میتوانی ببخشی وجودت را برای انسانهایی که کنارت هستند. بشوی وقف عام و زندگی را برایشان زیباتر رقم بزنی.
وقف کنی لبخندت را، نفسها و نگاههای مهربانت را، آنگاه حک میشوی برای همیشه با سخاوتت روی کتیبهی قلبها و مانند تصویر ماه توی حوض کوچک فیروزهای، حتّی با تلاطم آب هم محو نمیشوی. بلندشو و با هر قدمت عطر حضور خدا را برای همیشه میان کوچه پس کوچههای شهر پراکنده کن.
منبع: مجله باران
.jpg "راه های مودبانه برای «متوقف کردن» افراد پرحرف")
