تاثیر دیابت بر سلامت پا

دیابت از ۳ طریق سلامت پاها را تحت تاثیر قرار می دهد. دیابت به واسطه ۳ عارضه درگیری پوستی، درگیری اعصاب و درگیری عروقی می تواند باعث بروز تظاهرات مختلف در پا شود.

دیابت با از بین بردن غدد چربی پوست پا باعث ایجاد خشکی در این ناحیه می شود. افزایش خشکی پا نیز می تواند با ایجاد ترک پوستی، زمینه را برای بروز زخمهای دیابتی مستعد کند. از طرفی ناخن های افراد دیابتی معمولا ضخیم و شکننده شده و مستعد زخم می شوند.

نوروپاتی یا گزگز، مورمور و احساس سوزش و گرما در ناحیه پا به خصوص شب ها، از دیگر شکایات معمول افراد دیابتی است که معمولا در موارد دیابت طولانی مدت رخ می دهد.

در صورت کنترل نشدن قند خون، دیابت حتى می تواند حس موقعیت پا را از بین ببرد. در این وضعیت، بیمار به دلیل بی حسی در ناحیه پا ممکن است دچار زخم و حتی شکستگی استخوانی شود و از آن بی خبر بماند. این عارضه در بیماران دیابتی تحت عنوان «مفصل شارکو» شناخته می شود.

عکسبرداری از پای این بیماران نشان می دهد اغلب استخوان های پا شکسته شده و در محل نامناسب قرار گرفته اند. یکی دیگر از درگیری های دیابت، درگیری و تنگی عروق و اختلال در خونرسانی شریان ها یا سرخرگ ها به پاست. این عارضه معمولا با ریزش موهای پا و براق شدن پوست پا خود را نشان می دهد.

همچنین می تواند باعث بروز زخم و پای دیابتی شود. این زخمها در صورت کنترل نشدن قند به سختی بهبود پیدا می کنند و می توانند منجر به عوارض خطرناک مثل عفونت و قطعی اندام شوند.

به تمام افراد دیابتی توصیه می شود برای حفظ سلامت پا، قند خون خود را تحت کنترل نگه دارند و هر روز پاها را به طور کامل معاینه کنند. همچنین باید از جوراب و کفش مناسب استفاده کنند و هر بار بعد از رسیدن به خانه پای خود را بشویند و خشک کنند.

برای پیشگیری از خشکی پوست نیز می توانند پا را با کرم مرطوب کنند. این افراد نباید ناخن های خود را از انتها کوتاه کنند، بلکه باید اجازه دهند ناخن مقداری بلند شود و بعد تا سر انگشت آن را کوتاه کنند. در غیر این صورت ممکن است ناخن در گوشت فرو برود و باعث ایجاد زخم و عفونت شود.

وقتی شست متورم، قرمز و دردناک می شود!

نقرس به دلیل افزایش سطح اسید اوریک در خون ایجاد می شود. عوامل مختلفی از جمله مصرف بعضی داروها، رژیم غذایی نامناسب، زیاده روی در مصرف الکل، نارسایی کلیوی و اختلالات ژنتیکی در بروز این بیماری دخیل هستند.

در نقرس، سطح بالای مونو سدیم اورات در بدن رسوب می کند. با توجه به محل رسوب مونو سدیم اورات، نقرس می تواند علائم متفاوتی در اعضای مختلف بدن ایجاد کند. برای مثال رسوب در کلیه با ایجاد سنگ کلیه خود را نشان می دهد. رسوب در مایع مفصلی نیز با تهاجم نوتروفیل ها (سلولهای التهابی خون) به مفاصل و التهاب و درد همراه است.

در واقع یکی از نشانه های شایع و ابتدایی نقرس، درد و تورم در مفصل اول انگشست شست پاست. درگیری مفصلی نقرس ۱ تا ۲ هفته زمان می برد تا بهبود یابد. اغلب حملات آن نیز صبح ها به دنبال خوابیدن شروع می شوند.

ریشه یابی احساس سرما یا گرما در پا

گروهی از بیماری ها می توانند بخشی از تظاهرات خود را با اختلال در حس دما در پا نشان دهند. برای مثال کم کاری تیروئید، نارسایی قلبی و تنگی عروق، می توانند با ایجاد اختلال در خونرسانی به انتهای پا موجب بروز حس سرما در پا شوند. این عارضه معمولا با درمان بیماری زمینه ای برطرف می شود.

البته علت حس سرما در پا خیلی اوقات ناشناخته است. احساس گرما در پا نیز می تواند به درگیری اعصاب حسی مربوط باشد. افرادی که برای مدت طولانی به دیابت مبتلا هستند اغلب هنگام غروب یا موقع خواب به علت درگیری اعصاب حسی دچار احساس داغی در پا می شوند، مانند آنکه پا روی زغال قرار گرفته باشد.

گزگز و بی حسی خبر از اختلال عصبی می دهد!

گزگز و بی حسی در پاها معمولا ناشی از درگیری اعصاب حسی است. این درگیری می تواند در زمینه بیماریهای مختلف مثل دیابت رخ دهد. برای علت یابی حس گزگز و بی حسی در پاها باید به الگوی آن دقت کرد. برای مثال درگیری عروق و اعصاب حسی در دیابت معمولا با الگوی دستکش و جوراب رخ می دهد؛ یعنی بیمار علائم حسی را فقط در مناطقی تجربه می کند که با دستکش و جوراب پوشانده می شوند.

درگیری اعصاب سیاتیک به علت دیسک کمر از دیگر دلایل بروز گزگز و بی حسی در پاست. این نوع درگیری معمولا باعث حس گزگز در قسمت داخلی پا و شست پا می شود.

درگیری در شاخه های دیگر عصب نیز می تواند باعث گزگز در قسمت خارجی پا و انگشت های کوچک پا شود. در واقع هر یک از اعصاب با یک قسمت از پا در ارتباط هستند و با توجه به عصب درگیر شده، ناحیه گزگز و مورمور می تواند متفاوت باشد.

منبع: سایت راستینه