می تواند زنگ خطر را به صدا در آورد.
البته دستگاه‌های دستیار صوتی مانند Alexa یا Google Home می‌توانند برخی از خدمات مشابه را ارائه دهند. اما روباتها در حرکات، حس و تعامل با محیطشان به مراتب بهتر هستند. آنها همچنین می‌توانند با نشان دادن اشیاء یا عملکرد طبیعی‌تر با استفاده از حرکات یا بیان صورت، کاربران خود را درگیر کنند. این "توانایی های اجتماعی" باعث ایجاد پیوندهایی می‌شود که برای پذیرش هر چه بیشتر کاربران از پشتیبانی و اثر بخشی آن از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
برای کمک به ایجاد انگیزه در سایتهای مختلف تست اتحادیه اروپا، آپارتمان ما میزبان مسابقاتی مثل مسابقات روباتیک اروپا و خدمات رباتیکی اروپا است - نوعی لیگ قهرمانان اروپا برای روبات‌هایی که به نیازهای ویژه در خانه می‌پردازند، بود. این امر دانشگاهیانی از سراسر اروپا را برای اولین بار در ژانویه سال جاری به آزمایشگاه ما آورد. روبات‌های آنها در کارهایی مانند استقبال از بازدید کنندگان از خانه، خاموش کردن اجاق گاز و رفتن و آوردن اشیاء برای کاربرانشان مورد آزمایش قرار گرفتند. و یک تیم آلمانی از دانشگاه کوبلنز با روبات به نام لیزا برنده شدند.
روبات‌های دریایی
فرصت‌های قابل مقایسه‌ای در دنیای تجارت وجود دارد. به عنوان مثال شرکت های نفت و گاز به دنبال اینترنت اشیاء هستند. آزمایش با سنسورهای بی سیم برای جمع آوری اطلاعاتی از قبیل دما، فشار و سطح خوردگی برای شناسایی و احتمالاً پیش بینی گسل‌ها در تجهیزات برون مرزی آنها لازم است.در آینده، به روباتها می‌توان توسط حسگرها هشدار داد تا به مناطق مشکل دار رفت و آمد داشته باشند و تمامیت و یکپارچگی لوله‌ها و چاه‌ها را بررسی کنند و اطمینان حاصل کنند که آنها در حد امکان کارآمد و ایمن عمل می‌کنند. یا آنها می‌توانند سنسورهایی را در قسمت هایی از تجهیزات دریایی که به سختی در دسترس هستند قرار دهند، یا به کالیبراسیون آنها یا جایگزینی باتری‌های آنها کمک کنند. با اتصال به اینترنت، روباتها به طور قابل توجهی تواناتر می‌شوند. امثال ORCA Hub ، یک پروژه 36 میلیون پوندی به سرپرستی مرکز روباتیک Edinburgh ، با جمع آوری متخصصان برجسته و بیش از 30 شریک صنعتی، در حال توسعه چنین سیستمهایی هستند. هدف این است که هزینه‌ها و خطرات ناشی از کار انسان در مناطق خطرناک، با انجام کار از راه دور کاهش یابد.
توضیح شکل.ORCA یک روبات پرنده بدون سرنشین را آزمایش می کند. ORCA
کار در زیر آب به ویژه چالش برانگیز است، زیرا امواج رادیویی به خوبی زیر دریا حرکت نمی‌کنند. وسایل نقلیه و سنسورهای مستقل زیر آب معمولاً با استفاده از امواج صوتی، که بارها کندترند، ارتباط برقرار می‌کنند. دستگاه های ارتباطی صوتی همچنین بسیار گران‌تر از دستگاه‌های مورد استفاده در بالای آب هستند.
این پروژه آکادمیک در حال تولید نسل جدیدی از دستگاه‌های ارتباطی صوتی کم هزینه است و سعی در ایجاد شبکه‌های حسگر زیر آب دارد. این باید به سنسورها و وسایل نقلیه خود مختار زیر آب کمک کند تا در آینده کارهای بیشتری انجام دهند - کارهای تعمیر و نگهداری مشابه آنچه در حال حاضر بالای آب امکان پذیر است، به علاوه مزایای دیگری مانند کمک به وسایل نقلیه برای برقراری ارتباط با یک دیگر در مسافت‌های طولانی‌تر و رد یابی محل آنها.
فراتر از نفت و گاز، پتانسیل‌های مشابهی در بخشی بعد از بخش دیگر وجود دارد. به عنوان مثال، در انرژی هسته‌ای معادل چنین قابلیت‌هایی وجود دارد، و در نظافت و حفظ جاهایی مثل پل‌ها و ساختمان‌ها. من و همکارانم در زمینه هایی مانند کشاورزی، تولید، لجستیک و زباله نیز به دنبال امکاناتی برای استفاده توأم از روباتها و اینترنت اشیاء هستیم.
با این وجود ، ابتدا ، بخش‌های تحقیقاتی پیرامون اینترنت اشیاء و روباتیک باید دانش و تخصص خود را به درستی به اشتراک بگذارند. آنها غالباً در زمینه های مختلف دانشگاهی از یکدیگر جدا می‌شوند. برای ایجاد یک جامعه مشترک باید تلاش بیشتری انجام شود ، مانند کارگاههای آموزشی اختصاصی برای چنین همکاری‌هایی که در انجمن روباتیک اروپا و هفته IoT در سال 2017 ترتیب دادیم.
منبع: Mauro Dragone- THE CONVERSATION
